Doktoro Jivago (Libro 1)

Il drinkis sen interrupto e lamentis pri sendormeso, e se il esus ne-ebria, il havus dolori, quin nula homo kredus. Koncize ante sua morto, il venis a Gordon, sizis lua manuo, volis parolar, kuris ek la fako e saltis ek la treno. Misha regardis la poka kolekto di minerali ek la Uralo en la ligna buxo, la lasta donaco dil mortinto.

17

Subite eventis movado. Sur la duesma relo aparis kontrol-charo. Ek la vehilo venis inquestanta judicisto kun kokardo sur la kasketo, mediko e du policisti. Lia vorti sonis kolda e kozala. Li questionis e notis irgo. Du konduktori e la amba policisti portis, nehabila e glitante en sablo, la mortinto al eskarpajo. Muliero komencis plorar. On vokis la homi aden la vagoni, lore resonis siflo. La treno ekmarchis.

8

To ya devis venar! pensis Nika Dudorov iracema e hastis tra la chambro. La voci dil gasti proximeskis. La retreto esis blokusita. En dorm-chambro stacis du liti, la lito di Voskoboinikov e Nika. Il ne pripensis longe e reptis sub la duesma lito.

Il audis, quale li vokis a lu en la altra chambri, e quale on astonis pri lua desaparo. Lore li eniris la dorm- chambro.

„Ni povas facar nulo", dicis Vedenyapin. „Promenez, Yura, forsan tu trovas tua kamarado irg-ube, lore vi povas ludar" Li parolis dum poka tempo pri la agito en la universitati di Peterburg e Moskva, dum Nika devis restar preske duadek minuti en sua stulta e nekomoda poziciono. Tandem li iris al teraso. Nika apertis nelaute la fenestro, eksaltis ed iris al parko. Il ne povis dormar dum la lasta nokto, e hodie il ne savis, quon il volis. Ja balde il esus dek-e-quar yari. Il ne volis esar plu longe infanto. Hodie matine il livabis la domo. La suno aparis, e sur la tero en parko jacis la longa, humideta e tordata ombro dil arbori, obskur-griza kam felto.

18

La narkotiganta odoro dil morgo semblis venar ek ica ombro. Subite aparis lineo ek merkurio koram lu, same kam roso en herbo. La lineo fluis e fluis, ma la tero ne povis absorbar ol. Subite la lineo pafis al latero e desaparis. Esis vipero. Nika tresayis. Il esis stranjera puerulo. Se il esis en ecito, il parolis kun su ipsa. Tale quale sua matro, il inklinis a sublimajo e paradoxa eventi.

Quale bela esas ica mondo, il pensis. Ma pro quo dolori? Certe, Deo existas. E se il existas, lore me esas Deo. Il vidis a tremulo, qua tremis tra la tota trunko, e per dementa esforco, per sua tota esenco e personaleso, il pensis e deziris: Nula movado! E la arboro obediis. Nika ridis pro joyo e hastis tam rapide kam posibla al rivero por balnar.

Sua patro, la teroristo Dementi Dudorov, trovesis en punis-laboro, segun la indulgo-yuro, nam la kondamno esabis morto per la kordo. Sua matro venis ek la georgiana princo-lineo Eristov. Elu esis koketa ed ankore yuna, bela muliero, qua montris sempre itere vervo por revolti, sedicianti, exotika doktrini, famoza artisti e povra fusheri.

Elu adoris Nika e transformis lua prenomo ad Inotshek o Notshenka. Kelkfoye el kunprenis lu a Tiflis por prizentar lu al familio. Ibe esabis gigantala arboro en korto, plumpa tropikala ogro. Ol posedis folii kam elefant-oreli, qui protektis la korto kontre la brulanta sudala cielo. Nika ne povis komprenar, ke ica arbo esis planto e ne animalo.

La nomo dil patro esis por la puerulo danjera afero. Voskoboinikov povis realigar che la maxim alta instanco, ke Nika povis asumar la familio-nomo dil matro, Nina Galaktionovna.

19

Kande il esabis sub la lito, il pensis, qua esis ica Voskoboinikov, ke il povis atingar tala permiso? Kad il ne bezonis instrukto? E lore ica Nadya Kologrivov! Pro quo elu parolis kun lu kam infanto, pro quo elu portis la nazo en la cielo, nur pro ke el esis ja dek-e-kin? Me odias elu, dicis il sempre itere en su. Yes, me mortigos el! Me invitos el por exkurso en barko, lore me jetos el aden la aquo!

Lua matro semblis anke ne plu bona. Yes, el dupigis Nika e Voskoboinikov, kande el voyajeskis. El ne esis en Kaukazo, ma vehabis simple kun la proxima treno a Peterburg, e pafis ibe kun la studenti al polico. Il ya povis mortigar kalme en ica debila loko. Ma il vinkus per ruzo omni. Il dronus Nadya, il departus la gimnazio e fugus a Siberia, ube sua patro esis por stimular ibe sulevo.

Che la bordo dil lageto kreskis aquo-lilii. La barko vehis en nelauta bruiso tra la densajo. Ek la lakuni venis la aquo dil lageto kam melon-suko.

La puerulo e la puerino koliis aquo-lilii. Amba sizis samtempe al pedunklo, qua esis harda kam gumo. Lia kapi karambolis. Granda stango semblis tirar la barko al rivo.

Nadya e Nika koliis pluse flori, la barko inklinis su sempre plu multe, e la amba jacis unu apud la altru sur la inklinanta latero.

„Me esas saturita per la eterna lernado", dicis Nika. „Esas tempo por komencar kun la vivo. Me volas ganar pekunio e volas irar inter homi"

„Me jus volis pregar tu klarigar a me la quadratala equacioni. Me esas febla en algebro, tante, ke me preske devis repetar la exameno."

20