Кайту

нисе бтн сз йтмде. Бары тик тентчелр киткч кен исгерп калган шикелле караватка килеп утырды да кычкырып елап ибрде.

Тентдн со бернич кн тг, нисе эштн исерек абыйлар шикелле алпан-тилпн атлап кайтып керде. Аны крг Тнзил куркып китте. Йзе шигн брге шикелле ыерылып тссезлнеп калган. Иреннре кгргн. Кзлренд – бушлык. Алар сиа карыйлар м бернрс д крмилрдер сыман. Пыяла шикелле. Куллары иелч дерелди.

– ни, – дип кочаклап алды аны кыз, – ни… Нрс булды? Авырыйсымы лл?

нисе караватка барып утырды да билгесезлекк тблеп тын калды. Шул килеш озак утырды. Кызы ничек кен зглнс д берни дип т авап бирмде. Кыймшанып та карамады. Озак утырды. Ярты мгелек узгач кына битараф тавыш белн:

– Эштн кудылар, – дип куйды, – Бора кысыла, кызым.

Тнзил ул тнд зк згеч тавышка уянып китте. Кайдан ишетел икн дип беркавем тылап ятты. нисе иде бу. Кыз шмг ут алды да карават янына килде. нисе капланып яткан да сулкылдый:

– И, ходаем, нилрг шулкадр залыйсы? зебезне кырау кебек кырды инде. Ичмасам, баламны бхетле ит.

Тнзил сак кына аны башыннан сыйпады:

– ни

нисе аны ишетмде.

– ни! – кыз катырак эндште.

нисе авап бирмде, бары тик елавыннан туктап чалкан йлнеп ятты да еш-еш сулый, ыгыраша башлады. Кыз аа ндшерг дип авызын ачкан иреннн катып калды. нисене кзлре йомык, ябык керфеклре арасыннан яшь саркыла. Тнзил башта берни аламыйча торды, алагач зене д кзлрен яшь эркелде. ни! Ул тшенд елый иде.

Бик сиздермск тырышса да нисе кз алдында кечереп, тссезлнеп калды. йдге эшлрг д кулы бармады бугай, эшлс д элекедй дртлнеп тгел, кирк булган чен ген эшлде. Ашауга да исе китмде. Бары тик Тнзилг ген игътибары артты, ирклде, назлады. Бер д юктан гына кочаклап алды, ччлреннн сыйпады. Тмлерк ризык булса, кызын сыйларга тырышты. Ара-тир моланып, ырлап та алды. Монсы кызга гап тоелды, моа кадр нисене ырлавын ишеткне юк иде бугай. рхлд, ул аны шундый матур тавышлыдыр дип башына да китерми иде.

бер тнд ишек шакыдылар. Алар лампага ут алдылар да бер млг тынып калдылар. Ишек кагу тагын кабатланды. Тагын… Торган саен ул катырак, тземсезрк булып ишетелде. Тнзилне башында шатлыклы уй ялтлап китте: "ти кайтты!" Моа кут биреп тышта ирлр тавышы ишетелде. Сзе алашылмады, тик ирлр тавышы икне билгеле иде. Тнзил сикереп торып ишекк ташланды. Калтыранган куллары белн келне ычкындырды. Ишект кренгн ир-атны ул кочаклап алырга зер иде. ти!..

Лкин ишектн узган ир-ат аны пордымсыз гына читк этрде д йг тте. Аны артыннан тагын ике ир иярде. Болар да кызга илтифат итеп тормадылар.

– Ниг ачмыйсыз? – дигн тавыш ишетелде й эченнн, – Ни белн шгыльлнсез?

– Йоклый идек, – диде нисе.

– ыеныгыз! – дип боерды алдан кергн ир, – Вакыт итте.

Бу сздн нисе бераз аптырап калды. ле анда, ле монда барып тотынды. Шул рвешле бераз тинтергч, ашыга-ашыга киен башлады.

– Туктале, барсы да зер иде бит… Тенчегем кайда иде со ле… – дип пышылдады зе.

– Баланы да зерлгез! – дип боерды ир.

Крер кзг кечкен булып тоелса да Тнзил инде бала тгел иде. Ул хзер кп нрслрне алый, кпне бел. Шуа нисене лгерен ктеп тормыйча зе киен башлады.

– ылырак киенегез, – диде керчелрне берсе, – Алмаш киемнр д алыгыз.

– зерлп куйдым барсын да… – нисене тавышы аклангандайрак чыкты, – Мен монда аз гына икмк калган иде, аны да алсам ярыймы?

Керчелрне берсе баш какты.

– Ярый, алыгыз. Баланы хзер к ашатсагыз да була.

нисе нрснедер исен тшергндй:

– … йе, шул… – дип Тнзилг икмк сузды.

Кызны тамагы бик тук тгел иде. Согы вакытта ризык ягы начарайды. тисен алып киткннн бирле туйганчы ашаганы юк. мма аны тамагыннан ризык тмде. леге кешелрне тн уртасында килеп, кайдадыр алып китрг маташулары барсын да оныттырды.

– ни, кайда барабыз?

нисе аны аркасыннан какты:

– Белмим ле, кызым… Син аша, аша…

Тнзил кулындагы икмкне яртысын нисен блеп бирде.

– Син д. йд, ик ашыйбыз.

нисе аа беркадр сокланып карап торды да икмкне алып ашый башлады.

– Тиз булыгыз! – дип ашыктырды башлыклары, – Тага кадр ашарга уйладыгызмы лл?

Капка алдында ике машина тора иде. нисе арттагы эмкага атлады. Ишек тоткасына релг кырыс тавыш ишетелде:

– Баланы калдыр! Кая барасы?

Моны ишетг Тнзил нисен ныграк сыенды. нисе д аны кысып кочаклады.

– Аермагыз безне! Кечкен бит ле ул! – нисене тавышы ебек иде, кз яшьлрен чыланган шикелле, – Кызым!

– ни! Тимгез минем ниг!

нисе аны битлреннн котырынып брг тотынды, зе туктаусыз рвешт:

– Кызым, балакаем… Берднберем минем… – дип пышылдады.

Кинт кчле куллар Тнзилне нисе куеныннан йолкып алды да кайдадыр алып китте. Кыз чблнде, кычкырды, зен элктергн кулларны тешлрг тырышты. Тик берни д згрмде. Бары тик нисене ан згеч тавышы гына ишетелде:

– Кызым! Балакаем!

– ни! нием! – дип зглнде Тнзил д, – тием, кайт! Коткар безне!

– Кызым…

6

Район зген иткч, машина бер катлы агач йорт янына килеп туктады. Бу чамадан тыш озын йорт такта койма белн йлндереп алынган, ихатасында эскмиялр, атынгычлар эшлп куелган. Озаклап кзтерг ирек бирмделр, янында утырган кн курткалы ир:

– Килеп иттек! – дип кызны машинадан сйрп диярлек тшерде д илтертеп алып кереп китте.

Ишектн керг аларны озын буйлы, таза гдле ханым каршылады:

– Контрамы? – диде ул, усал карашлары белн кызга кз йгеретеп, – йдгез.