ГРАМОТЫ ВЕЛИКИХЪ КНЯЗЕЙ ЛИТОВСКИХЪ съ 1390 по 1569 годъ собранныя и изданныя подъ редакціею Владиміра Антоновича и Константина Козловскаго.

Na urzedzie grodzkim, w mie'scie jego krolewskiey mo'sci Owruczu, przedemna, Ianem Walewskim-Lewkowskim, namiesnikiem na ten czas podwoiewodztwa grodzkim generalu wojewodztwa Kijowskiego, y xiegami ninieyszemi, grodskiemi, Kijowskiemi, comparens personaliter urodzony jego mos'c pan Bazyli Rapszty'nski, Skarbnik Derbski, — praevia manifestatione ten list od naja'snieyszego krola, Zygmunta trzeciego, sztylem ruskim pisany, do niegdy zeszlego Krzysztofa Kmicica, protunc starosty Owruckiego, zbutwialy et vetustate temporis przy ko'ncach poszarpany y podklejony, quam primum zginiony ad manus devenit offerentis, ratione introcontentorum, dla wpisania do xiag ninieyszych per oblatam podal y temi iest, z ruskiego na polski wylozony, inserowany slowy: »Zygmont, Boza milo'scia krol polski, wielki xiaze Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Zmudzki y innych; dzierzawcy Owruckiemu, panu Krzysztofowi Kmityczu. Temi czasy zalowal nam ziemianin Owrucki, Andrzey Kotiak, z synem swoim Iwanem, o tym, szto dei ktore dworzyszcze Kolesnikowskie tam, w Owruczym, jemu dali, na coz on y list, danine nasze, y tez list uwiazszczy u siebie ma, iedno ty de tego dworzyszcza, niwy, ku swojemu gumnu wlasnemu w niego poodymowale's mocno, gwaltem, y teraz ich ustapi'c nie chcesz, a w tym dei im od ciebie krzywda y szkoda wielka dzieje sie; przeto, ie'sli bedzie im tak, iako oni nam zalowali, beda te niwy y dworzyszcza ich y teraz przy nich, przykazuiem tobie, azeby's tych niw za siebe iemu postapil, y przeto w one sie nie wtracal; koniecznie aby to inaczey nie bylo, aby nam on w tym wieccy nie zalil. Pisan w Warszawie, lata Bozego narodzenia tysiac piecset czterdziestego czwartego, miesiaca aprila osmego dnia, indicta wtorego«. U tego listu, przy pieczeci przyci'snioney, podpis reki w te slowa: Lawryn Naruchowski. Locus sigilli. Ktory ze to list, per oblatam podany, za podaniem y prozba wyszmianowanego jego mo'sci podawajacego, a za moim, urzedowym przyjeciem, slowo w slowo do xiag ninieyszych iest ingrossowany.

Книга Кіевская, гродская, 1724 года, № 38, листъ 163. /70/

35.

Грамота Сигизмунда I, овруцкому старостЂ Криштофу Кмитичу, предпысывающая ему не отнимать земель у земянъ Гриневичей-Яцковскихъ, выслуженныхъ предками ихъ у князя Александра (Олелька) Владиміровича. 1544, іюня 10.

Roku tysiac siedmset trzydziestego trzeciego, miesiaca aprilis osimnastego dnia.