Ахметсадык — тат. (а.) Ахмад + Садик.
Ахметсадыр — тат. (а.) Ахмад + Садир.
Ахметсаит — тат. (а.) Ахмад + Сайд.
Ахметсалим — тат. (а.) Ахмад + Салим.
Ахметсалих — тат. (а.) Ахм.ад + Салих.
Ахметсафа — тат. (а.) Ахмад + Сафа.
Ахметситдик — тат. (а.) Ахмад + Сиддик.
Ахметсултан — тат. (а.) Ахмад + Султан.
Ахметтагир — тат. (а.) Ахмад + Тагир.
Ахметтази — тат. (а.) Ахмад + Таджи; Ахмад + Тази.
Ахметфаиз — тат. (а.) Ахмад + Фаиз.
Ахметфаик— тат. (а.) Ахмад + Фаик.
Ахметфатих — тат. (а.) Ахмад + Фатих.
Ахметхабиб — тат. (а.) Ахмад + Хабиб.
Ахметхабир — тат. (а.) Ахмад + Хабир.
Ахметхаджи — тат. (а.) Ахмад + Хаджи.
Ахметхади — тат. (а.) Ахмад + Хади.
Ахметхаир — тат. (а.) Ахмад + Хайр.
Ахметхаким — тат. (а.) Ахмад + Хаким.
Ахметхалил — тат. (а.) Ахмад + Халил.
Ахметхан — тат. (а.-т.) Ахмад + Хан.
Ахметхарис— тат. (а.) Ахмад + Харис.
Ахметхафиз — тат. (а.) Ахмад + Хафиз.
Ахметхузя — тат. (а.-п.) Ахмад + Ходжа.
Ахметшакир — тат. (а.) Ахмад + Шакир.
Ахметшариф — тат. (а.) Ахмад + Шариф.
Ахметшафик — тат. (а.) Ахмад + Шафик.
Ахметшах— тат. (а.-п.) Ахмад + Шах.
Ахметшейх — тат. (а.) Ахмад + Шайх.
Ахметъяр — тат. (а.) Ахмад + Йар.
Ахнаф
— а. «ханифиты, последователи мазхаба имамаАбу Ханифы».
Ахнаф ад-Дин (Ахнафуддин)
— а. Л. Ахнаф + Дин. Ахрам
— а. «самая священная, заповедная територия».
Ахрар
— п. (а.) 1. «свободолюбивые, благородные»; 2. Л. УбайдАллаха Ташкенди Самарканди (1404-1490), знаменитого
суфийского шайха тариката Накшбандийа.
Ахрарджан
— тат. (а.-п.) Ахрар + Джан. Ахрор
— тадж. Ахрар. Ахсан
— а. КСИ «самый лучший, благой».Ахсан ад-Дин (Ахсануддин
) — а. Л. Ахсан + Дин. Ахсанджан
— тат. (а.) Ахсан + Джан. Ахсан Аллах
— а. Ахсан + АЛЛАХ (1).Ахсаб—
а. «более благородный, более почитаемый,принадлежащий к высшей знати».
Ахтам
— тадж. узб. искаж. ф. Адхам. Ахтамджан
— (а.-п.) Адхам + Джан. Ахтар
— п. «звезда», в значении: «счастье».Ахтярджан
— тат. (п.-а.) Ахтар + Джан. Ахун
— аз. баш. тат. туркм. (п.) Ахунд. Ахунд
— п. 1. «наставляющий на путь истины»; 2. «учитель,наставник».
Ахунбай
— тат. (п.-т.) Ахунд + Бай. Ахунджан
— тат. (п.) Ахунд + Джан. Ахундзаде
— аз. (п.) «сын ученого мужа».Ача
— т. стяж. ф. от «староста», «старший брат».Ачил
— т. «избавление (от болезни)», букв, «откройся».Ачилди
— т. «избавленный».Ашам
—н.-п. «напиток».'Ашик
— п. (а.) «любящий, беззаветно преданный».Ашикали—
н.-п. (а.) «любящий [имама] 'Али».
Ашикмухаммад
— н.-п. (а.) «любящий Мухаммада ».Ашикхусайн
— инд. (п.-а.) «любящий [имама] Хусайна ».'Ашир
— а. 1. «десятый [ребенок]»; 2. «друг, товарищ, брат».Ашк
—тур. (а.) 1. 'Ишк (любовь); 2. п. «слеза».Ашкали
— п. (а.) «слеза [имама] 'Али».Ашкан
— н.-п. «из рода Аршакидов».Ашкбус
— п. имя богатыря из «Шахнаме».Ашна
— п. «приятель».Ашофте
— н.-п. «смятенный, увлеченный».Ашраф
— а. «благороднейший, высокородный».Ашраф ад-Дин (Ашрафуддин)
— а. Л. Ашраф + Дин. Ашраф ас-Садат (Ашрафуссадат) — а. Л. Ашраф + Садат.
Ашрафиддин
— тадж. узб. (а.) Ашраф ад-Дин. Ашур
— п. (а.) десятый день месяца мухаррам (день гибелиимама Хусайна).
Ашфак
—- а. «отблески солнечного света во время сумерек».Аюб
— (а.) Аййуб. Аяз
— п. Айаз. Аяр
— (а.) Аййар. Аятолла — (а.) Айат Аллах. Аятулла
— (а.) Айат Аллах.
Б
Баба
— 1. п. «отец, святой отец»; 2. узб. «дедушка».Бабабек
— т. (п.) Баба + Бек.Бабаджан
— тат. (п.) Баба + Джан, «душа отца».Бабакиши
— аз. Баба + Киши.Бабамурад
— п. Баба + Мурад.Бабар
— п. (а.) «тигр».Бабасы
— аз. «батюшка».