Читаем Фаўст полностью

Фаўст

Ёган Вольфганг Гётэ

На карагоды яМайстар і зух, —Толькі б мелодыя,Жвавасць і рух.

Алена

Добра, сыночак, скачы,Танцам красунь вучы.Ты карагодзь, іграй.

Фаўст

Не падабаецца, не —Гэты іх танец мне.Скончыцца лепш няхай!

Эўфарыён і хор карагодзяць, танцуючы і спяваючы.

Хор

Ручкай рухаваю,Плаўнай і гнуткай,Ножкаю жваваю,Спрытнай і хуткай,Вабячы вока намСтанам дзіцячым,Пасмаю-локанам,Рухам гарачым,ЗачаравалаГэта дзіця.Сэрца ўспалалаАд пачуцця!

Паўза.

Эўфарыён

Вы ўсе, дзяўчаты,Як тыя лані,Хутчэй пад шаты,А я за вамі.Я — паляўнічы,Дзічына — вы!

Хор

У скокі-ловыПачнём гуляць мы,Усе гатовыЦябе абняць мы.Бяжым, красунчык,На паплавы!

Эўфарыён

Ляцім, лунаемНад лугам, гаем.Рахманай мілайЯ не лаўлю,—Узяўшы сілай,Мацней люблю.

Алена і Фаўст

Шал які! Які тут вэрхал! —Ні канца і ні супыну.Праз лугі, праз гоні рэхамТрубны год ляціць над долам!Гоман, грукат, віск і крык!

Хор(хутка ўваходзячы па адной)

Ганарысты жартаўнік ён —Не спыніўся перад колам,Усярэдзіну пранік ён,Падхапіў дзяўчо — і знік!

Эўфарыён(несучы маладую дзяўчыну)

На забаву я красуПравам дужага нясу.Грудзі пругкія я ўпешчу,Губкі пухлыя я ўлешчу,Моц сваю, запал і волюПерамогай задаволю.

Дзяўчына

Адпусці! У гэтай плоціВольны дух і сіла ёсць,І тваёй юрні, ахвоцеНе аддасца прыгажосць.Замахнулася замногаСамаўпэўненасць твая,Ой, глядзі, з цябе, дурнога,Пасмяюся ўволю я.

(Успалымняецца і ўзносіцца.)

Ну, саколік, дагані!У эфірнай вышыніДагарыць краса мая!

Эўфарыён(атрасаючы рэшткі полымя)

Тут навокал граніт,Тут лясны гушчар,А юначы мой спрытПрагне ўзвіцца да хмар,Ветру парыўнага свісту,Хваляў буруннага хлісту.Я на прастор палячу —Вольна дыхнуць хачу!

(Скача ўсё вышэй і вышэй са скалы на скалу.)

Алена, Фаўст, хор

Хочаш з козачкай зраўняцца,—Не сарвіся з гонкіх круч.

Эўфарыён