Читаем Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները полностью

Կապիտան Սագները շտապով պոդպորուչիկ Դուբի ձեռքը խոթեց նզովյալ օղու գավաթը, և վիրավորված պոդպորուչիկը սեղան նստեց։ Նա ջարդված հին աթոռը քաշեց-մոտեցրեց պորուչիկ Լուկաշին, որը նրան ողջունեց հետևյալ կարեկցական բառերով․ «Մենք արդեն բոլորը կերանք, ընկե՛ր»։

Կադետ Բիգլերն ըստ կանոնագրքի կապիտան Սագներին և մյուս սպաներին զեկուցեց իր ժամանման մասին, ամեն անգամ կրկնելով․ «Կադետ Բիգլերը ժամանել է գումարտակի շտաբ»։ Թեև բոլորը դա տեսնում էին և գիտեին, այնուամենայնիվ նրա վհատ կերպարանքը մի տեսակ աննկատ էր մնում։

Բիգլերը վերցրեց լեցուն բաժակը, համեստաբար նստեց լուսամատի մոտ և հարմար պահի էր սպասում դասագրքերից քաղած իր գիտելիքները քամուն տալու։

Պոդպորուչիկ Դուբը, որի գլուխն էր խփել զարհուրելի օղին, մատով սեղանը տկտկացնելով, հանկարծ առանց որևէ առիթի դիմեց կապիտան Սագներին․

— Ես և նահանգական վարչության պետը շարունակ ասում էինք․ «Հայրենասիրություն, հավատարմություն պարտքի նկատմամբ, ինքնակատարելագործություն,— ահա իսկական զենքը պատերազմի ժամանակ»։ Ես դա ձեզ հիշեցնում եմ հատկապես հիմա, երբ շուտով մեր զորքերը կանցնեն սահմանները։

- - - - -

Մինչև այստեղ Յարոսլավ Հաշեկը, հիվանդության մահճին գամված, թելադրել է իր «Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները համաշխարհային պատերազմի ժամանակ» վեպը։ Անողոք մահը, որ վրա հասավ 1923 թվի հունվարի 3-ին, ստիպեց նրան քառասուն տարեկան հասակում առընդմիշտ լռել և անավարտ թողնել առաջին համաշխարհային պատերազմի մասին գրված ամենանշանավոր և ամենից շատ կարդացվող վեպերից մեկը։


↑ Հունգարական կոպիտ հայհոյանք (հունգ․)։

↑ Ո՞վ է գերմաներեն խոսում (գերմ․)։

↑ Համարձակվում եմ զեկուցել, պարոն ֆելդֆեբել (գերմ․)։

↑ Վոբեյդա — խուլիգան։

↑ «Ես չեմ իմանում դա ինչ է նշանակում» (գերմ․)։

↑ Չեխերեն ոչ մի բառ (գերմ․)։

↑ Գերմաներեն հասկանո՞ւմ եք (գերմ․)։

↑ Այո՛ (գերմ․)։

↑ Դուպե — հետույք (լեհ․)։

↑ Զինվորական պահեստների կայսերական-թագավորական կատուներ (գերմ․)։

↑ Դա ստո՞ւյգ է, Պրագա № 16, Յոզեֆ Բոժետեխ (գերմ․)։

↑ Մենք պետք է հաղթենք (գերմ․)։

↑ Կանտինա — զորամասային թեյարան։

↑ Օ՛, եղևնի, օ՛, եղևնի, ինչ սիրուն են ասեղները քո կանաչ (գերմ․)։

↑ Վե՛րջ տվեք (գերմ․)։

↑ Այո (գերմ․)։

↑ Ի՞նչ (գերմ․)։

↑ Սննդադրամ (գերմ․)։

↑ Զգա՛ստ (գերմ․)։

↑ Ներկա։ Համարձակվում եմ զեկուցել, հետևակ զինվոր Շվեյկ, տասնմեկերորդ երթային վաշտի հանձնակատար (գերմ․)։

↑ Զգա՛ստ (գերմ․)։

↑ Լսում եմ (գերմ․)։

↑ Շարային ծառայության պիտանի (գերմ․)։

↑ Քո այդ նահանգական վարչության պետի հետ կարող ես քամակս լիզել (գերմ․)։

↑ Այս րոպեիս, պարոն պոդպորուչիկ (գերմ․)։

↑ «Ի՞նչն է վնասում ստամոքսին պատերազմի ժամանակ» (գերմ․)։

↑ Սուսամբարի լատինական անունը։

Перейти на страницу:

Похожие книги

Вор
Вор

Леонид Леонов — один из выдающихся русских писателей, действительный член Академии паук СССР, Герой Социалистического Труда, лауреат Ленинской премии. Романы «Соть», «Скутаревский», «Русский лес», «Дорога на океан» вошли в золотой фонд русской литературы. Роман «Вор» написан в 1927 году, в новой редакции Л. Леонона роман появился в 1959 году. В психологическом романе «Вор», воссоздана атмосфера нэпа, облик московской окраины 20-х годов, показан быт мещанства, уголовников, циркачей. Повествуя о судьбе бывшего красного командира Дмитрия Векшина, писатель ставит многие важные проблемы пореволюционной русской жизни.

Виктор Александрович Потиевский , Леонид Максимович Леонов , Меган Уэйлин Тернер , Михаил Васильев , Роннат , Яна Егорова

Фантастика / Проза / Классическая проза / Малые литературные формы прозы: рассказы, эссе, новеллы, феерия / Романы