Читаем Тэўтонскi ордэн - Ад Ерусалiма да Грунвальда (на белорусском языке) полностью

Час Лiтоўска-польская армiя Ордэнская армiя

пачатак Збор лiтоўскiх войскаў ля ракi Умацаванне гранiц i замкаў. чэрвеня Нараў. Пераход ракi i марш на 1410 г. злучэнне з Ягайлам.

сярэдзiна Пачатак збору войскаў пад чэрвеня Швецам. 10 чэрвеня Ульрых

фон Юнгiнген прыбыў у

Энгельбург (ля Швеца).

24.06 Збор Ягайлы з наймiтамi i Хохмайстар у Торуне; па яго (сканчэнне апалчэннем МалаПольшчы каля просьбе перамiр'е прадоўжана перамiр'я) Волбажа блiз Пётркава. З захаду да 4 лiпеня. (Вiтаўта яно

прыблiжаюцца вялiкапаляне; зноў не тычылася.)

паўночней рыхтуюцца мазуры.

Жаўнеры руйнуюць ваколiцы

Торуня. Воi Вiтаўта, якiя

засталiся ў Лiтве, праводзяць

рэйд пад Юрбарг i Клайпеду.

Вiтаўт на маршы памiж

Бугам i Наравам.

26.06 Марш Ягайлы ў паўночным Комтуры Члухава i Тухолы

кiрунку да Любохнi i далей. зрабiлi рабаўнiчы напад

на прыгранiчныя польскiя

вобласцi.

27.06 Высакiнiцы - начлег.

28.06 Сеймiцы.

29.06 Казлоў - вестка ад Вiтаўта,

што ён ля ўпадзення Нарава

ў Вiслу.

30.06 Аб'яднанне Ягайлы з

вялiкапалянамi ў Чэрвiньску.

Пераправа цераз Вiслу па

наплаўному мосту.

Прыход Вiтаўта i мазураў.

1-2.07 Заканчэнне канцэнтрацыi войскаў. Марш да бродаў на Дрвенцы пад

Кужэтнiкам i iх умацаванне.

3.07 Марш да мяжы з ордэнам.

Кiраўнiк залогi ў Быдгашчы

перайшоў ордэнскую мяжу

i разбiў фон Плаўэна.

4.07 Войска фон Плаўэна ўзмоцнена (канец вялiкай колькасцю наймiтаў новага (600 коп'яў). перамiр'я)

5.07 Вугорскiя паслы ў лагеры

пад Ежавам прасiлi паведамiць

умовы мiру. Атрымалi iх:

Добжынскую зямлю - Польшчы,

Жамойць - Лiтве.

6.07 Агляд войскаў.

7.07 Дасягнулi ракi Вкры.

8.07 Дзень адпачынку - апошнi

прывал перад пераходам

ордэнскай мяжы.

9.07 Пераход гранiцы, зруйнаванне Да Кужэтнiка выступiў

Лiдзбарка (Лаўтэнбург). аддзел войска з Дзялдава

(Сольдаў).

10.07 Выступленне да бродаў на

Дрвенцы пад Кужэтнiкам.

11.07 Паварот назад да Лiдзбарка

i марш на Дзялдава.

12.07 У лагер пад Дзялдавам 11 цi 12.07 пераход на

прыйшла аб'ява вайны ад ўсходнi(левы) бераг Дрвенцы

Жыгiмонта Вугорскага па 12 мастах пад Брацянам

(войску аб гэтым i марш у паўночна-ўсходнiм

не паведамiлi). кiрунку.

13.07 Далейшы марш на поўнач; Верагодна, вечарам

заняцце Дуброўны. дасягнута Фрыгнава

каля 10 км ад Дуброўны.

14.07 Дзень адпачынку Падрыхтоўка пазiцыi

пад Дуброўнай. на месцы будучай бiтвы.

Дзеяннi Вiтаўта i Ягайлы адбывалiся паводле загадзя распрацаванага плана. Каб да апошняга хаваць задуму аб'яднаць свае войскi, саюзнiкi праводзiлi дэманстрацыi намераў ваяваць паасобку. Ягайла канцэнтраваў войскi на мяжы з Новай Маркай быццам для ўдару на Гданьскае Памор'е, нарыхтоўваў тут дрэва для мастоў. Калi Вiтаўт ужо рухаўся на злучэнне з Ягайлам, войскi, якiя засталiся ў Лiтве, зрабiлi паход на Прусiю.

Першая важная частка плана - аб'яднанне войскаў была выканана блiскуча. Заключыўшы перамiр'е з крыжакамi, Вiтаўт без перашкод правёў армiю ў Польшчу. Маршрут даўжынёй каля 600 км пралягаў уздоўж ордэнскай гранiцы. Злучэнне армiяў Вiтаўта i Ягайлы было поўнай нечаканасцю для хохмайстра. Не дапамагла i выдатна арганiзаваная ордэнская разведка. Калi адзiн са сведкаў пераправы саюзнiкаў цераз Вiслу паведамiў Ульрыху фон Юнгiнгену, што бачыў там Вiтаўта, той не хацеў даваць веры. Хохмайстар звярнуўся да быўшых тады пры iм вугорскiх паслоў, са смехам кажучы: "Гэта дробязi, i ўсё, што асмелiўся расказаць гэты чалавек, вельмi падобна на выдумку. Бо самыя надзейныя нашы разведчыкi прынеслi вестку, што польскi кароль знаходзiцца i раз'язджае каля ракi Вiслы i спрабуе, што праўда, але не можа пераправiцца цераз яе. Ужо шмат яго воiнаў загiнула ў хвалях пад час спробы перайсцi яе ўброд. Вiтаўт жа стаiць ля ракi Нараў i не асмельваецца яе перайсцi".

Невыпадкова месцам злучэння сiлаў абралi Чэрвiньск. Ён быў дастаткова аддалены ад ордэнскай гранiцы, каб не баяцца нечаканага нападу. Канцэнтрацыя тут войскаў магла азначаць намер удару ў розных кiрунках, што падтрымлiвала няпэўнасць камандавання варожай армii. Ад Чэрвiньска адразу пасля аб'яднання можна было без прамаруджвання пачынаць паход на Мальбарк.

Саюзнiкi зараней прадумалi i добра арганiзавалi пераправу цераз Вiслу. Зроблены за зiму i вясну пантонны мост падрыхтавалi да падыходу войскаў 30 чэрвеня. Пасля пераправы мост разабралi i сплавiлi да Плоцка, каб выкарыстаць на адваротным шляху.

Вiтаўт i Ягайла выдатна арыентавалiся ў абставiнах, якiя пастаянна змянялiся, i прымалi правiльныя рашэннi. Калi ўбачылi, што бой на бродзе пад Кужэтнiкам зараней ставiць iх у невыгоднае становiшча, то адышлi ўбок i зноў павярнулi на стары маршрут. Яны разумелi, што ордэнская армiя ўсё роўна павiнна заступiць iм дарогу на сталiцу. Шлях на Мальбарк быў разлiчаны такiм чынам, каб не пераходзiць раку, бо было ясна, што армiя крыжакоў не дасць пераправiцца без бою.

Перейти на страницу:

Похожие книги

100 великих интриг
100 великих интриг

Нередко политические интриги становятся главными двигателями истории. Заговоры, покушения, провокации, аресты, казни, бунты и военные перевороты – все эти события могут составлять только часть одной, хитро спланированной, интриги, начинавшейся с короткой записки, вовремя произнесенной фразы или многозначительного молчания во время важной беседы царствующих особ и закончившейся грандиозным сломом целой эпохи.Суд над Сократом, заговор Катилины, Цезарь и Клеопатра, интриги Мессалины, мрачная слава Старца Горы, заговор Пацци, Варфоломеевская ночь, убийство Валленштейна, таинственная смерть Людвига Баварского, загадки Нюрнбергского процесса… Об этом и многом другом рассказывает очередная книга серии.

Виктор Николаевич Еремин

Биографии и Мемуары / История / Энциклопедии / Образование и наука / Словари и Энциклопедии
Лжеправители
Лжеправители

Власть притягивает людей как магнит, манит их невероятными возможностями и, как это ни печально, зачастую заставляет забывать об ответственности, которая из власти же и проистекает. Вероятно, именно поэтому, когда представляется даже малейшая возможность заполучить власть, многие идут на это, используя любые средства и даже проливая кровь – чаще чужую, но иногда и свою собственную. Так появляются лжеправители и самозванцы, претендующие на власть без каких бы то ни было оснований. При этом некоторые из них – например, Хоремхеб или Исэ Синкуро, – придя к власти далеко не праведным путем, становятся не самыми худшими из правителей, и память о них еще долго хранят благодарные подданные.Но большинство самозванцев, претендуя на власть, заботятся только о собственной выгоде, мечтая о богатстве и почестях или, на худой конец, рассчитывая хотя бы привлечь к себе внимание, как делали многочисленные лже-Людовики XVII или лже-Романовы. В любом случае, самозванство – это любопытный психологический феномен, поэтому даже в XXI веке оно вызывает пристальный интерес.

Анна Владимировна Корниенко

История / Политика / Образование и наука