Читаем Западные славяне и Киевская Русь в X-XI вв. полностью

Paszkiewicz H. The origin of Russia. London, 1954. P e i s k e r J. The expansion of the Slavs. CMH, v. II, 1913. Pekaf J. К sporu о zakladaci listini biskupstvi prazskeho z  1086.

CCH, 1904.

P e k a r J. Die Wencels und Ludmila Legenden und die Echtheit Christians. Prag, 1906. Pieradzka K- Zagadnienie grodow i wczesnosredniowiecznej orga-

nizacji grodowej  u Slowian polnocno-zachodnich. Pami§tnik slo-

wianski, 1955. № 4.

Plezia M. Kronika Galla na tie historiografii XII w. Krakow, 1947. Polska, jej dzieje i kultura, t. I. Warszawa, 1928. P о p p e A. Qrod Wotyn. SW, t. IV. Warszawa, 1958. Pospieszynska A. Mieszko II a Niemcy. RH, 1938, t. 14. Posvar J. Ceska grosova reforma a Polsko. SDPC, t. I. Wroclaw,

1960.

Potkanski K. Krakow przed Piastami. RAH, t. 35,  1898. Potkanski K. Napis grobowy Bolestawa Chrobrego.    Pisma pos-

miertne, t. II. Krakow,  1929.

P о t k a n s k i K. Przywilej z 1086. KH, 1903, № 1. P о u 1 i k J. Jizni Morava-zeme davnych slovanu. Brno, 1948—1950. P о u 1 i k J. Staff Moravane buduji svoj stat. Gottvaldov, 1962. P о u 1 i k J. Staroslovanska Morava. Praha, 1948. P r e i d e 1 H. Die slawische Stadt und ihre Problematik. Die Welt der

Slawen. Jg. 4, H. 3. Wiesbaden, 1939.


Р г e i d e 1 Н. Die vor- und fruhgeschichtlichen Siedlingsraume in Bdh-

men und Mahren. Mflnchen, 1953. Pfehled ceskoslovenskych dejin, d. I. Do roku 1848 (maketa). Praha,

1958. Prochaska V. Organisace kultu    a kmenove zfizeni polabsko-po-

baltskych Slovanu. VPS, d. II. Praha, 1958. Prochaska V. Politicke zfizeni polabsko-pobaltskych slovanu v za-

verecnem udobi rodove spolecnosti. SO, t. 22. Radomersky P. Koruna kralu moravskych. Sbornik Narodniho Mu-

sea v Praze. Ser. A. Sv. XII, 1958, № 4—5 Rawer K. Polityczne znaczenie zjazdu gnieznienkiego z roku  1000.

Sprawozd.  gimn.  im  Franciszka  Jozefa  I.  Lwow,   1882. Rhode G. Die Ostgrenze Polens, Bd. 1. Koln — Graz, 1955. Rhode G. Die Ostgrenze Polens im Mittelalter. ZfG, 1953, № 2. Roepell R. Geschichte Polens, Bd. I. Hamburg, 1840. R u d n i с k i M. Lech i Piast. SA, t. V. Poznan, 1954—1956. Sasinek Fr. Zalozeni biskupstvi latinskeho v Praze. Praha, 1886. Schlesinger W. Die Verfassung der Sorben. Siedlung und Verfas-

sung der Slawen zwischen Elbe, Saale und Oder, ed. H. Ludat,

Giessen, 1960.

Schramm P. E. Kaiser, Rom und Renovatio, Bd. I. Leipzig, — Berlin, 1929. Schwarz E. Deutsche, Tschechen und Polen — Bohemia JCC, Bd. I.

Miinchen, 1960. Sczaniecki M. Glowne linie rozwoju feudalnego panstwa zachod-

nio-pomorskiego. Czasopismo Prawno-historyczne, t. VII, z. I. War-

szawa,  1955. Semkowicz W.  Geograficzne podstawy   Polski   Chrobrego.   KH,

1925. oemkowicz W. Krytyczny rozbior dziejow polskich Jana Dtugosza.

Krakow, 1887. Silnicki T. Poczatki organizacji kosciola w Polsce za Mieszka  I

i Boleslawa Chrobrego, PPP, t. I. S k a 1 s k у G. Cesky obchod 10 a 11 stoleti ve svetle nalezu minci. NS,

t. I, Praha, 1953. SkalskyG. К dejinam mincovnictvi ceskeho a moravskeho do pocat-

ku XIII stoleti, CMM, 1929. S k a 1 s k у G. Vyprava Bfetislava I do Polska a jeji vyznam. CNM,

1939. Skrzypek J. Studia nad pierwotnym pograniczem polsko-ruskim w

rejonie Wotynia a Grodow Czerwienskich. Warszawa, 1962. S r b i k H. Mitteleuropa. Das Problem und die Versuche seiner Losung

in der deutschen Geschichte. Weimar, 1938. Stasinski J. De rationibus, quae inter Poloniam et imperium Ro-

mano-Germanicum Ottonum imperatorum aetate intercedebant. Be-

rolini, 1862.

S u 1 о w s k i Z. Geografia dokumentu “Dagome iudex”. SA, t. IV, 1953 S u 1 о w s k i Z. Najstarsza granica zachodnia Polski. PZ, 1952, № 3—4. SulowskiZ. О synteze dziejow. Wielietow-Lucicow. RH, 1958, t. 24. Sv atovaclavsky sbornik wydany na pamatku 1000 vyroa smrti knizete

Vaclava Svateho, t. II. Praha, 1934—1939. Szajnocha K. Boleslaw Chrobry. Lwow, 1859. Szel^gowski A. Chlopi dziedzice we wsiach na prawie polskim do

konca w. XIII. Lwow, 1913.

SzelagowskiA. Kwestia ruska w swietle historii. Warszawa 1911.

Szelagowski A. Najstarsze drogi z Polski na Wschod w okresie bizarrtynsko — arabskim. Krakow, 1909.

SzczesniakK. W. Obrza.dek slowianski w Polsce pierwotnej. Warszawa, 1904.

Szu] ski J. Dzieje Polski, t. I. Lwow, 1862.

S a f a f i k P. Slovanske starozitnosti. Praha, 1837.

Tadra F Kulturni styky Cech s cizinou az do valek husitskych. Pra

ha, 1897. _, . . . . , .

TabaczynskiS   Z badan nad wczesnosredniowiecznymi skarbami srebrnymi Wielkopolski. Warszawa —Wroclaw, 1958.

TikhomirovM   N. The origins of Christianity in Russia. History, v. XLIV, 1959.

Tomek W. Dejepis mesta Prahy, d. I. Praha,  1855.

Tfestik D. Kosmas a Regino. CCHist, 1960, № 4.

Tymieniecki K. Dzieje Niemiec do poczatku ery nowozytnej. Poznan, 1948.

Tymieniecki  K. Panstwo polskie w stosunku do Niemiec i ce-sarstwa sredniowiecznego w X wieku. PPP, t. I. Poznan, 1962.

Tymieniecki K. Remarques sur le commencement de la vie urbaine en Pologne. L'artisanat et la vie urbaine en Pologne medievale. KHKM, 1962, № 1—2.

Tymieniecki K. Widukind i Thietmar о wypadkach z r. 963 RH, t. 12, 1963.

Перейти на страницу:

Похожие книги

100 знаменитых чудес света
100 знаменитых чудес света

Еще во времена античности появилось описание семи древних сооружений: египетских пирамид; «висячих садов» Семирамиды; храма Артемиды в Эфесе; статуи Зевса Олимпийского; Мавзолея в Галикарнасе; Колосса на острове Родос и маяка на острове Форос, — которые и были названы чудесами света. Время шло, менялись взгляды и вкусы людей, и уже другие сооружения причислялись к чудесам света: «падающая башня» в Пизе, Кельнский собор и многие другие. Даже в ХIХ, ХХ и ХХI веке список продолжал расширяться: теперь чудесами света называют Суэцкий и Панамский каналы, Эйфелеву башню, здание Сиднейской оперы и туннель под Ла-Маншем. О 100 самых знаменитых чудесах света мы и расскажем читателю.

Анна Эдуардовна Ермановская

Документальная литература / История / Прочая документальная литература / Образование и наука / Документальное
1937. Как врут о «сталинских репрессиях». Всё было не так!
1937. Как врут о «сталинских репрессиях». Всё было не так!

40 миллионов погибших. Нет, 80! Нет, 100! Нет, 150 миллионов! Следуя завету Гитлера: «чем чудовищнее соврешь, тем скорее тебе поверят», «либералы» завышают реальные цифры сталинских репрессий даже не в десятки, а в сотни раз. Опровергая эту ложь, книга ведущего историка-сталиниста доказывает: ВСЕ БЫЛО НЕ ТАК! На самом деле к «высшей мере социальной защиты» при Сталине были приговорены 815 тысяч человек, а репрессированы по политическим статьям – не более 3 миллионов.Да и так ли уж невинны эти «жертвы 1937 года»? Можно ли считать «невинно осужденными» террористов и заговорщиков, готовивших насильственное свержение существующего строя (что вполне подпадает под нынешнюю статью об «экстремизме»)? Разве невинны были украинские и прибалтийские нацисты, кавказские разбойники и предатели Родины? А палачи Ягоды и Ежова, кровавая «ленинская гвардия» и «выродки Арбата», развалившие страну после смерти Сталина, – разве они не заслуживали «высшей меры»? Разоблачая самые лживые и клеветнические мифы, отвечая на главный вопрос советской истории: за что сажали и расстреливали при Сталине? – эта книга неопровержимо доказывает: ЗАДЕЛО!

Игорь Васильевич Пыхалов

История / Образование и наука