Vortaro de Esperanto 1910

poŝhorloĝo, murhorloĝo, turhorloĝo, vekhorloĝo.

Hor- loĝisto.

Fabrikanto, rebonigisto de l' horloĝoj.

Horoskopo.

Antaŭdiro de l' astrologo pri la estonta sorto de infano laŭ la stato de la ĉielo en la momento de ĝia naskiĝo; antaŭ- diro.

Hortensio

(Bot.). Arbeto el la familio de l' saksifragacoj kun belaj floroj

(Hydrangea hortensium).

Hortulano

(Zool.). Birdo el la vico de la paseroj

(Emberiza hortulana).

Hospitalo.

Malsanulejo.

Hostio.

Oblato, kiun la pastro sanktigas dum la meso kaj disdonas kiel komunion.

Hotelo.

Meblita domo, kie fremduloj loĝas por difinita pago, ordinare dum mallonga tempo.

Hotelmastro.

Posedanto, administranto de hotelo.

Hufo.

Korna ekstremo de l' piedoj de multaj bestoj:

hufo de ĉevalo, de bovo.

Unuhufulo.

Kies hufo ne estas fendita: La

ĉevalo estas unuhufulo, la bovo — duhufulo.

Hufofero.

Arkforma fera peco, kiun oni najlas al la piedoj de la ĉevaloj.

Humo.

Tero miksita kun malkompon- iĝintaj vegetaĵoj.

Hameleono

(Zool.). Kolorŝanĝa lacerto.

(Chamaeleo).

Haoso.

-

1.

Primitiva stato de la universo, laŭ la greka mitologio, kiam ĉiuj elementoj estis intermiksitaj.

- 2.

Senordo: haoso en diskuto.

Haosa.

Senorda.

Haose.

En ĥaosa maniero.

Humana.

Posedanta la noblajn ecojn de l' homo, kompatema, bonfaranta, helpema:

humana persono, humana ago.

Humane.

En humana maniero.

Humaneco.

Eco de tio, kio estas humana.

Humanigi.

Fari ion humana:

humanigi sovaĝulon.

Humanismo.

Doktrino, akceptanta la antikvajn greke-romanajn sciencojn, artojn kaj literaturon, kiel la plej bonan rimedon, edukantan kaj perfektigantan la homan intelekton.

Humanisto.

Specialisto en la klasikaj lingvoj kaj literaturoj.

Humero

(Anat.). Osto de la brako.

Humila.

Opinianta sian situacion malalta kaj montranta tion per siaj manieroj kaj konduto:

humila servisto.

Humile.

En humila maniero.

Humiligi.

Fari iun humila.

Humileco.

Eco de tiu, kiu estas humila.

Malhumila.

Havanta tro altan opinion pri si mem kaj montranta tion per sia konduto; aroganta.

Malhumileco.

Eco de tiu, kiu estas malhumila. Komparu:

Modesta.

Humoro.

Stato de la animo: bona humoro, gaja humoro.

Humoraĵo.

Gajiga neserioza literatura verko: «

La libro de l' humoraĵo

»

de Lengyel.

Hundo

(Zool.). Hejma kvarpieda besto, karakterizata de la fideleco al la homo, alta inteligenteco kaj flarsento:

ĉashundo, gardohundo, ĉambrohundo (Canis domes- ticus).

Hura.

Interjekcio de ĝoja aklamo; milita ekkrio antaŭ atako.

Husaro.

Soldato de malpeza kavalerio, havanta uniformon, similan al la hungara.

Huzo

(Zool.). Mara fiŝo el la familio de la sturgoj (Acipenser huso).

Hemio.

Scienco pri la simplaj korpoj, iliaj komponaĵoj kaj pri la fenomenoj, en kiuj ŝanĝiĝas la interna strnkturo de la korpoj.

Hemia.

Kiu rilatas la ĥemion:

ĥemia feno- meno.

Hemiaĵo.

Ĥemia produktaĵo.

Himero.

-

1.

Monstro de la greka mitologio kun tri kapoj kaj serpenta vosto.

- 2.

Io nerealigebla:

Multaj nomas la ideon de la internacia lingvo himero.

Ĥimera.

Nerealigebla:

ĥimera projekto.

Ĥirurgo.

Kuracisto. specialisto en la ĥirurgio.

Ĥirurgio.

Parto de la medicino, kurac- anta per la operacioj.

Ĥolero.

Epidemia, tre danĝera malsano, karakterizata de vomado, laksado kaj fortaj doloroj de l' intestoj.

I.

Finiĝo de la aktiva infmitivo: fari, esti.

la.

Adjektiva pronomo, esprimanta neditinitan kvaliton, nedifinitajn ecojn:

stranga ĵargono.

lal.

Pro ia kaŭzo (malofte uzata).

lam.

En iu tempo: lam ni estis amikoj.

lama.

Kiu estis iam: iama oficiro.

Ibiso

(Zool.). Birdo el la vico de l' longkruraj

(Ibis).

- Id.

Sufikso por derivi nomojn kun la signifo: infano, filo, naskito:

bovido, reĝido, Napoleonido.

Ido.

Infano, filo, naskito, posteulo.

Ideo.

-

1.

Imago pri tio, kion oni ne povas senti:

ideo de la bono.

-

2.

Opinio, por kiu oni estas preta batali; alta celo:

morti por ideo.

Samideano.

Havanta la saman altan celon, la samajn ideojn:

La Esperantistoj sin nomas ordinare samideanoj.

Ideala.

Perfekta en la plej alta grado, en neatingebla grado:

ideala beleco.

Idealo.

-

1.

Io ideala:

La artisto devas celi la idealon.

-

2.

La plej alta nobla celo:

la idealoj de la homaro.

Idealigi.

Fari ion idealo, prezenti kiel idealon; tro alte taksi: