Vortaro de Esperanto 1910

Enpreni aeron kaj eligi ĝin, post kiam ĝi refreŝigis la sangon:

enspiri kaj elspiri.

Spiro.

Ago, agoj de tiu, kiu spiras.

Spiralo

(Geom.). Kurba, nefermita linio, kiu pli kaj pli malproksimiĝas de sia komenca punkto, rondirante ĝin.

Spirala.

Havanta la formon de spiralo.

Spirito.

-

1.

Nemateria parto de la homo:

alta spirito.

-

2.

Nemateria supernatura estaĵo:

la spirito de la malbono,

Spirita.

De spirito, koncernanta spiriton.

Spiritismo.

Kredo je la ebleco havi rilatojn kun la animoj de l' mortintoj kaj la procedoj por alvoki la animojn kaj interrilati kun ili.

Spiritisto.

Homo, kiu sin okupas per la spiritismo.

Spiritualismo.

Filozofia doktrino asertanta, ke ekzistas nur la spiritaj estaĵoj, kaj la tuta materia mondo estas nur produktaĵo de la sentoj kaj pensoj.

Spite.

Prepozicio kun la senco: intence kontraŭ la volo de aliaj: Por inciti la guverniston, la knabo sin banis spite lia malpermeso. Komparu:

Malgraŭ.

Spleno.

Patologia stato de la animo, karakterizata de konstanta enuo kaj indiferenteco al ĉio.

Splito.

Maldika peco de fendita ligno.

Spliti.

Fendi lignon en maldikajn pecojn. Komparu:

Fendi, krevigi.

Spondeo.

Dusilaba vermezuro, konsistanta el du longaj silaboj aŭ el unua akcentita kaj dua neakcentita.

Spongo.

Substanco malpeza, facile kunpremebla, pororiĉa, forte sorbanta la fluidaĵojn:

lavi per spongo.

Sponga.

De spongo, el spongo.

Sporo

(Bot.). Reprodukta organo de la sensemaj vegetaĵoj.

Sporada.

Renkontata, observata tie ĉi kaj tie en apartaj okazoj:

sporada malsano.

Sporto.

Fizikaj amuzoj, celantaj ne sole plezuron, sed ankaŭ disvolvon de korpa lerteco:

rajdado, glitkurado.

Sprita.

-

1.

Posedanta la kapablon trovi kaj esprimi similecon de diferencaj objektoj; eltrovema, iniciatema:

sprita ŝerculo, sprita organizanto.

-

2.

Montranta spritecon:

sprita vizaĝo, sprita respondo.

Sprite.

En sprita maniero.

Spriteco.

Eco de tiu, kiu estas sprita.

Spritulo.

Homo sprita.

Sprono.

Ŝtala duoncirklo kun pikilo, kiun la rajdanto fiksas ĉe la kalkanumo kaj per kiu li instigas la ĉevalon.

Sproto

(Zool.). Mara manĝebla fiŝeto el la familio de l' haringoj

(Clupea sprattus).

Stabo.

Superaj oficiroj kaj oficistoj, apartenantaj al la komandantaro de granda militista taĉmento.

Staba.

De stabo, koncernanta stabon:

staba oficiro.

Stablo.

Tablo por metia laboro:

stablo de seruristo.

Stacio.

Loko, kie haltas la vagonaroj, tramoj k. t. p., por preni aŭ lasi la pasaĝerojn.

Stacidomo.

Stacia domo, kie la pasaĝeroj atendas la forveturon aŭ alveturon de la vagonaroj.

Stadio.

Grado, parto, klare distingebla de evoluo. Komparu:

Fazo.epoko, periodo.

Stalo.

Konstruaĵo, servanta kiel loĝejo por brutoj:

ĉevala stalo.

Stalagmito.

Kalka konusforma pinto formiĝanta sur la fundo de kavernoj dank' al la konstanta gutado de la akvo.

Stalaktito.

Kalka konusforma pinto formiĝanta sur la arkaĵo de kaverno, dank' al la konstanta gutado de akvo.

Stameno

(Bot.). Vira seksa organo de la floroj.

Stampo.

Signo, gravurita sur ligno. aŭ kupro kiun oni presas sur letero, koverto, dokumento.

Stampi.

Signi per stampo.

Stampilo.

Instrumento por stampi: Komparu:

Sigelo.

Stano

(Ĥem.). Sn. Ĥemia elemento, arĝente blanka metalo, uzata en kunfandaĵoj, por vazoj, k. t. p.

Stani.

Kovri per maldika tavolo de fandita stano ;

stani kupran kaserelon.

Stanco.

Okversa strofo.

Standardo.

Flago, portata kiel militista, religia, partia simbolo:

regimenta standardo, ruĝa standardo.

Stango.

Longa, tre maldika arba trunko:

lupulo sur stangoj.

Stari.

Resti senmova vertikale sur la piedoj.

Starigi.

Meti ion tiamaniere, ke ĝi staru.

Stariĝi.

Fariĝi staranta.

Kontrau- stari.

Esti kontraŭa al io:

kontraŭstari projekton.

Superstari.

Havi la supron super io:

La turo superstaras la nubojn.

Mem- stara.

Aganta, vivanta sen helpo de aliaj.

Memstare.

En memstara maniero.

Mem- stareco.

Eco de tio, kio estas rnemstara.

Stato.

Maniero esti: stato de la aferoj, stato de la animo.

Statiko.

Parto de la meĥaniko pri la egalpezo de la korpoj.

Statistiko.

Notado, kolektado de faktoj, kiuj povas esti kalkulitaj:

statistiko de akcidentoj fervojaj.

Statistika.

De statistiko, bazita sur statistiko:

statistika metodo.

Statuo.

Figuro ŝtona, metala, ligna, prezentanta homon aŭ beston.

Staturo.

Alteco de la homa korpo: