Einu sinni voru karl og kerling í koti sínu
(жили-были на хуторе старик со старухой). Þau áttu einn son (у них был сын), en þótti ekkert vænt um hann (но они не любили его). Ekki voru fleiri menn en þau þrjú í kotinu (жили они втроём: «не было больше людей» на хуторе;Einu sinni voru karl og kerling í koti sínu. Þau áttu einn son, en þótti ekkert vænt um hann. Ekki voru fleiri menn en þau þrjú í kotinu. Eina kú áttu þau karl og kerling; það voru allar skepnurnar. Kýrin hét Búkolla.
Einu sinni bar kýrin
(однажды отелилась корова;Einu sinni bar kýrin, og sat kerlingin sjálf yfir henni. En þegar kýrin var borin og heil orðin, hljóp kerling inn í bæinn.
Skömmu seinna kom hún út aftur til að vitja um kúna
(вскоре она снова вышла, чтобы взглянуть на корову;Skömmu seinna kom hún út aftur til að vitja um kúna. En þá var hún horfin. Fara þau nú bæði, karlinn og kerlingin, að leita kýrinnar og leituðu víða og lengi, en komu jafnnær aftur.
Voru þau þá stygg í skapi
(рассердились они тогда;Voru þau þá stygg í skapi og skipuðu stráknum að fara og koma ekki fyrir sín augu aftur, fyrr en hann kæmi með kúna; bjuggu þá strák út með nesti og nýja skó, og nú lagði hann á stað eitthvað út í bláinn.