Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Siedemnastego maja (семнадцатого мая) — powiedziała Alicja (сказала Алиция), patrząc w kalendarz (глядя в календарь) upstrzony notatkami (испещренный пометками). — Wysyłałam karty (я высылала открытки), wszystkie w kupie (все кучей), tylko jeden raz (только один раз), i wtedy właśnie byłam na tej poczcie (и как раз тогда я и была на этой почте). Godzina (время) … Zaraz, godzina (минуточку, время) … Przedtem był u mnie Stefan (перед этим у меня был Стефан), spotkałam się z nim w hotelu (я встретилась с ним в гостинице), co tu jest napisane (что тут написано) …? O jedenastej (в одиннадцать). Tak, o jedenastej (так, в одиннадцать), mam zapisane (я имею = у меня записано), na poczcie mogłam być (на почте я могла быть) najwcześniej o wpół do pierwszej (самое раннее, в половине первого).

Zarówno pan Muldgaard (как пан Мульгор), jak i jego towarzysz (так и его товарищ) okazali coś w rodzaju wzruszenia (выразили нечто вроде удивления). Kilkakrotnie upewnili się (они несколько раз убедились = переспросили), czy istotnie właśnie wtedy spotkała Anitę (действительно ли, именно тогда она встретила Алицию) i czy może to zaświadczyć publicznie (и может ли она это подтвердить публично).

— Siedemnastego maja — powiedziała Alicja, patrząc w kalendarz upstrzony notatkami. — Wysyłałam karty, wszystkie w kupie, tylko jeden raz, i wtedy właśnie byłam na tej poczcie. Godzina… Zaraz, godzina… Przedtem był u mnie Stefan, spotkałam się z nim w hotelu, co tu jest napisane…? O jedenastej. Tak, o jedenastej, mam zapisane, na poczcie mogłam być najwcześniej o wpół do pierwszej.

Zarówno pan Muldgaard, jak i jego towarzysz okazali coś w rodzaju wzruszenia. Kilkakrotnie upewnili się, czy istotnie właśnie wtedy spotkała Anitę i czy może to zaświadczyć publicznie.

— Hej (эй)! — powiedziałam (сказала я). — Mnie też się wydaje (мне тоже кажется), że tu jest Anita (что тут Анита). Alicja, niech sobie to obejrzą (Алиция, пусть они взглянут на это), będą mieli dowód (у них будет доказательство).

Tak zdjęcia (так, фотографии), jak i lupa (как и лупа) zostały mi natychmiast odebrane (немедленно были у меня отобраны). Fotografia przedstawiała (фотография представляла/изображала) jeden z licznych pięknych widoków (один из многочисленных прекрасных видов), w perspektywie starej uliczki (в перспективе старой улочки) widoczne były budynki (видны были здания). Z drzwi jednego z nich ktoś wychodził (из двери одного из них кто-то выходил). Jakaś osoba (кто-то) z jedną nogą już na chodniku (с одной ногой уже на тротуаре), z drugą jeszcze na stopniu (а со второй еще на ступеньке), z głową nieco odwróconą do tyłu (с головой, слегка повернутой назад), jakby do kogoś (как бы к кому-то), kto majaczył w głębi (кто маячил в глубине). Wszystko razem było małe (все вместе было маленькое) i bardzo niewyraźne (и очень нечеткое), ale istotnie wychodząca osoba (но выходящая фигура, действительно) wyglądała na Anitę (походила на Аниту).

Obaj panowie rzucili się z kolei na filmy, żądając od Alicji określenia czasu, w jakim zdjęcia były robione. Towarzysz pana Muldgaarda dostał wypieków. Przejęta Alicja zdobyła się na niezwykły wysiłek pamięci.

— Rano — powiedziała. — To znaczy akurat te, to z Anitą, o i te… Aż do fontanny. Wyszłam z tym Stefanem z hotelu, pamiętam, po drodze robiliśmy zdjęcia i dopiero potem poszłam na pocztę. A, nie! Tu jeszcze jest zdjęcie na poczcie, to nie doświetlone, ostatnie, jakie Stefan robił, bo uparł się sprawdzić, czy wyjdzie wnętrze. Nie robiłam z tego odbitki… A fontanna była tuż koło poczty.

Pan Muldgaard podniósł się nagle z fotela (пан Мульгор внезапно поднялся = соскочил с кресла) i z wielką energią (и с огромной энергией = очень энергично), uroczyście (торжественно), potrząsnął kilkakrotnie jej ręką (несколько раз пожал ей руку).