Vortaro de Esperanto 1910

- 2.

Sin deteni de manĝado de viando:

La katolikoj fastas dum 40 tagoj antaŭ la Pasko.

Fasto.

-

1.

Nemanĝado, senvianda manĝado.

- 2.

Tempo de la fasto:

la granda fasto

= la fasto antaŭ la Pasko.

Fatala.

-

1.

Tre malsukcesa, malfeliĉa:

Lia falo estis fatala, - li rompis al si la dekstran kruron.

- 2.

Neevitebla, nepre okazonta:

la fatalaj dekretoj de l' sorto.

Fatalo. - 1.

Malsukcesa okazo, neevitebla okazo.

- 2.

Sorto.

Fatalismo.

Kredo, laŭ kiu ĉiuj okazoj estas neeviteble antaŭdestinitaj kaj la sorto de l' homo estas antaŭfiksita:

la fatalismo de l' Mahometanoj.

Faŭko.

-

1.

Buŝego de rabaj bestoj.

- 2.

Fig.: faŭko de tunelo, de minejo.

Favo.

Haŭta malsano, kaŭzata de parazito

(achoryon Schoenleini)

kaj karakterizata de flavaj krustoj, precipe sŭr la haroj de la kapo.

Fava. - 1.

De favo:

favaj krustoj.

- 2.

Malsana je favo:

fava hundo.

Favulo.

-

1.

Persono malsana je favo.

- 2.

Insulta vorto.

Favora.

-

1.

Bonvola, preta helpi: favora estro.

- 2.

Sukcesiga: favora vento.

Favore.

En favora maniero.

Favoro.

Favora ago, favora sento.

Favori.

Esti favora por iu.

Favorato.

Persono favorata, ĝuanta favoron:

favorato de princo.

Malfavora.

Malbonvola, malsukcesiga.

Fazo.

Aparta momento de evolucio de fenomeno, periode okazanta:

fazo de la luno.

Komparu:

Stadio.

Fazano

(Zool.). Birdo kun belaj plumoj el la familio de kokbirdoj

(Phasianus).

Fazeolo

(Bot.). Vegetaĵo (legomo) el la familio de l' fabacoj, rampanta, grimpanta herbo

(Phaseolus).

Febro.

-

1.

Nenormale alta temperaturo de la korpo, kaŭzita de malsano: malaria, tifa febro.

- 2.

Pasio, ekscito:

politika febro.

Febra.

Kiu havas febron.

Februlo.

Persono, havanta febron.

Vundfebro.

Febro, kaŭzita de infektita vundo.

Februaro.

Dua, la plej mallonga monato de jaro.

Feĉo.

Substanco, enhavanta mikro- organismojn, kaŭzantajn fermentadon de biero, ŝvelon de pasto, k. t. p.

Federacio.

Ligo, kuniĝo de tute mem- staraj kaj sendependaj regnoj, societoj, por komuna agado en eksteraj aferoj, kiuj koncernas ĉiujn kune.

Feino.

Fantazia virina estaĵo, posedanta supernaturan povon:

bonaj kaj malbonaj feinoj.

Felo.

Kruda haŭto de bestoj, kun haroj.

Felisto.

Metiisto, kiu preparas felojn.

Defelisto.

Metiisto, kiu senfeligas bestojn. Komparu:

Haŭto, ledo, pelto.

Feliĉo.

-

1.

Favoro de la sorto; favoraj cirkonstancoj ; sukceso:

havi feliĉon, deziri al iu feliĉon.

- 2.

Kaŭzita de ĝi kontenteco:

Oni legas la feliĉon sur lia vizaĝo.

Feliĉa.

-

1.

Kiu ĝuas feliĉon:

feliĉa homo.

- 2.

Favora:

feliĉaj cirkonstancoj.

Feliĉigi.

Fari iun feliĉa.

Feliĉe.

-

1.

En feliĉa maniero:

La ŝipo feliĉe atingis la havenon.

- 2.

Dank' al feliĉa okazo, dank' al Dio:

Feliĉe, tuj venis helpo.

Felietono.

-

1.

Artikolo literatura, scienca, kritika, skribita en facila, eleganta stilo kaj presata ordinare en la malsupro de gazeto.

- 2.

Fragmento de romano, publikigata ĉiutage en ĵurnalo.

Felietonisto.

Ĵurnalisto, skribanta felietonojn.

Felto.

Ŝtofo el lano aŭ haroj, kungluitaj kaj premegitaj:

El felto oni faras ĉapelojn, ŝuojn.

Felta.

El felto:

felta ĉapelo.

Feminismo.

Emo, celado al plibonigo de la situacio de l' virinoj en la socio, al akiro de rajtoj, egalaj al tiuj de la viroj.

Feministo.

Adepto de la feminismo.

Femuro.

Parto de la korpo, de la kokso ĝis la genuo.

Femurosto.

Osto de la femuro, la plej granda osto de la korpo.

Fendi.

Perforte apartigi, disigi laŭlonge:

fendi arbon, lignon.

Fendo.

Mallarĝa laŭtonga truo.

Fendeto.

Neprofunda fendo, ne trapenetranta la objekton:

fendeto en dento.

Komparu:

Krevigi, spliti.

Fenestro.

Malfermaĵo en muro por lumo kaj aero.

Fenestra.

De fenestro:

fenestra vitro.

Fenikoptero

(Zool.). Birdo el la familio de l' lamenbekaj.

(Phoenicopterus.)

Fenikso.

-

1.

Fabela birdo, renaskiĝanta el la propra cindro.

- 2.

Persono aŭ objekto tre malofta, supera, unika.

Fenkolo

(Bot.). Herbo el la familio de la umbeliferoj; ĝiaj semoj estas uzataj kiel spicaĵo.

(Foeniculum.)

Fenolo. Vid. Karbolo.

Fenomeno.

-

1.

Ĉio, kion oni perceptas per la sentoj aŭ per la konscio:

astronomiaj, fizikaj, fiziologiaj fenomenoj.