Читаем ЭЗОП полностью

Энди хечнарса ёзмайман дейман асаримни якўнлаш олдидан, бироз вакт ўтадию яна ёзгим келиб олади, бундай холат кўп маротаба такрорланди, охир оибат хали анчагина асарлар ёзаман шекилли деган хулосага келдим, фикримча инсоннинг фикрлаши умрбод тухтамайдиган жараён экан. Аслида шундай бўлиб чиди, лекин фикрлашлар ам ўзгариб бориб бир нутага етканда ижод илиш учун яросиз холга тушиб олар экан. Бундай холат харкимда хархил даврда бошланса керак. Хуллас мен ёзаолмай олмода ман фикрларим айаш – уйаш – хотира нураган, тинилик мутлао йўолган, увончли кайфият ноёб ходисага айланган. Авваллари бирор нарса ёзиш зав баишласа, энди у зўрма – зўраки, илгарилари фикрлар ёмири остида бўлган, энди томчи сув томмайдиган таир чўлдаман. Демак барча жараённинг умри бўлгани каби, ижод илишнинг ам ўз фурсати бор. Мен бу жараёнларни ёритишимдан масад, ижодкор шошилмои. У имконияти ўз ихтиёридалигида кўп ишлаши, кўп ёзиши лозим.


Кириш сўзи


арандай асарнинг чинакам хаками маърифатли ўувчилардир. Мустаиллигимизниннг дастлабки йилларида анчагина маърифатпарвар кишилар гангиб олишди, бундай фойдаланган баъзибир кимсалар, чаласавод маддолар диний либосларга бурканиб олиб вайсай бошладилар, омманинг бир исми бунга кўникди ва ишона бошлади. Айни чода уларнинг баъзилари “ошии олжи” еинларда сўбатнинг тўрида, хаммани оизларига аратиб амру-маъруф иладилар, авлиёлар номидан, дин номидан, яна алланималар номидан гапирадилар, махаллаларда уларни ечким тўхтатиб ўймайди, хатто танбех ам беришмайди, нимани лозим топса, нимани хохласа вайсайберади, телба – тескари гаплар, ёимсиз бузук ривоятлар, зарарли насихатлар билан кишиларни чалитади, фикрини бузади, дуога ўл очиб кишиларни алдайди.

Бир аилли дўстим менга жуда музмунли саволлар билан мурожаат илди.

1) 

Инсон бахт-саодатга эришишга одирми?

2) 

Бахт-саодатга айси йўлдан юриб борилади?

3) 

Бахт-саодат нималигини инсоният анилаб олганми?

Жуда жўн кўринган ушбу саволларнинг ечими жуда мураккаб ва охирига етказилмаган.

Инсон бахт-саодатга эришишга одир, фаат мутло эмас. Синовдан ўтган жавоб шуки, одамлар бахт-саодат чаманзорига маърифат ва маънавият каби тилсимларни ўрганиб, эгаллабгина араоладилар. Бу – менат ва илм ўрганиш деганидир.

Бахт-саодатга одамийлик йўли билан донишмандлик билан борилади, албатта худбинлик ва очкўзликни енгиб.

арандай муаммолар каби инсоният бахт-саодат нималигини ўз даврига монанд анилаб олган. Аслида бу йўл чексиз, демак бахт-саодат излаш ам инсоният учун абадий интилишдир, яъни кишилар баркамол бўлиб боришлари лозим. Баркамоллик тушунчаси ам тўхтамай ривожланадиган кўрсаткичдир, унга харбир давр ўз нутаи – назари билан араган, лекин барча даврларда ал билан фазилатлар бирлигина риоя илувчи гўзал кишилар маънавий баркамол хисобланганлар.

Иш-муаббат масаласига бўлган муносабат ам барча замонларда ўзига хос ва хилма-хил бўлган. Одамлар чинакам севгини тушунмаган, адрламаган даврлар ам бўлган, хукмрон синф томонидан аёлларни камситиш, даал муомала илиш узо даврни ўз ичига олади, аёлларни муъжиза деб араган, уларни чинакам эъзозлаган шахслар ўтмишда жуда кам бўлган. Аёлларнинг юзларидаги чимматни олиб ташлаш, уларнинг хууларини ўрнига ўйиш учун бирнеча минг йиллар керак бўлган, анча-анча фожеалар, онли воеалар бўлиб ўтган, бугунги кундан аёлларимиз, аранча увонишса арзийди. Эркакларимиз ам худди шундай, аранча увонишга халидир. Буларнинг бош сабаби биз миллат сифатида эркинбиз, юртимиз мустаил. Бу неъмат арандай бойликдан афзал, бебаъхо, иёси йў. Не-не муаммо-ю, изтиробларни кўрган миллатимиз бу йўлни узо босиб ўтди, барча офату-балоларни, яна анча-анча хотираларни кўрди. Етиб келган бу манзилимизни харбиримиз парваришлашимиз, адрлашимиз лозим.


Эзоп


Перейти на страницу:

Похожие книги