Вирши

'sliczne stworzenie w podobie'nstwo Boga,
Przecze's bezpieczne, acz ci zewszad trwoga —
Ogie'n y ziemia, woda y powietrze —
w kozdy czas ze trze.
Dufasz mlodo'sci niby 'slicznej wodzie,
Spojrzy na drzewa y kwiaty w ogrodzie,
Jak ze siekiera z bystroostra kosa
z korzenia niosa.
Cedr y dab rosly z mala rostem trawa
R'owna czasowi zostaja potrawa.
Tej chybo's'c, onych twardo's'c nie zasloni,
wszystko czas lomi.
Ty czemu dufasz y komu bezpiecznie,
Wied'z ze potrzeba umrze'c ci koniecznie.
Dlug to niezbyty, by's y z Bogiem chodzil,
z kr'ol'ow sie rodzil.
Wiesz, przydzie Enoch z rajskich obfito'sci,
Aby zaplacil ten dlug 'smiertelno'sci:
Z kr'ol'ow za's kt'ory, ba ze wszystkich ludzi
ztad sie wyludzi.
Zdymie korona, z majestatu zsadzi,
Wydrze 'smier'c berlo, do grobu sprowadzi.
Na trzech tam lokciach musi przesta'c ziemie
kr'olewskie plemie.
Co'z nad zebraka wiecej otrzymacie,
Kt'orzy krolestwy y 'swiatem wladacie,
W tez ziemie p'ojdziesz, ten ze robak w ciele
przeniknie 'smiele.
A nad to spraw sie je'sli: panowale's
Kr'olestwem wiernie, kt'ore w rzadzie miale's,
Toz po zasludze odda sie zaplata
na wieczne lata.
Xiazece, mitry, infuly, biskupie,
Hetma'nskie znaki 'smier'c zlozy na kupie,
Trudno rozezna'c bedzie ko's'c od ko'sci,
ale nie zlo'sci.
Bo kozdy brzemie tam poniesie swoje.
Ach, skryte, Boze, skryte sady twoje.
Tam my'sli, slowa y wszelakie prace
wezma swa place.
Mezny kawaler, odwazni hercerze
Ostapia placu y slawni zolnerze,
Gdzie sie zawinie krwie nie nasycona
zla Amazona.
Pancerz, palasze, oreze za lupy,
Zabierze nad to y bezduszne trupy,
A dusze Bog wie do jakiej opieki
p'ojda na wieki.
Kto krasomowska szczycisz sie wymowa,
Lubo nauke umiesz Platonowa,
Nie ci na pomoc slodka bedzie mowa
y madre slowa.
Chytry lekarzu, co inych curujesz
Zdrowie, a swojej choroby nie czujesz? —
Juz codzie'n kroczy 'smier'c obok przy tobie,
porad'z ze sobie.
Architectonie, co, ludziom palace
Budujac, ronisz pot obfity z prace? —
Pomni na siebie, a grob dla swych ko'sci
buduj w pretko'sci.
Muzy z Parnassu y wdzieczne Kameny,
Przepiszcie uczniom swy zalosne threny,
By pomnia'c na 'smier'c w swych pisaniech byli,
Bogu sluzyli.
Zbytni bogaczu, co masz powierzone
W szacunek zlota skarby niezmierzone,—
Umrzesz a wszystko zostawisz po sobie,
gdy bedziesz w grobie.
Musisz da'c jednek liczba ze wszystkiego,
Je'sli uzywal dobrze skarbu tego,
A je'sli zdroznie z bogactwem koniecznie,
by'c w ogniu wiecznie.
Kozdy czlowiecze, jako's kolwiek zyjesz,
Pomni, ze umrzesz lubo jesz, lub pijesz.
Niedlugo szcze'scie rozkoszy przewlecze,
wkr'otce uciecze.
Dzie'n za dzie'n plynie, jako w rzece woda,
Nienagrodzona wierz mi juz to szkoda:
Jutro nie pewnie y dzi's do wieczora
nie twoje zgola.
zyj Bogu teraz, p'oki czas nie minie,
Tak dusza z cialem do portu przyplynie,
Kt'orym jest niebo, tam bedziesz bezpiecznie
spoczywa'c wiecznie.
Daj ze nam Xpiste pozna'c 'swiata zdrady,
A twojej zdrowej usluchawszy rady,
Pogardzie 'swiatem tobie uslugowa'c,
w niebie kr'olowa'c.
Amen.