LA SORCISTO DE OZ

‘Ho, to es altre,’ dicis la Gardisto dil Pordegi. ‘Nulu antee destruktis el, do me naturale opinionis ke el sklavigus vi, quale el sklavigabis l’omna ceteri. Ma atencez; nam el esas maligna e feroca, e forsan ne permisos vi destruktar el. Irez adweste, ube la suno kushas su, e vi ne falios trovar el.’

Li dankis il ed adiis, e turnis su al Westo, marchante tra agri de mola herbi puntizita hike ed ibe per margriti e ranunkuli. Dorothy ankore portis la bela silka robo olquan el metabis en la palaco, ma nun, el astonesis trovar ke ol ne ja esas verda, ma pure blanka. La rubando cirkum la kolo di Toto anke perdabis sua verda koloro ed esis tam blanka kam la robo di Dorothy.

La Smeralda Urbo balde esis fore dop li. Dum ke li avancis, la tero divenis plu ruda e montetoza, nam esis nula farmi nek domi en ca lando dil Westo, e la sulo esis nekultivita.

Posdimeze la suno varmega brilis en lia vizaji, nam esis nul arbori por donar ombri a li; por ke ante noktesko Dorothy e Toto e la Leono fatigesis, e kushis su adsur la herbaro e dormeskis, e la Hakisto e la Terorigilo vigilis.

La Maligna Sorcerino del Westo havis nur un okulo, ma to esis tam povoza kam teleskopo, e povis vidar omnube. Do, sidante apud la pordo dil kastelo, el hazarde cirkumregardis e vidis Dorothy dormanta kun elua amiki cirkum el. Li esis tre fora, ma la Maligna Sorcerino iraceskis trovar li en sua lando; do el sonigis arjenta siflilo pendanta de sua kolo.

Quik ad el kuris de omna lateri trupo de granda volfi. Li havis longa gambi e feroc okuli ed akuta denti.

‘Irez a ta homi,’ dicis la Sorcerino, ‘e pecigez li.’

‘Ka vu ne sklavigos li?’ demandis la chefo dil volfi.

‘No,’ el respondis, ‘unu es ek stano, ed unu ek palii; unu esas puerino ed altru Leono. Nulu de li esas apta por laborar, do vi darfas lacerar li a peceti.’

‘Bonege,’ dicis la volfo, e lu forhastis maxim rapide sequata da l’altri.

Esis fortunoza ke la Terorigilo e la Hakisto vigilis ed audis la venanta volfi.

‘Ico esas mea kombato,’ dicis la Hakisto; ‘do stacez dop me e me afrontos li unope.’

Lu sizis sua hakilo, tre akutigita, e kande la chefo dil volfi advenis, la Stana Hakisto ocilis la brakio e forhakis la kapo dil volfo de la korpo, por ke lu quik mortis. Tam balde kam lu povis levar la hakilo, altra volfo advenis, ed anke falis sub l’akutajo dil armo dil Stana Hakisto. Esis quaradek volfi, e quaradekfoye volfo mortigesis; por ke konkluze li omna mortinta jacis en amaso avan la Hakisto.

Lore lu depozis sua hakilo e sideskis apud la Terorigilo, qua dicis,

‘To esis bona kombato, amiko.’

Li vartis til ke Dorothy vekis ye la sequanta matino. La puerino esis tre pavorigata vidante la grand amaso de piloza volfi, ma la Stana Hakisto dicis pri omno ad el. El dankis lu pro salvir li e sideskis a dejuneto, pos to li itere komencis lia voyajo.

Dum ica sama matino la Maligna Sorcerino venis al pordo di sua kastelo ed ekregardis per sua un okulo qua povis vidar fore. El vidis sua omna volfi mortinta e la stranjeri ankore voyajanta tra sua lando. Lo plu iracigis el kam antee, ed el dufoye sonigis sua arjenta siflilo.

Quik granda trupo de sovaja korniki flugis vers el, sat multa por obskurigar la cielo. E la Maligna Sorcerino dicis al Rejo Korniko,

‘Flugez quik al stranjeri; bek-pikez lia okuli e lacerez li e pecigez li.’

La sovaja korniki flugis en amaso vers Dorothy ed elua kompani. Kande la puerino vidis ke li venas, el pavoris. Ma la Terorigilo dicis,

‘Ico esas mea kombato; do kushez vi apud me e vi ne nocesos.’

Do li omna kushis su adsur la sulo ecepte la Terorigilo, e lu staceskis ed extensis sua brakii. E la korniki vidante lu pavoris, quale sempre pavoras ta uceli da terorigili, e ne audacis plu proximeskar. Ma la Rejo Korniko dicis,

‘Ol esas nur burizita homo. Me bek-pikos lua okuli.’

La Rejo Korniko flugis al Terorigilo, qua kaptis ol ye la kapo e tordis olua kolo til ke ol mortis. Lore altra korniko flugis vers lu, e la Terorigilo anke tordis olua kolo. Esis quaradek korniki, e quaradekfoye la Terorigilo tordis kolo, til konkluze li omna mortinta jacis apud lu. Lore lu advokis ke lua kompani staceskez, ed itere li komencis lia voyajo.

Kande la Maligna Sorcerino itere ekregardis e vidis sua omna korniki jacanta en amaso, el terorinde furieskis, e trifoye sonigis sua arjenta siflilo.

Quik audesis lauta zumado en la aero, ed esamo de nigra abeli flugis ad el.

‘Irez al stranjeri e pikez li til morto!’ imperis la Sorcerino, e la abeli turnis su e rapide flugis til ke oli venis adube Dorothy ed elua amiki marchas. Ma la Hakisto vidabis oli venanta e la Terorigilo decidabis to quon li facez.

‘Ektirez mea palii e dessemez oli an la puerino e la hundo e la Leono,’ lu dicis al Hakisto, ‘e la abeli ne povos pikar li.’ Ton facis la Hakisto, e dum ke Dorothy jacis apud la Leono e retenis Toto en sua brakii, la palii tote kovris li.