Doktoro Jivago (Libro 1)

Komarovski sizis la parapeto ferme, tale ke sua fingri doloris, klozis la okuli e departis bruske la domo. Jack vidis a Komarovski kam bavanta olda nano kun pendanta vangi. La hundo odiis Lara. Ol lacerabis la kalzi di Lara, grincante per la denti. Lara esis rivalo por Jack, tale quale se el povus infektar olua siorulo kun homala sentimenti.

„Ho, tu kredas do, omno esus kam antee, Satanidi, porkaji, la stulta joki? Me instruktos tu, hike prenez!" Il batis la buldogo per la bastono e traktis ol per pedi. Jack jemis e kuris al hemala domicilo. Ibe ol skrabis an la pordo por plendar che Ema Ernestovna.

14

Quala diablo-cirklo! Yes, se Komarovski esabus monstro, kande il venis en elua vivo, omno esabus simple por Lara. Ma to ne esis la kazo. Lara sentis fiero, ke la bela grizhara viro, qua povis esar elua patro, qua esis la heroo en kunveni, pri qua skribis la jurnali, pekunio e tempo uzis nur por el, ke il parolis pri el kom deino, ke il kunprenis el al teatro e koncerti, ke il developis el 'intelektale'.

Tandem el nur esis skolanino en gimnazio, el facis kelkfoye stroki ed infantala komploti.

50

La insistemesi da Komarovski en la fiakro koram la veturisto od en la lojio di teatro koram omna okuli esis tale senshama, ke el sentis facinado. Poka demono vekis en el.

Ma ica skolanala admiro pasis rapide. Tormentanta depreso e timo koram su ipsa sizis el dum longa tempo. El povus dormar sempre ed eterne. La kauzo esis sendorma nokti, lakrimi, kontinua kap-dolori, la preso en la skolo e la generala fizikala fatigeso.

15

Komarovski esis kam malediko. El odiis lu. Ica penso okupis el singla dio. El esis por la tota vivo lua kaptitino. Per quo il povis ligar el? Pro quo el prizentis su a lu, pro quo el plenigis ilua deziri, pro quo el gaygis lu per elua beleso?

Kad esis lua evo, la financala dependo de elua matro a Komarovski? No, no ed ankore unfoye no! Omno idiotajo!

Ne el esis la viktimo, ma il. El ya povis vidar ilua avideso! El devis timar nulo. Elua koncienco esis pura. Nur il havus pavoro che la penso, ke el povus departar lu. Ma to esis la punto. El departus lu nultempe. El ne posedis ica infameso, la maxim importanta armo da Komarovski, dum ilua kontakto kun povri e senhelpuli. To esis la difero inter el e Komarovski. Ica fakto lasis semblar la vivo maligna. Kad ek ica vivo venus fulmino e tondro? No, venus infama regardi e difami, sekreta pensi e dusenca vorti. Gigantala reto ek intrigi, sen la posibleso por liberigar su ek ica reto. La maligna, febla homo triumfus pri la fortulo.

51

El pensis: E se ni esus spozulo e spozino? Kad existus difero? El eniris la voyo di sofisteso. Ma kelkfoye el sufris profunda melankolio.

Kad il ne sentis shamo, kande il genupozis koram elua pedi e vokis: „Ica afero devas havar fino. Pripensez, quon mi facis kun tu! Tu venis sur la falsa voyo. Ni devas raportar omno a tua matro. Me spozigos tu." Il ploris ed insistis, quale se el refuzus to. Ma ilua vorti nur esis frazi, ed el ne pluse atencis la teatrala babilado. Pose same kam ante il duktis la velizita Lara aden la separita chambri di irga restorerii, ube la gasti e garsoni desvestizis el same per ilia regardi. El nur questionis su, kad amo signifikas la degradado da altra persono? Ulnokte el havis sonjo. El jacis sub la tero, e nur la sinistra shultro e la dextra pedo restis di elua korpo. Ek elua sinistra mamo kreskis herbo, ed on kantis super la tero „Nigra okuli, blanka mami" e „Masha ne darfas trans la rivero".

17

Lara ne esis religioza. El ne estimis la liturgio. Ma por tolerar la vivo, el kelkfoye deziris la eskorto da interna muziko. Ica muziko el ne povis krear ipsa. El trovis ol en la Deala vorto pri la vivo, e por povar plorar pri to, el iris kelkfoye aden la kirko.

Uldie, en decembro, kande el sentis profunda tristeso, el pregis en la kirko e kredis, ke singla momento la tero apertus su e la vulto dil kirko krulus. Lore, omno trovus fino. Regretinde Olya, ica barboto-boko, esis che el.

52 „Prov Afanasyevitsh", susuris Olya aden la orelo di Lara.

„Psst! Qua il esas?"

„Prov Afanasyevitsh Sokolov. Il jus parolas."

„Ah, la psalmisto. Il esas parento dil Tiversin-familio.

Psst! Silencez! Ne molestez me."

Eli venabis dum la komenco dal oficio. On kantis la

psalmo „Laudez la Sinioro, mea anmo, e quo esas en

me, ilua santa nomo!"

Esis apene homi en la kirko. Nur tote avane stacis krederi kune. La kirko esis nov-konstrukturo. La senkolora fenestri ne esis jus dekoro por la nivoza, griza voyeto e por la homi, qui devis irar tra ol. Koram fenestro stacis sakristo e facis per lauta voco reprochi kontre evidente imbecila e surda muliero, sen egardo pri la oficio. Lua voco esis tale ordinara kam la fenestro e la voyeto.

Lara cirkumiris prudente la krederi, kun moneti en la manuo por komprar kandeli por su e por Olya ed retroiris same prudente.