Любовный повесть Холдора Вулкан "Летние вечера, освещенные луной" на узбекском языке (СИ)

-Раҳмат, Нортожи, раҳмат -деди Илтижо, қ╝лидаги арчилган картошкани сувли идишга ташлаб.Шу маҳал уй эшиги очилиб, Холб╝ри кириб келди.У кела солиб, қ╝лларини гувиллаб ёнаётган печка трубасига тоблаб исинаркан: -Ухх, совуууқ! Қор жонвор шундай айлан капалак қилиб уряптики, дала ва дарё тамонлар умуман к╝ринмай кетди -деди у.

Кейин бир палён ╝тин билан печка эшикчасини очаркан, энкайиб, оловга яна ╝тин қалади.Шу пайт унинг қ╝л телефони жиринглаб қолди.Холб╝ри телефонини ёқиб: -Алло! -деди.Кейин телефоннинг микрафонини беркитаркан, ҳайрон б╝либ қараб турган Нортожи билан Илтижога: -Тсс!Жим, синфдошим Ибн Илайчибин Америкадан телефон қиляпти -деди.

-Телефоннинг овозини к╝тариб қ╝йинг -деди пичирлаб Нортожи, эрининг амиркони синфдоши билан суҳбатини тинглашга қизиқиб.Холб╝ри телефон овозини баландлатиб, синфдоши билан суҳбатлаша бошлади.

-Ибн Илайчибин, сенмисан?!Вей, тирикмисан?Қалайсан?Бола чақаларинг ҳам тинчми?!-деди у.

-Раҳмат, д╝стим, юрибман.╬зингчи, ╝зинг?Стил алайф?(ҳалиям тирикмисан?) -деди Ибн Илайчибин.

-Худога шукр, ошна, юрибмиз Худонинг панохида -жавоб берди Холб╝ри.

Кейин гапида давом этиб: -Бу, Америкада нима иш билан машғулсан?Йирик бизнесмен б╝лсанг керак а? -деди.

Ибн Илайчибин кула кула гапира бошлади: -Қанақа бизнес?Эсинг жойидами ╝зи?!Бизнесга катта пул керак!Мен ҳозир бекорчиман...Бошидан тушунтирмасам, б╝лмайдиганга ╝хшайди. Қисқаси, аввалига ёлланма итбоқар б╝либ бинойидек ишлаб юрувдим.Бир кампирнинг итини ҳар куни к╝чага олиб чиқиб, айлантириб келардим.Ит жонвор ҳар бир дарахт, ҳар бир симёғоч остига алохида т╝хтаб, орқа оёғини к╝таришга одатланган эди.Унинг суякка ╝хшаган ╝йинчоғини қулочкашлаб туриб, ооотиб жуборсам, у холлослаб бориб олиб келарди.Қоронғи тушганда ёнадиган коптоги ҳам бор эди, шуни отардим.Кечқурун уни махсус г╝штли консерва билан овқатлантирардимда, ваннада ч╝милтириб, тишларини тиш ч╝ткада паста билан яхшилаб ювиб, юнгини фен билан қуритиб, кейин уйга кетардим.Бир куни қиш қировли кунлар туманда кампиршонинг бульдогини иссиқ кийинтириб, айлантириб, уйга келсам, итнинг бир пой патинкаси й╝қда.Оббо! -дейман фиғоним чиқиб. Й╝лда тушиб қолибди.Йилт янги патинка эди.Туманда излайвериб жинним чиқиб кетди.Шундан кейин кампир мени ишдан хайдаб юборди.Уйга жуда хафа б╝либ қайтдим.Мен қора танли хотиним билан Фицжералд деган бир чолнинг ерт╝ласида ижарада тураман.Хотиним овқат қилишни билмайди.К╝чада овқатланиб келамиз.Баъзан пул қ╝шиб, пица чақиртирамиз.Пицанинг қирғоғини чойга б╝ктириб еб, ерт╝ламизнинг бир парча хира ойнасидан ташқарига термулганимизча суҳбатлашиб ╝тирамиз.У ердан й╝лак ва тинимсиз тапир тупур қилиб ╝таётган й╝ловчиларнинг оёқлари к╝риниб туради.Қор ёғса, тамом, ╝ша бир парча ойна ҳам баҳоргача т╝силиб қолади.Булбулнинг кетидай кичкина хона.Бунинг устига хотинимнинг жағи ёмон.Бир зумда уришиб қоламиз.-Айл бит ю ап, энайм гана кийк юр фейз! -дейман бақириб.Лекин урмайман.Бу ерларда болаларни, айниқса хотинни уриб б╝лмайди.Шунинг учун аламимни эшикдан оламан.Мушт билан бир уриб, эшикни тешиб ташлайман.Кейин тепсам, эшикнинг тавақаси узилиб тушади.Шундан кейин хотиним войдод деб полис чақиради.Полис мени олиб кетаётганда хотиним ортимдан югириб чиқаркан, менинг оёғимни қучиб: -Айм апалажайс, хани!Айм сори!Ай лов ю, со мач, Ибн Илайчибин! -дея йиғлайди.Мен қулоқчин м╝йна телпагимни жахл билан бошимга бостириб кийиб, полициячилар билан машинага ╝тирман.Эртасига полиция маъмурий чора к╝риб, мени қайта т╝палон қилмаслик ва эшикни таъмирлаб қ╝йиш шарти билан озодликка чиқаради.Мен яна уйга, қадрдон ерт╝ламизга қайтаман.

Бу жойларда тузукроқ иш топиш учун одам ╝қимишли б╝лиши, ╝қиш учун эса, инглиз тилиси яхши б╝лиши керак.Уйда ╝тирсанг, хотин билан уришиб ╝йнайсан.К╝чага чиқсанг, иш й╝қ.Охири депрессияга учраб, жон қанчалик ширин б╝лмасин, ╝зимни бир ёқли қилмоқ пайига тушдим.Аввалига "Озодлик маъбудаси" ҳайкали қ╝лидаги машъалага чиқиб, ╝ша жойдан ╝зимни пастга отсаммикин дея ╝йлаб юрдим.Кейин бу фикримдан қайтиб, Ню Й╝рк билан Манхеттенни туташтирган Бруклин к╝приги остидан оқувчи Ист ривер дарёсига ╝зимни ч╝ктирмоқчи б╝лдим.Қирғоқдан б╝йнимга боғлагани тош ахтариб юрсам, баногох, бир дарахтга ёпиштирилган эълонга к╝зим тушди.╬қисам, бир ташкилотда б╝ш ишчи ╝рни бор экан.Севиниб кетдим.Қувонганимдан х╝рлигим келиб, хунук титраётган остки лабим туянинг лабидай осилиб, унсиз йиғлайвердим.Кейин тиз ч╝кканимча осмонга қараб: -Раҳмат, Худойим! Бу дунёда менинг сендан бошқа ғамгусорим й╝қ-дедим, севинч к╝з ёшларимни к╝йлагимнинг хаддан ташқари узун енгига артиб.С╝нг адресни телефоним фотоаппаратида суратга олиб, шошилинч й╝лга чиқдим.Ташкилотни топиб бориб, шунақа шунақа, мен ╬збекистондан келганман.Сизларда мен боп иш бор экан деб эшитиб келятувдим-дедим, инглиз тилини қийнаб, х╝рлаб, тиконга судраб.

-Нима иш қ╝лингиздан келади, жаноб?Чим қирқийдиган комбайнни бошқара оласизми? -деди мененджер ҳушмуомалалик билан.