Konan la Barbarulo

Konan la Barbarulo da Robert E. Howard

La fenixo sur l’espado

1.

‘Saveskez, ho princo, ke inter ta yari dum ke l’oceani glutis Atlantida e l’urbi brilanta, e ta yari dum la acenso di la Filiuli di Arias, esis Epoko nesuspektita, kande rejii brilanta extensis su trans la mondo quale blua manteli sub la steli—Nemedia, Ofir, Brithunia, Hiperborea, Zamora e sua mulieri havanta bruna harari e turmi plena de la misterii di aranei, Zingara e sua kavaliereso, Koth an la frontiero di la landi pastoral di Shem, Stigia e sua tombi gardata da ombri, Hirkania di qua la kavalieri portis stalo e silko ed oro. Ma la maxim superba rejio di la mondo esis Aquilonia qua regnis suprege en la westo sonjanta.

Adibe venis Konan, la Kimeriano, havanta nigra hararo ed okuli budema, l’espado en la manuo, furtisto, spolianto, ocidero havanta grandega melankolio e grandega joyo, por tramplar la troni juvelizita dil Tero sub sua pedi sandalizita.’

LA KRONIKI DI NEMEDIA

Super la turmo-pinti tenebroza e la turmi brilanta jacis la fantomatra obskureso e silenco qui kuras avan la jorno. Aden obskura stradeto, un de vera labirinto de voyi misterioza e sinuoza, quar maskita formi hastoze venis ek pordo furtatre apertita da bruna manuo. Li ne parolis ma rapide iris aden l’obskureso; manteli envelopis li; tam taceme kam fantomi di ocidati li desaparis aden l’obskureso. Dop li, vizajo sardonika esis kadrizita en la pordo-framo; du okuli maligna brilis malvolante en la tenebro.

‘Irez aden la nokto, enti dil nokto,’ voco mokis. ‘Ho, stultuli, via fato trakas vi quale blinda hundo, e vi ne savas lo.’

La parolanto klozis la pordo e riglagis ol, turnis su ed alongiris la koridoro, kandelo en la manuo. Il esis solena giganto, la bruna pelo revelis la raso di Stigia. Il eniris interna chambro, ube viro altstatura e magra, portanta veluro paruzita, repozis quale kato grand ed ociema sur silka kanapeo e drinketis vino ek grandega ora gobleto.

‘Nu, Askalante,’ dicis la Stigiano, e forpozis la kandelo, ‘vua dupi furteme eniris la stradi quale rati ek lia kaverneti. Vu laboras per stranja utensili.’

‘Kad utensili?’ respondis Askalante. ‘Nu, li konsideras me kom utensilo. Dum monati, depos ke la Quar Rebeli advokis me del dezerto sudal, me lojas en l’advera mezo di mea enemiki, die celas me en ica domo nekonocita, nokte iras furtatre tra obskur stradeti e plu obskur koridori. E me facis to quon ta nobeli rebela ne povis. Per ti, ed altra agenti, multi de qui nultempe vidis mea vizajo, me truizis l’imperio per sedicio ed agiteso. Konkluze me, laborante en l’ombri, preparas la falio dil rejulo qua sidas sur trono sub la suno. Per Mitra, me esis politikisto ante ke me esis proskriptito.’

‘Ka pri ta dupi qui konsideras su kom vua mastri?’

‘Li duros opinionar ke me servas li, til ke nia nuna tasko esos kompletigita. Quo li esas por kombatar mentale kontre Askalante? Volmana, ta nanatra komtulo de Karaban; Gromel, la giganta komandero dil Nigra Legiono; Dion, grosa barono de Atalus; Rinaldo, la fola minestrelo. Me esas la povo qua weldis la stalo en singlu de li, e per l’argilo en singlu, me justatempe aplastos li. Ma lo eventos future; canokte mortos la rejo.’

‘Ante plura dii me vidis l’eskadroni imperial kavalkar ek l’urbo,’ dicis la Stigiano.

‘Li kavalkis al frontiero atakata dal Pikti pagana—pro la forta liquoro quan me kontrabandis trans la frontiero por freneziigar li. La granda richaji di Dion posibligis to. E Volmana posibligis forsendar la trupi imperial qui restis en l’urbo. Per ilua parenti princal en Nemedia, la Rejulo Numa facile persuadesis demandar la prezenteso di Komtulo Trokero de Poitain, seneshalo di Aquilonia; e komprenende, por honorizar il, il esos akompanata da eskorto imperial e sua propra trupi, ed anke Prospero, helpanto dil Rejo Konan. Do restas en l’urbo nur la korpo-guardo personal dil rejulo—ecepte la Nigra Legiono. Per Gromel me koruptis l’oficiro prodiganta di ta gardisti e subornis il, por ke il duktez sua viri for la pordo dil rejulo ye noktomezo.