Doktoro Jivago (Libro 1)

„La nevulo di Cezar Kyui", susuris omni, kande la nova pianisto eniris la domo. Esis por lu la unesma invito. Per la vaste apertita pordo dil salono, on povis vidar la garnisita tablo en manjo-chambro, longa, kam vintrala strado. La karafi esis plena de brandio. En la arjenta pleti stacis mikra karafi kun oleo e vinagro. Vildo-karno ed entrei, piramidatra boktuki e dekoro-planti stimulis la apetito. Unesme ma existis la juo a kulturala nutrivo. On sideskis sur la stuli en salono. „La nevulo di Cezar Kyui", susuris omni itere, kande la pianisto sideskis koram la instrumento. La koncerto komencis. Esis konocata pri la sonato, ke ol esis enoyiganta e fatiganta. Ed esis tale.

Pri ica punto la kritikero Kerimbekov e la domestro diskutis. La kritikero kondamnis la sonato, Gromeko defensis ol. On fumis, stuli venis en movo. On oglis al garnisita tablo en apud-chambro. Omni deziris la fino dal koncerto.

La pianisto vidis al gasti e donis signo a sua parteneri. La violonisto e la celisto Tyshkevitsh brandisis lia arketi. La trio komencis plorar.

Yura, Tonya e Misha Gordon, qua esis ja duima vivo en la Gromeko-familio, sidis en la triesma rango. „Yegorovna facas signi por vu", susuris Yura al domestro, qua sidis avan lu.

En la pordo dil salono stacis la olda Yegorovna, la grizhara servistino dil Gromeko-familio. El montris a Yura per energiala kap-movadi, ke el devis parolar kun la domestro quik.

60

Gromeko turnis su al servistino e levis la shultri, ma la muliero insistis. Inter amba eventis nun konverso kam inter surda-muta personi. La gasti turnis la kapi, Ana Ivanovna pafis mortigiva regardi a sua spozulo. Gromeko levis su. Il devis facar irgo. Il redeskis ed iris al servistino.

„Me devas ja dicar, Yegorovna! Do, nu, quo eventis?

Parolez rapide!"

Yegorovna komencis susurar.

„Ka Tshernogoriya?"

„La hotelo."

„Yes, e pluse?"

„Il devas irar quik adibe. Irgu dil parenteso morteskas." „Tale, tale. Nu, ma to esas neposibla. Pos la koncerto, me informos lu. Ma ne antee."

„La servisto vartas, il venis per la fiakro. Me ya dicis, homo morteskas. Ka vu ne komprenas? Damo de alta stando."

„No, e no! Pro kin minuti eventos ya nulo"

Il retroiris e sideskis. Lua vizajo obskureskis.

Pos la unesma frazo, il iris, dum on ankore aplaudis, al

muzikisti e klarigis la situeso. Il turnis su al gasti e haltis

la aplaudo per manuo-movo. Lore il dicis:

„Estimata gasti! La trio devas interruptar. Siorulo

Tyshkevitsh devas departar ni pro grava evento. Me

akompanos lu pro posibla helpo. Yura, mea karulo, irez

ed informez la altri. Semyon jungez la kavali. Estimata

gasti, to ne esas adio. Me pregas vi, restez vi. Mea

absenteso ne esos longa!"

La yuna homi volis akompanar Alexander Gromeko dum la noktala veho tra la koldeso.

61

Quankam la vivo, pos la tumulti en decembro, retrovenis en normala voyi, on audis okazionale pafi, e se irg-ube eventis brulo, ica brulo semblis kam la altra bruli antee.

Nultempe li vehabis tam vaste e tam longa quale en ica

nokto. Quankam esis kato-salto - tra la Smolenski-e la

Novinski-bulvardo e la duima Sadovoye-cirklo. Ma la

ocidala koldeso e la nebulo semblis separar la neklara

spaco, quale se ol ne esus unesala toteso. La krieto dil

glitilo-stangi plufortigis la impreso, ke li vehis ja depos

eterna tempi aden irga pavoriganta foreso.

Avan la hotelo stacis kavalo kun kovrilo sur la dorso e

bandajizita pedi. La glitilo esis eleganta veturo. Sur la

plaso por la voyajanti sidis la veturisto. Il batis per la

manui kontre sua korpo por varmigar su.

En la hotelo-halo esis varma. Dop la balustrado dormis

la pordisto. La murmuro dil ventilatoro, la grondo dil

furnelo e la siflo dil samovaro narkotigabis lu. Il vekis

okazionale nur per la propra ronkado.

Sinistre stacis koram spegulo eleganta damo kun ronda,

farinoza pudro-vizajo. El portis furizita jako, qua ne

povis varmigar por ica vetero. El montris al spegulo

elua dorso e regardis su lore super la dextra, lore super

la sinistra shultro por examenar elua beleso.

De extere la parfrostita veturisto aparis tra la pordo. La

formo di sua longa mantelo memorigis pri kraknelo.

„Quale longe vu bezonas ankore, siorino?" il questionis

la damo koram la spegulo. „Se on relateskas kun homi

kam vu, la kavalo mortos pro frosto"

La acidento en cambro 24 esis nur bagatelo, en komparo

kun la diala chagreno pri la personaro.

62

Sempre itere sonigis la klosho, e la vitrizita kesto an la muro montris la nombro, ube ed en quala chambro gasto ludis fola, ne konocis la propra deziro e ne grantis repozo al garsono.