Исландские сказки

Skessan lætur þar líf sitt, og brenna þau hana upp. Verða þá dynkir miklir, svo Helga verður hrædd og kyssir Dordingul þrjá kossa; segir hann, að Daladrottning sé nú að drepast líka, því þær hafi átt sama fjöreggið báðar.

Dordingull og Helga sváfu nú saman um nóttina (Дордингютль и Хельга легли вместе спать: «спали теперь вместе ночью»; sofa – спать), en um morguninn varð Helga þess vör (а утром видит Хельга; verða e-s var – заметить что-л.; var – внимательный, воспринимающий), að fríður kóngsson var fyrir ofan hana í rúminu (что прекрасный принц лежит с ней в постели; fyrir ofan – выше), en hamurinn þar hjá (и кожа рядом; hamur – шкура; кожа; оперение). Hún dreypir á kóngsson (она поцеловала принца; dreypa – капать; пригубить; коснуться губами), en brennir haminn (а кожу сожгла); hafði Dordingull verið kóngsson í álögum (превратился Дордингютль в принца; álög – колдовство; чары). Hann átti nú Helgu fyrir konu (взял он Хельгу в жёны).

Dordingull og Helga sváfu nú saman um nóttina, en um morguninn varð Helga þess vör, að fríður kóngsson var fyrir ofan hana í rúminu, en hamurinn þar hjá. Hún dreypir á kóngsson, en brennir haminn; hafði Dordingull verið kóngsson í álögum. Hann átti nú Helgu fyrir konu.

Þau tóku það (они взяли то), sem fémætt var í hellinum (что было ценного в пещере; fémætur – ценный; драгоценный; fé – деньги; скот; mætur – замечательный), og þar á meðal Búkollu (и между прочим и Букотлу); svo tóku þau líka allt fé úr höll Daladrottningar (забрали они и все богатства из дворца Королевы Долин), sem var býsna mikið (коих было очень много). Þau fóru síðan utan (потом отправились они в дорогу: «наружу»), Dordingull og Helga (Дордингютль и Хельга), og settust að í ríki föður hans (и поселились в королевстве его отца), en að honum önduðum erfðu þau ríkið (а как он умер, унаследовали королевство; anda – дышать; испускать дух; erfa —наследовать).

Þau tóku það, sem fémætt var í hellinum, og þar á meðal Búkollu; svo tóku þau líka allt fé úr höll Daladrottningar, sem var býsna mikið. Þau fóru síðan utan, Dordingull og Helga, og settust að í ríki föður hans, en að honum önduðum erfðu þau ríkið.

Þau lifðu lengi eftir þetta (долго они жили после этого), og var sambúð þeirra hin besta (и были очень счастливы: «был их союз лучшим»; sambúð – совместное проживание); og lýkur svo þessari sögu (тут и сказке конец: «и завершает так эту сагу»).

Þau lifðu lengi eftir þetta, og var sambúð þeirra hin besta; og lýkur svo þessari sögu.

Búkolla – II (Букотла II)