Китап (роман)

Лкин профессорны исп-хисаплары бик т зенчлекле була, м ул алар белн артык уртаклашып бармый иде. Блект эшлгн галимнрне рберсе мсьлне зен кагылган лешен ген яхшы бел, ул шуны зур тгллек белн башкарырга тиеш. Гомумкартинаны бары тик профессор зе ген кзаллый ала. м тиешле нтине д фкать ул гына чыгара. Бу, лбтт, галимнрне эчен пошырмый калмый, мма фн дньясыны тртибе шулай: кем башлангычында эшлисе, шуны мерен трг тиешсе. гр буйсынырга телмисе икн, з эшене булдыр. Рамил хмтович белн эшл – зе бер бхет. Ул итди галим. Яхшы кеше. Бу ике сыйфатны бер галимд сирк очратасы. Илдар зен бик зур химикка исплми, мслн. Монда ул очраклы кеше. з башлангычында ниндидер яа ачышлар ясарга телге д, ммкинлеге д юк. Кайчагында ул зене ник монда эшлп йрен аптырап та куя. Лкин нишлисе, кайда да булса хезмт тгрг кирк. Фннр академиясе – начар урын тгел… Кыскасы, хллрне леге торышы Илдарны артык борчымый иде. Ул зене вазифасыннан да, хезмттшлреннн д, эш хакыннан да кангать. Шуа да рнрсне итди итеп, бернинди ялгышларга да урын калдырмаслык итеп башкарырга тырышты. Барысы да аны хленд иделр бугай, бер д игътибарын читк юнлтмде.

Бары тик тш иткч кен, алар, эшлрен читк алып куеп, башларын ктрделр м шунда гына бер-берсен кргн сыман булдылар.

– Ничек со яа йортта? – дип, мыек астыннан елмайды Илдус. – Рхтме?

– Соклангыч! – Илдар да елмайды. – йтеп бетермле тгел…

–  сезг кадр анда кем яшгнен белсеме со?

– Юк. кем яшгн?

– Профессор Гаскров. Хатыны белн.

– Нрс?!

– Илдус! – Рамил хмтовичны тавышында шелт ягырады. – Телс нрс сйлп, кешене кефен ибрм. Тиздн син д шундый ук йортларны берсен урнашачаксы.

–  профессор Гаскров кем ул?

Илдус аны шуны да белмвен авыз ерды. Рамил хмтович итди иде.

– Бик талантлы бер галим бар иде, – диде ул, – мма согы вакытларда кренми башлады. Аны акылын уйган икн дип сйлилр. Хатынын да, зен д психик авырулар хастахансен салганнар.

–  йортын сиа бирделр, – дип чеметеп алды Илдус. – Шп бит!

– Илдус! – Бу юлы профессорны тавышы кискен ягырады. – итте!

– Чынлап та шулаймыни? – Илдар профессорга карады. – Без аны йортында яшибезме?

– йе. – Рамил хмтовичны тавышы тыныч иде. – Сез аны йортында яшисез. Лкин йорт инде сезне психологик хлегезг, сезне хасиятлрг яраклаштырылган. Ул сезнеке.

–  профессор Гаскров… – Илдар тотлыгыбрак калды. – Ул дваланып чыккач… йе, ул дваланып чыккач, безне тагын кчерчклрме?

– Юк. зегез телмисез икн, сезне беркем д беркая да кчермячк.

Илдар елмаеп куйды. мма аны елмаюы Илдуска ошамады.

– Лкин сез зегез к кчрг телячксез, – дип, астыртын елмайды ул. – Син зе кчрг телячксе. Чнки син минем чиратка керде. Ул йорт миа булырга тиеш иде.

– Нинди аерма?! – дип елмайды Илдар. – Мин кич кчтем, син иртг кччксе…

м, зене артыгын ычкындырганын сизеп, кинт туктап калды.

– Иртг?! – Илдус з колакларына ышанырга телмич, ле Илдарга, ле Рамил хмтовичка карады. – Ничек иртг?

Кинт блм ишеге ачылып китте д Зифаны елмаюлы йзе кренде

–  мен шулай! – диде ул, кулындагы пультны Илдусны борын тбен сузып. – Сенчег нрс бирсе?

Илдус аптырап торуында булды.

– Пульт! – диде ул ниаять, елмаеп. – Фатир белн идар ит пульты!

– Сенчег нрс бирсе? – дип кабатлады Зифа. – йд, саранланма…

– Бген мин сыйлыйм! – Илдус кызны кулыннан пультны элктереп алды. – Барыгызны да! Киттек хзер к ресторанга!

– Ашыкма ле син, – дип елмайды Рамил хмтович, – эшне ташларга уйлыйсымы лл?

–  блки, иртгг калдырырбыз?

Рамил хмтович кеткелдп клеп ибрде:

–  блки, фатирга кченене кичектереп торырбыз?

– Юк инде, Рамил хмтович! – Илдус бхетле иде. – Бер минутка да кичектер юк! табынны… Эштн со… Эштн со барыгызны да гаиллрегез белн бйрм табынына чакырам…

– Ашыкма ле, Илдус, – дип елмайды Рамил хмтович, – ашыктырма. Бгенг табынны кичектереп торырга туры килчк. Син башта кайтып хатыныны сендер. иртг… Иртг безне дшрсе… Иртг ммкин. бген булмый.

– Миа гел ктрг язгандыр инде, – дип пклгндй итте Илдус, – гел ктрг…

– Син зе ашыгасы, – дип елмайды Зифа. – ашыккан кеше ул гел ктрг мбр була.

– Ярый, – дип елмайды Илдус, – иртг икн – иртг!

– Юк, бген д! – дип кеткелдде профессор: – Тшке аш – сине исптн. Бйрмне бген башлыйбыз…

– Иртг двам итбез… – дип элеп алды Илдар.

– Берр айдан туктыйбыз, – дип шаркылдады Зифа. – Ай буе сине яа фатирны бйрм итбез.

– Юк, алай булмый! – Илдус, ике кулын да ктреп, аларга каршы тште. – Илдарны йортын кем юа?!

– Ну, аныкы бик уш китмле тгел бит инде… – диде профессор, мыек астыннан елмаеп. – Чирле кешелрдн калган бичара гына йне юды ни, юмады ни аны… синеке!.. Монысы бтенлй бтн!

– Ярый, килештердегез! Киттек, йд, ашханг!..

Алар шулай, шау-гр килеп, ашханг атладылар. Ашхан дигне лабораториядн чыгып бернич адымда гына урнашкан бер блм иде. Бу – аларны гына ашау-эч урыны, башка блеклрне ркайсыны зенеке бар, м анда да кзг кренмс роботлар сиа телгн ризыгыны зерлп бир. м, лбтт, монда барысы да бушлай, Илдусны «минем исп, сине исп» дип сйлнлре бары тик кел ктр чен ген, м моны бтенесе д алый иде.

– Ике бифштекс, бер балык, бер… – дип тезеп китте Илдус, мма профессорны ктрелгн кулларын креп туктап калды. – Тагы ктр-гме?