Любовный повесть Холдора Вулкан "Летние вечера, освещенные луной" на узбекском языке (СИ)

-Ҳа, биз ҳам яқиндагина шунақа болакайлар эдик.Ҳудди кечагидай.Г╝ё бир зумда ╝сиб, улғайиб қолгандаймиз.У замонларда бунақа шароитлар й╝қ эди.Эсимда, бизнинг деворга осиб қ╝йиладиган беш с╝млик кичкинагина радиомиз б╝ларди. ╬ша радиодан оқшом пайтлари бир аёл эртак с╝йлар, эртак тугагач, скрипкада ижро этиладиган, одамнинг ╝й -хаёлларини узоқ узоқларга олиб қочиб кетадиган бир маюс ва маҳзун куй таралар, эртакчи хола эса ҳазин овозда алла айтар эди.

-Жон болам, д╝ндиққинам, аллаё алла!

Ширин қ╝зичоғим, аллаё алла.

Болагинамнинг боласиё алла!

Қантак ╝рик донасиё алла!

Кеча т╝йиб ухласанго алла,

Қувноқ ╝тар кундузинго алла.

Аллаё алла.Ааалллаа...

Эртак адоғидаги ҳазин аллани дарахтлар ортидан балқиб чиқаётган ойга, олис юлдузларга темулганимизча тинглар эканмиз, к╝зларимизга уйқу илиниб, қандай ухлаб қолганимизни ╝зимиз ҳам сезмай қолардик -деди Холб╝ри.

Кечки овқатдан кейин у красовкаларини кия бошлаган эди, онаси уни саволга тутди.

-Ҳой бола, кеч кирганда яна қаёққа отланяпсан?Завол пайти Худо деб уйда ╝тирсангчи? -деди у Холб╝рига.

-Овқатни хазм қилиб, бирор километр масофага югириб келаман -деди Холб╝ри ва к╝чага чиқиб кетди.

-Ҳа, қулоқсиз болая.Шомдан кейин к╝чага чиқма десам, сира қулоқ солмайди, солмайдида -деди жонамоз устида тасбех ╝гириб, саловот айтаётган она, чарчаганидан эснаб қ╝яркан.

Нортожи идиш -товоқларни, Илтижо эса дастурхонни йиғиштирди.Дастурхонни бир четга қоқаркан, Илтижо олам жаҳонни нурга к╝миб, жимгина порлаётган ойга бир зум термулиб қолди.

Шу маҳал кутилмаганда ер қимирлай бошлади.Уйлар ғижирлаб, айвонлардаги шнурларда осилган лампочклар маятникдай у ёқдан бу ёққа бориб келар, одамлар дахшат ичра бақириб, итлар безовталаниб, асабий хура бошладилар.Кампир қ╝рққанидан калима қайтарарди.

-Илтижо қ╝рқувдан турган жойида қотиб қолган, нимадир демоқчи б╝лардию аммо унинг овози чиқмасди.

Нортожи эса:- Войдод!Машрапилло уйда қолиб кетди! -дея бақирганича болакай телевизор к╝риб ╝тирган уйга қараб чопди.У Машрапиллони к╝тариб айвонга олиб чиқаркан, айвондаги полосга оёқлари ╝ралашиб, юзтубан йиқилди. Қ╝рқувдан ранги охакдай оқарган Машрапилло ╝рнидан дик этиб туриб, ховлига қараб чопди. Шу маҳал уй бир тамонга хуник қийшайиб, гурсиллаб қуларкан, Нортожи дод деганича чанг -т╝зон ичида к╝ринмай кетди.

Илтижо югириб келиб б╝йнига осилган боласини бағрига босиб, дахшат ичра дағ дағ титрар, дод деб йиғлар, Холб╝рининг онаси ҳам бор овозда фарёд чекарди.

Шу маҳал к╝чадан Холб╝ри югирганича кириб келаркан, онасининг: -Болам, бизни Худо уриб қ╝йди!Нортожини уй босиб қолди! -деган фарёдини эшитиб, бир зум тошдай қотиб қолди.С╝нг ╝зига келиб:

-Қани?!Қаерда?!Нортожи!Асалим! -дея қулаб ётган уй вайронаси устида телбаларча эмаклай бошлади.У қ╝лига кирганки нарсани олиб четга отар, айни пайтда у одамдан к╝ра, к╝проқ оёқлари билан ер қазиётган т╝рт оёқли махлуққа ╝хшарди.Ниҳоят у минг машаққатлар билан Нортожини т╝синлар, гувалаклар ва тахта б╝лаклари остидан қазиб, суғириб чиқарди.Бу маҳал ер силкиниши т╝хтаган эди.

Чанг тупроққа, қонга беланган Нортожининг юрагини шошилинч тинглаб к╝рган Холб╝ри бақириб юборди:

-Тирик, тирик! Худога шукур!Худога шукур! Нортожи, асалим, мени эшитяпсанми?!К╝зларингни оч! -дер эди у.Лекин Нортожи к╝зларини очолмай бехуш ётарди.У жуда оғир жарохатланган эди.