Мроi Багны (СИ)

Адкамандзроваючы нспектара ва сесвяцк гарнзон, Алех Валога папярэдз яго аб агульнай адсталасц паночнага прымор'я адпаведна, адсутнасц належнага зроня камфорту. нспектар прыня гэтую вестку па-стачнаму, адзначышы думках, што ён усё ж мае права на элементарныя выгоды. У прыватнасц, на гарачую ванну, падагрэтае вно цёплыя ручнк пасля стомнай дарог.

Ужо па дарозе Дольную Зямлю нспектар вырашы, што гарнзон ён не паедзе. Яму зусм не смхалася прабавць сутк, а то больш, асяроддз тупаватых жанера грубага афцар'я. Да таго ж у казармах няма някх выгод, акрамя цвёрдых коек бетонных душавых, у якх напэна не будзе гарачай вады. нспектар прыня рашэнне накравацца напрост у Лемар, як размяшчася сяго некалькх млях ад Усясвяцка. У Лемары, прынамс, знойдуцца прыстойныя гасцнцы. Ну а жанерам няцяжка будзе даставць затрыманага горад, балазе "пслы" гарнзоне мелся.

Дарога Дольную Зямлю была не стольк стомнай, кольк нудлвай. нспектар сядзе, адкнушыся, у мяккм крэсле крылатай машыны-"птэрыкса" безуважлва глядзе скрозь зашклёны борт. Серабрыстае крыло пад бортам машыны злёгку дрыжэла, рассякаючы сустрэчны вецер. Унзе праплывал цёмныя масвы лясо, свнцова-шэрыя стужк рэк пустынныя пал, ужо дзе-ндзе зацярушаныя снегам.

Юсцн Варда бы чыстакроным рамейцам. Шчодрае сонца Царгорада афарбавала яго высокя скулы высакародны бранзаваты колер. Арыстакратычныя рысы ягонага аблчча адцяняла фарсстая бародка, а вугальна-чорныя валасы был гладка зачасаны нацёрты араматычным воскам. Гэта было адным з найгалоных правл яго жыцця - выглядаць прыстойна пры любых абставнах. Некаторыя рамейцы, якя па абавязку службы апынулся гэтай дзры, пераставал надзяляць належную вагу сваёй знешнасц рэшце рэшт пачынал выглядаць амаль як тубыльцы. А ншыя апускался нават да таго, што пачынал блытацца з мясцовым падавальшчыцам гандляркам зеляннай. Неймаверна. А семгальскх дзевак, зрэшты, можна зразумець. Тутэйшых лапцюжнка Гасподзь Усявышн абдзял вельм многм, прыгажосцю тым лку...

нспектар адвярнуся ад акна зрну на плота, як сядзе леваруч яго. Плот бы семгальцам - з тых, хто прайшо ваенную школу давол нштавата валода Высокай Мовай мперы. нспектар не надта давяра гэтым дзкунам, нават тым, хто да прысягу мперы. Але, прынамс, плот бы не з гэтых бялясых прыморца, не з жотавалосых лесуно Сумрадз. Цёмныя валасы вочы выдавал м ураджэнца Разлогу-Сярэднх Ранн. Прадстанк гэтай народнасц вонкава чымсьц нагадвал рамейца выглядам свам не так моцна абражал эстэтычныя пачуцц нспектара.

- Гэта прада, што прыморцы закопваюць малако гной, каб зрабць сыр? - спыта ён на мове мперы.

- Не зусм так, Ваша Благароддзе, - адказа плот. На рамейскай ён размаля амаль без акцэнту. - Яны бяруць густую смятану загортваюць яе некальк пласто адмысловай тканны. Пасля гэты скрутак апускаюць у яму з чарназёмам прыцскаюць зверху каменем. Праз некаторы час у зямл выспявае беласнежны сыр, як амаль не саступае па смаку найлепшым рамейскм...

- Зраб ласку, змокн! - сказа нспектар прыцсну да вусна батыставую насоку, быццам адчушы прыступ млосц.

Плот пацсну плячыма.

- Тут пытанне густу, Ваша Благароддзе. Магчыма, далкатны рамейск сыр з чорнай цвллю нашым прыморцам здася бы чымсьц жахлвым.

- Варвары, - прагавары нспектар.

Гутарка з плотам канчаткова сапсавала яму настрой, як да гэтага бы паганым. Каб трох развеяцца, нспектар выцягну з дарожнай валзк тэчку, абцягнутую цснёнай скурай, прыняся перачытваць справаздачу.

Сутычка памж атрадам пастанца жанерам Усесвяцкага гарнзона была нядогай. Пасля кароткай, але жорсткай перастрэлк супрац мяцежнка бы зламаны, яны кнулся панчныя бязладныя цёк. Пастанцы адыходзл страшным паспеху, пакнушы на пол бою больш за тузн загнулых. Зрэшты, сярод мерцвяко прыхавася адзн жывы, прычым узброены. Пры наблжэнн жанера ён адкры бязладны агонь з внток паспе нават паранць двах, перш чым яго аглушыл прыкладам. Цяпер палонны знаходзся гарнзоне.

З шараговым злачынцам - кшэннкам, панажошчыкам, махлярам ды ншым - мясцовае кранцтва спралялася ласным слам. Аднак палонных мяцежнка належыла адпраляць у сталцу, дзе м займася начальнк службы бяспек Правнцы. У гэтым, уласна кажучы, складалася мся нспектара - правесц папярэдн допыт, скласц рапарт, а пасля пад канвоем даставць затрыманага Вльск. Гэтая важданна з пастанцам нспектару жо добра надакучыла. Паводле справаздач, падраздзяленн правнцыйнай арм вял паспяховыя ба Дольнай Зямл, адцскаючы мяцежнка усё далей да Паночнай Багны. Аднак узброеным сутыкненням не вдаць было канца, а мяцежнка як быццам не менела. Трэба было адразу абвясцць тут ваеннае становшча даслаць з Царгорада рэгулярныя войск. А цяпер занадта далёка сё зайшло.

Кал нзе паказался назральныя вышк казармы гарнзона, плот пайшо на знжэнне.

- Адставць! - рану нспектар. - Паварочвай у Лемар.

- Але, Ваша Благароддзе...

- Гэта загад.

- Слухаюся, - сцсла адказа плот павярну рычаг кравання.

Крылатая машына, апсашы кола над казармам, узяла крунак на горад.

***