Читаем Vortaro de Esperanto 1910 полностью

Signifo.

Senco, graveco: signifo de vorto: Niaj kongresoj havas grandan signifon por nia afero.

Silabo.

Aparta vokalo, aŭ vokalo kun unu aŭ kun kelke da konsonantoj, kiu povas esti elparolita per unu eligo de la voĉo:

La vorto « kardinalo » konsistas el la silaboj: kar di na lo.

Silabi.

Legi, paroli, dividante la vortojn en silabojn.

Silenti.

Ne paroli, ne eligi sonojn, ne fari bruon:

Ĉiuj silentis, aŭskultante la rakonton de Eneo.

Silento.

Stato de tio, kio silentas:

la silento de la publiko, la silento de la naturo.

Silenta.

Kiu silentas, senvorta:

silenta plendo.

Silentema.

Kiu amas silenti.

Silentigi.

Fari, ke iu silentu, devigi iun silenti:

silentigi la lernantojn.

Silentiĝi, eksilenti.

Ĉesi paroli, ĉesi fari bruon.

Silicio

(Ĥem.). Si. Ĥemia elemento, havanta aspekton de malhele griza pulvoro, de plumbe grizaj lamenoj aŭ de travideblaj kristaloj; ĝin enhavas multenombraj kombinaĵoj, formantaj la ŝelon de la tero.

Siliko

(Ĥem.). Natura kombinaĵo de l' silicio.

Silikvo

(Bot.). Dunesta frukto, konsistanta el du fruktofolioj kaj enhavanta du vicojn de semoj:

silikvo de sinapo.

Silko.

-

1.

Ŝpinaĵo, produktata de la insekto, nomata silka raŭpo. -

2.

Teksaĵo el silko.

Silka.

El silko:

silka tuko.

Komparu:

Atlaso.

Silogismo.

Logika konkludo el du frazoj, farata el la unua per la helpo de la dua: La vegetaĵoj ne povas sin libere movi; la kverko estas vegetaĵo, do la kverko ne povas sin libere movi.

Silueto.

Desegnaĵo, prezentanta la ombron de la desegnata persono aŭ objekto kaj unuforme nigra inter la konturoj.

Siluro

(Zool.). La plej granda rivera fiŝo

(Silurus glanis).

Silvio

(Zool.). Kantanta birdo el la vico de l' paseroj

(Sylvia).

Simbolo.

Figuro, signo, objekto, havanta interkonsentitan signifon:

La hundo estas la simbolo de la fideleco.

Komparu:

Devizo, emblemo.

Simboliko.

Scienco pri la simboloj de religio, de popolo:

la egipta simboliko.

Simetrio.

Harmonia rilato de la partoj de l' tuto koncerne la grandecon, formon kaj nombron:

La simetrio de la homa korpo ne estas perfekta.

Simetria.

Posedanta simetrion:

simetria meblo.

Simetrie.

En simetria maniero.

Simfonio.

Granda muzika verko por plena orkestro, konsistanta ordinare el kvar partoj; alegro, andanto, menueto kaj finalo.

Simio

(Zool.). Vertebrulo, apartenanta al la plej alta vico de l' mambestoj, plej proksima al la homo

(primates).

Simila.

Posedanta tian saman naturon, ecojn, aspekton: La dormo estas simila al la morto. La homo estas simila al la simio.

Simileco.

Eco de tio, kio estas simila: La simileco de l' fratoj estas ofte granda.

Simili.

Esti simila. Komparu:

Analogia, identa, parenca.

Simpatio.

Reciproka inklino de du personoj, bazita sur simileco de iliaj gnstoj, opinioj.

Simpatia.

Naskanta simpation:

simpatia persono, simpatia vizaĝo.

Simpatii.

Senti simpation al iu:

simpatii kun iu.

Simpatie.

En simpatia maniero, kun simpatio.

Simpla.

-

1.

Ne kunmetita, aŭ konsistanta el homonimaj elementoj:

La fero, kupro, oro estas simplaj korpoj. Simplaj tempoj. -

2.

Konsistanta el malmultaj partoj, ne ornamita:

simpla konstruaĵo, simpla vesto. -

3.

Facile komprenebla, facile solvebla:

simpla afero, simpla problemo.

-

4.

Ne ruza, naiva:

simpla homo.

-

5.

Sen rango, de malalta rango,

simpla soldato, simpla oficisto.

Simple.

En simpla maniero.

Simpleco.

Eco de tio, kio estas simpla.

Simpligi, plisimpligi,

Fari ion simpla, fari ion pli simpla.

Simplulo,

Simpla homo.

Malsimpla.

Kunmetita, konsistanta el diversaj elementoj, el multaj partoj; mal- facila:

malsimpla tempo, malsimpla meĥanismo, malsimpla problemo.

Simptomo.

Fenomeno, montranta malsanon aŭ lezon: La febro estas simptomo de multaj malsanoj.

Sinagogo.

Hebrea templo.

Sinapo

(Bot.). Herba vegetaĵo el la familio de l' kruciferoj; el ĝiaj semoj oni faras mustardon

(Sinapis nigra).

Sincera.

Aganta kaj parolanta sen ŝajnigo, akorde kun siaj opinioj:

sincera homo, sincera bondeziro.

Sincere.

En sincera maniero.

Sincereco.

Eco de tio, kio estas sincera.

Sindiko.

-

1.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Поэзия как волшебство
Поэзия как волшебство

Трактат К. Д. Бальмонта «Поэзия как волшебство» (1915) – первая в русской литературе авторская поэтика: попытка описать поэтическое слово как конструирующее реальность, переопределив эстетику как науку о всеобщей чувствительности живого. Некоторые из положений трактата, такие как значение отдельных звуков, магические сюжеты в основе разных поэтических жанров, общечеловеческие истоки лиризма, нашли продолжение в других авторских поэтиках. Работа Бальмонта, отличающаяся торжественным и образным изложением, публикуется с подробнейшим комментарием. В приложении приводится работа К. Д. Бальмонта о музыкальных экспериментах Скрябина, развивающая основную мысль поэта о связи звука, поэзии и устройства мироздания.

Александр Викторович Марков , Константин Дмитриевич Бальмонт

Языкознание, иностранные языки / Учебная и научная литература / Образование и наука