Vortaro de Esperanto 1910

(Zool.). Nokta rabobirdo el la familio de l' strigoj (Bubo maximus).

Guldeno.

Aŭstria monero, valoranta 2 frankojn.

Gumo.

Gluanta suko de arboj: araba gumo, elasta gumo.

Gumi.

Ŝmiri per gumo, aldoni gumon: gumi la randon de koverto, gumi akvon.

Gumiguto.

Sekigita rezina suko de arbo, kreskanta en Hindujo, uzata kiel flava farbo.

Gurdo.

Malgranda orgeno, ludata per turnilo.

Gusto.

-

1.

Sento, ekscitata en specialaj nervoj de la lango per la manĝado:

sala gusto, acida gusto.

- 2.

Estetika kapablo:

artista gusto.

Bongusta.

Posedanta bonan, agrablan guston:

bongusta frukto.

Sengusta.

Ne posedanta guston:

sengusta viando.

Gustumi.

Provi la guston:

gustumi supon.

Guto.

Malgranda sfera ero de fluidaĵo: Eĉ guto malgranda konstante frapante traboras la monton granitan.

Guti.

Fali, flui en gutoj: Post pluvo la akvo gutas de la folioj de l' arboj.

Gutado.

Falado, fluado de gutoj.

Gutaperko.

Simila al kaŭĉuko, malmoliĝ- inta suko de hinda arbo.

Guverni.

Eduki, instrui fremdan infanon, kunvivante kun ĝi.

Guvernisto.

Viro, kies profesio estas guverni.

Guvernistino.

Virino, kies profesio estas guverni.

Gvardio.

Plej bonaj, speciale elektitaj taĉmentoj de armeo, precipe tiuj, kies tasko estas gardi la reĝon.

Gvidi.

Akompani, konduki iun, por montri al li la vojon, la vidindaĵojn:

gvidi sur montoj, gvidi en muzeo.

Gvidanto.

Persono, kiu gvidas.

Gvidisto.

Persono, kies profesio estas gvidi.

Gvidlibro.

Libro kun informoj por la vojaĝantoj:

Tutmonde estas konataj ia gvidlibroj de Baedeker.

Komparu:

Konduki.

sv

Ĝ

ĝardeno:

ĝardena pordo, ĝardena fruktarbo.

Ĝardenisto.

Homo, kiu zorgas pri ĝardeno.

Ĝemi.

Esprimi sian doloron per plendaj sonoj:

La vundito ĝemas.

Ĝemo:

Sonoj de tiu, kiu ĝemas.

Ĝeni.

Malhelpi agi, malheipi paroli per moralaj motivoj:

Lia ĉeesto ĝenas min.

Sin ĝeni.

Esti embarasata, honti ion fari.

Senĝena.

Senceremonia:

senĝena vizito.

Ĝenerala.

Kiu rilatas tuton, ĉiujn; kiu amplekas ĉiujn, apartenas al ĉiuj:

ĝenerala kunveno, ĝenerala opinio.

Ĝeneraligi.

Fari ion ĝenerala:

ĝeneraligi regulon.

Komparu:

Komuna, universala.

Ĝentila.

Obeanta la regulojn de la konveneco, bonmaniera:

ĝentila homo, ĝentila ago.

Ĝentile.

En ĝentila maniero.

Ĝentileco.

Eco de tio. kio estas ĝentila:

La afableco estas eco kunnaskita, la ĝentileco akirita.

Ĝermo.

-

1.

Vegetaĵo ĵus elkreskinta el la semo.

- 2.

Unua stadio, komenco, deveno:

la ĝermo de la afero.

Ĝermi.

Komenci kreski:

La tritiko jam ĝermas.

Ĝi.

Pronomo de la tria persono, uzata kiam oni parolas pri objektoj, ideoj, aŭ pri infanoj kaj bestoj, kies sekso ne estas konata.

Ĝia.

De ĝi, apartenanta al ĝi:

Esperanto kaj ĝia historio.

Ĝibo.

Kurbaĵo de la dorso.

Ĝiba.

Havanta ĝibon:

unuĝiba, duĝiba kamelo.

Ĝibulo.

Persono havanta ĝibon.

Ĝino.

Junipera brando.

H

Ha.

Interjekcio, imitanta la ridon: Laŭte sonis la rido: ha, ha, ha!

Hajduko

-

1.

Soldato de la hungara pied- istaro.

- 2.

Lakeo en hungara kostumo.

Hajlo.

Glaciiĝinta pluvo, falanta en grajnoj.

Hajlas.

Hajlo falas.

Hajlero.

Grajno de hajlo.

Haki.

Tranĉi per batoj de akra, peza ilo: haki arbon, haki viandon; haki per glavo.

Hakilo.

Ilo por haki: hakilo de ĉarpentisto.

Halo.

Konstruaĵo sen muroj, konsistanta nur el tegmento sur kolonoj, kie oni vendas komercaĵojn.

Haladzo.

Malbonodora venena gaso, eliĝanta el brulanta korpo:

memmortigo per haladzo.

Haladzi

Eligi haladzon.

Ĝirafo.

(Zool.). Duhufa remaĉulo kun tre longa kolo kaj kun la antaŭaj piedoj pli longaj, ol la postaj (Cametopardalis giraffa).

Ĝiro.

Surskribo sur la posta flanko de kambio, transdonanta ĝin al tria persono. surskribo; garantianta kambion.

Ĝiri.

Fari ĝiron.

Ĝiranto.

Persono, kiu ĝiras.

Ĝis.

-

1.

Prepozicio esprimanta, ke ago, movo atingas punkton en la spaco aŭ tempo:

grimpi ĝis la supro de monto, de la mateno ĝis la vespero.

- 2.

Prefikso kun la sama senco:

ĝisiri, ĝisvivi.

Ĝoji.

Havi agrablan senton, kaŭzitan de la posedo de bono reala aŭ imagata:

ĝoji pro la sukceso.

Ĝojo.

Agrabla sento, kaŭzita de la posedo de bono reala aŭ imagata.

Ĝojigi.

Fari iun ĝoja:

La bona novaĵo ĝojigis ĉiujn.

Malĝoji.

Havi malagrablan senton, kaŭzitan de malfeliĉo: