Doktoro Jivago (Libro 1)

Ed ibe, pensis Lara, esas la Petrovka-strado. „Ma Lara, quon pensas vu? Me nur volas montrar mea lojeyo a vu. Nam ol esas ibe cirkum la angulo" Olga, la poka filiino di sua konocato en la Karetny- strado, havis nasko-dio. On amuzis su che danso e champanio. Il volis kunprenar Mama, ma el esabis malada. Tale el dicis: „Vu povas kunprenar Lara. Hodie vu povas gardar el." Ed il plenigabis sua tasko, certe! Hahaha!

La valso esabis extravaganta afero! Rotaco, sempre itere rotaco.

27

Dum la muziko resonis, eterneso pasis, kam la vivo en romani. Ma se la muziko fineskis, on kredis, ke irga skandalo eventabis, quale se on devis tolerar kolda aquo-dusho o stacus nuda koram omna gasti. Ma on aceptis ica sentimenti por montrar e pruvar koram la altri, ke on esis ja adulto.

Lara pensis nultempe, ke il povis dansar tante bona. Quala inteligenta manuin il havis! Per quala sekureso il duktis elua tayo! Ma tala kiso el nultempe aceptus itere. El nultempe konjektis, ke en la labii di altra persono povis lojar tala senshameso dum kiso. Nula stultesi! Un foyo por omni! Nultempe ludar la naiva puerino itere! Nula benigneso! Nultempe sinkar la regardo itere! Altrakaze la fino esus maligna. Se on transirus certena lineo, lore on falus aden la abismo. Nula pensi pri la danso. To esis la kauzo. Kuraja refuzo! Simple dicar, ke elua gambo esis ruptita.

5

Dum la autuno eventis tumulti sur la reto di fervoyi di Moskva. Sur la lineo Moskva-Kasan strikis la laboristi. La lineo Moskva-Brest sequis. La decido stacis, ma la komitato ne povis fermigar la dato. Omna laboristi konocis la decido, e nun esus necesa nur extera impulso por realigar la striko en propra regio. Esis kolda, neafabla matino en oktobro, pago-dio por la laboristi. Ek la administrado venis dum longa tempo nula informi. Lore aparis en kontoro puerulo kun la salario-listo e laboro-libri, quin on konservabis por realigar la depreno de la salario. La pago komencis. Esis senfina serpento ek treno-akompananti, bifurkilo- laboristi, seruristi e netigo-mulieri, qui stacis sur la libera placo.

28

En la aero esis la odoro dil komencanta vintro, la odoro da olda acero-folii, nivo, densa vaporo ek lokomotivi e varma pano ek la bakeyo en kelero dil restorerio. Treni venis ed iris. On aranjis la treni e desmuntaris oli, dum la manovristi brandisis poka reda flageti. Resonis la signalkorni dil gardisti, la tril-siflili dil manovristi e la bas-sireni dil lokomotivi en omna nuancari. Fumuro acensis aden la cielo. Lokomotivi stacis pronta por la departo, oli eskaldis la frostanta vintro-nubi per varmega vaporo.

Alonge la relo-voyo iris la voyo-gardisto, Fuflygin, injenioro, e la voyo-mastro Pavel Antipov hike ed ibe. Antipov plendis en la restauro pri la materialo, quan on livrabis por la novigo dal reli. La stalo esis mala. La reli ne povis tolerar la rupto-probo e devis disruptar dum harda frosto. On aceptis la plendi da Antipov en stoika kalmeso. Irga persono profitis pri la livri. Fuflygin portis chera peliso e nova civila vestaro ek cheviot-lano. Sempre itere il regardis fiere sua vestono, la akra pantalono-falduro e la eleganta shui. La vorti da Antipov eniris ilua oreli e departis oli. Il pripensis la propra problemi, vidis sur sua horlojeto e semblis nervoza.

„Certe, certa, kara amiko", il interruptis Antipov. „Ma to esas valida nur por la chef-voyi, por la forte uzata linei. Ma quo esas hike? Reli por vakua vagoni, kelkfoye anke repozo-reli por olda lokomotivi. Pro quo tu agitas? Esas ya nenecesa! Hike povus esar anke reli ek ligno!"

Fuflygin vidis sur la horlojeto klozis la kovrilo e vidis al choseo. En la kurvo on vidis fiakro.

29

Esis la propra jungajo. Ilua spozino volis kunprenar lu. La veturisto lasis haltar la kavali preske koram la reli. Il devis kalmigar la animali pro la fervoyo kam gardistino di infanti. En la kuseni sidis bela damo. „Do, kara amiko, ni parolos altra foyo", dicis Fuflygin per indiferenta manuo-movo. „Me havas altra problemi. Existas plu importanta aferi kam tua plendi." La fiakro kun la gespozi forrulis.

6

Pos kelka hori, ante la krepuskulo, kreskis ek la agro du figuri ek la tero, qui esabis antee nevidebla. Ili iris rapide e vidis sempre itere ad-dope. Esis Antipov e Tiversin.

„Venez", dicis Tiversin. „Me ne timas provokisti, ma me timas ke la altri finos lia konflikto e venos a ni. Me ne povas vidar li. Se omni esas tale hezitema, singla ago esos superflua, mem la komitato. Pro quo la ludo kun la fairo? Tu esas anke ne multe plu bona. Tu subtenas ica kazeo pri la lineo Moskva-Peterburg." „Mea Darja havas ventro-tifo. Me devas transportar elu al hospitalo. Til lore nulu povas kalkular kun me." „Hodie esas pago-dio. Me iros al kontoro. Se hodie ne esus pago-dio, che Deo, me finus la tota afero en propra regio"

„E quale, se me darfas questionar?"

„Tote simple! Me iras aden la chambro dil kaldiero, me

donos la signo per la sireno, e fino."

Ili adiis ed iris diversa direcioni.