Homo, kies okupo estas labori por iu laŭ liaj ordonoj, precipe en lia hejmo:
Servo, servado.
Ago, agoj, okupo de tiu, kiu servas:
Servuto.
Mallibera servado de la kamparanoj, kiuj en la mezaj jarcentoj restis kvazaŭ posedaĵo de la mastro:
Servutulo.
Homo, plenumanta la servuton.
Ses.
6; kvin plus unu.
Severa.
-
1.
Ne pardonanta la kulpojn kaj kiel eble plej forte punanta ilin:
-
2.
Akra, ne milda:
3.
Akra, neĝentila:
Severe
En severa maniero.
Severeco.
Eco de tio, kio estas severa.
Sevrugo
(Zool.). Manĝebla fiŝo el la familio de l' sturgoj
Sezono.
Parto de la jaro, karakterizata de specialaj trajtoj (temperaturo, okupoj):
Sfero. - 1.
(Geom.). Figuro, kies kurba surfaco estas en ĉiuj punktoj egaldistanca de unu interna punkto, nomata centro:
-
2.
Medio de agado, de influo:
Sfera.
-
1.
Havanta la formon de la sfero:
2.
Koncernanta fenomenon, kaŭzitan de la sfera formo:
Duonsfero.
Duono de sfero:
Sfereco.
Sfera formo:
Sfinkso
-
1.
Fabela besto de la antikvaj Egiptanoj, kun leona korpo kaj virina brusto kaj kapo. -
2.
Persono, kiun oni ne povas kompreni:
Sfinktero
(Anat.). Ringforma muskolo fermanta eniron:
Si.
Resenda pronomo de la tria persono, uzata en komplementoj, kiam ili rilatas la subjekton de l' frazo:
Sia.
Poseda pronomo de la tria persono, uzata en komplementoj, kiam ili rilatas la subjekton de l' frazo:
Sibli.
Eligi sonon, konsistantan el longedaŭra s.:
Siblo.
Sono, konsistanta el longedaŭra s.
Sidi.
Resti senmova sur la postaĵo de la korpo:
Sidigi.
Meti iun senmove sur la postaĵo de lia korpo:
Sidiĝi.
Sin meti senmove sur la postaĵo de sia korpo:
Kunsidi.
Partopreni kun aliaj personoj en komuna diskutado kaj konsiliĝo:
Kunsido.
Komuna diskutado kaj konsiliĝado de membroj de societo, de juĝantaro k. t. p.:
Sieĝi.
Ĉirkaŭi fortikaĵon per militistaj fortoj por ĝin preni.
Sieĝo.
Agoj de tiu, kiu sieĝas:
Sieĝanto.
Militisto, kiu sieĝas.
Sieĝato.
Militisto, loĝanto de urbo, kiun oni sieĝas.
Sifiliso
(Med.). Seksa malsano, infekta kaj heredata.
Sifilisa.
De sifiliso, koncernanta sifilison, kaŭzita de sifiliso:
Sifono.
-
1.
Kurbigita tubo kun neegalaj branĉoj, uzata por transverŝi fluidojn. -
2.
Botelo kun tia tubo por gasaj akvoj.
Sigelo.
Signo, farata sur mola substanco, por fikse fermi koverton, por pruvi aŭtentikecon de dokumento.
Sigeli.
Fari sigelon, fermi per sigelo:
Sigelilo.
Peco de ŝtono, de metalo aŭ de alia malmola substanco, sur kiu estas gravurita signo aŭ surskribo, por sigeli.
Sigelvakso.
Substanco, farata el ŝelako, rezino kaj vakso, uzata por sigeloj. Komparu:
Stampo.
Signo.
Linio, figuro, gesto, movo, havanta specialan signifon, koniganta penson: Fari signon ĉe la paragrafo, kie oni interrompis la legadon. Interpunkciaj signoj: punkto, komo, signo de elkrio, de demando. Per la signo de la mano la militestro ordonis la atakon.
Signi.
Fari signon.
Postesigno.
Signo, lasita de io, kio pasis: postesigno de katastrofo.
Piedsigno.
Signo, lasita de piedo sur la tero: piedsigno de lupo. Komparu:
Noto.
Signalo.
Interkonsentita signo, por komuniki de malproksime averton, ordonon, novaĵon:
Signali.
Fari signalon.