Китап (роман)

Сул яктан котылгысыз тизлек белн якынлашкан нрсне креп, шундук артка янтайдым, м кыска буйлы, таза гдле табын хуасыны йодрыгы борын тбемнн исн-имин ген узып китте. Абзый ипк килерлек тгел, минем эшне зурга ибрерг телк юк иде. зем ген булсам – бер хл, минем аркада бтен артистлар да ач калырга ммкин. Мин шуларны уйладым да тынычлана тштем. Бхетк каршы, кемдер табын хуасын култыклап читк алып китте.

– Келегезг авыр ишетелс, чынлап та, гафу итегез, – дидем мин, безне тамаша кылган тркемг карап, – мин сезне кимсетерг телмгн идем.

– Без бтенлй бтн темага сйлш идек… – дип элеп алды Илнур.

– Ярый, – дип елмайгандай итте бер, мин аны исем-атын хтерлмим инде, банкир иде бугай. – Без алыйбыз… Бары тик хуа гына йомшара тшкн… Сез, егетлр, эшегезне двам итегез…

м аны сзе белн бтенесе д згргндй булды. Баштарак безг гайре табигый нрсг карагандай аптырау катыш нфрт белн баккан кзлр бераз нурлана тште. Аннан со, табында шаян сзне алаган, югары бялгн кешелр д юк тгел, м минем шаярулар аларга ошый иде. кайберлре хтта минем язучы икнемне д бел… Хер, монысы кич беткндрк кен ачыкланды. Тнфес азагына озын буйлы яшь кен бер ир килеп итте. Аны крг, барысы да урыннарында тибрнеп куйгандай тоелдылар. Ул, ишек тбен итг, барыбыз белн д крешеп чыкты. Дресрге, ул и беренче минем белн креште…

Банкирны сзеннн со без залга керерг дип борылган идек инде. мма шундук кереп китне яхшысынмыйча, мин тмке алып кабыздым. Нкъ шул вакытта карагы трзле джип килеп туктады, м аннан озын буйлы бер ир чыкты. Кыска иле ак клмктн. Яшьк ул миннн артык зур булмагандыр. Беренче крдн к ул миа з кеше булып тоелды. Моны хрктенд зен лл кемг кую, башкаларны кимсет кебек нрсне эзе д юк иде. Аны крг, баскычны икенче ягында тмке кйртеп торган тркем тибрнеп куйды. Кемдер аа каршы омтылып та алды бугай. мма теге кеше туп-туры Илнур белн безне янга атлады. м и беренче булып миа кул бирде.

– Хллр ничек, Илгизр?! – дип елмайды ул м, мин «йбт» дип баш каккач, стп куйды: – Сине хллр мотлак йбт булырга тиеш. Яхшы язучы син. Мин укып барам…

Мин бу адмне белми идем. Шуа сз озынайтып тора алмадым. Ул Илнур белн креште д баскычны теге ягына атлады. Без Илнур белн залга уздык. Бераздан яныбызга табын хуасыны улы йгереп килеп итте.

– Бераз згреш бар, – диде ул, каш астыннан миа сзеп карап. – Тнфестн со и беренче сзне Даутовка бирбез. Абрар Муса улына.

Кунаклар табынга утырып беткч, безне ырчы кыз бер ыр ырлады да, мин, шуа бйлп, Абрар Муса улына сз бирдем. Кызык кына килеп чыкты. Хтта табындагылар кул чабып ук ибрде. Мин, лбтт, бу алкышларны минем шаяру чен тгеллеген бел идем. Шулай да кел ктрелеп китте. Даутов, микрофонны алып:

– Рхмт, Илгизр… – дигч, бигрк т. Чнки минем исем ишетел белн, табында чыш-пыш китте. Мин аларны нрс турында икнен чамалый идем. «Туктале, кем со бу егет?! Абрар Мусаевич аны каян бел? лл дуслар микн?» Кыска вакытлы пышылдашулар шул хакта иде.

лбтт, исемене кемнедер авызыннан ишетелгн чен ген ниндидер мгънг ия булуы язучы чен бик келле кренеш тгел. мма бу начар да булып чыкмады. Табындагыларны безг алар келен крер чен килгн артистларга булган карашы бтенлй згрде. Алар безне башта злре белн ти креп, сорак хтта бераз югарырак куеп аралаштылар. Соклануларын белдерерг д, танышлары м кыз-уллары чен автографлар сорарга да тартынмадылар. м без д аларга халык илксенд утыручы сорыкортлар итеп тгел, чын-чынлап дрле м абруйлы кешелр сыман итеп карадык.

бер арада Абрар Муса улы, бтен табынга кренерлек итеп, миа зене визиткасын сузды:

– Килсе дшмбед минем янга кагылып чык ле, Илгизр.

– Дшмбед булмый, – дип блдердем мин, – йдгез, сишмбег калдырыйк.

– Бик хуп, – дип елмайды Даутов, – килештек.

Бген омга, иртг туйганчы йоклап, ял итеп алсам, якшмбе м дшмбе кннрд яа срне тагын бер кат карап-тзтеп чыгармын дип, зем чен кптн хл итеп куйган идем. Мондый эштн мине лем, яки замана ахры, яки шуа охшашрак тагын берр нрс ген блрг ммкин. Даутовны ткъдимен каршы килем бары тик шуннан гына иде. Лкин очрашуны кичектерем табындагылар арасында тагын ниндидер алашылмаучылык тудырды. Алар, лбтт, бернрс д дшмделр, мма бер-берсен сер карашлар атып, инрен сикерткндй итеп куйдылар. м миа булган мнсбтлре тагы да ныграк згрде: баштагы мллрд бик уышлы шаяруларымны да игътибарсыз калдырсалар, хзер шаяруга охшаган р сзем саен диярлек клеп, ичьюгы елмаеп алырга тырыштылар. Аларны бу кыланышы миа да бик кызык булып тоелды м келемне ктреп ибрде. икенче тнфеск чыккач, аен туры китереп, кунакларны барысы да диярлек миа злрене визиткасын бирде, вакытым булганда яннарына кереп чыгуымны тенделр.

Табын хуасыны миа булган ачуы да бик тиз онытылды. Ул вгъд ителгн акчасын тоттырып, рберебезне аркасыннан сеп озатты. Хтта миннн гафу да тенерг онытмады: «Артыграк киткн. Сез, берк, кичер крегез инде…» Мин, лбтт, леге сзлр астында Даутовны безг булган мнсбте ятканын бик яхшы тшен идем.