Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)

O Venerabilissimus et Doctorissimus vir ex Doctorissimus et Venerabilissimus, vestrum honoria vivunt in temporem aeternae, quod vos sunt Magnissimus Magister de omnes nostris magistris, et vos «flora das flores», quid dicit Deus in Scriptura! Me scribum vos nunc λόγω, quid me nunc infirmatus starendo omnino et dolores in vita mea conveni super caput meus, et nunquam me non potentum auxilium, sed totum vos possunt me exciperio ex haec palusis, in quod me deprehendum totum ex sunt meum superbiam, stultiae et aviditatis.

Sed de omnia ad ordinis (σειρά); vos, credibilitando, scire de meus filmum novum de reformandi magistrandis in χώρις nostrae, quod me valdium et in multium harmoniam scandalizavit et compellarizavit, et non aliquando lapis ad lapis non custodirendo, et cum coenum illum miscerui. Spero me partissime, quid vos etiam videre hac filmum meus, sed quid non est, – tam non tamen malis in haec non sunt. Me facere istud iratorissimus et acerbus valde ad multibus officialis virorum ex Magistratum Disciplinaris et Scientiae, et me non spero, sed scire, quid meum creatio facere scandalum magnum et mittere ad me coronae lauri ex manis Victoriam et Άτη, – grecum bonis et largitatis dea, qui me sunt diurnarista et ateista, quo non «fideles in Dei et Rex», quod in antiqua carmina gallica sonui. Et quando me exhiberui meum operare ad iurex publicum: me cogitatio, quid omnes gravisis et pecunirisis personaries, de quendi nos loquitam in filmum nostrum, insectatum ad nos, et quid omnes doctores, et magistris, et studentis, et rectores universitatis, et plusquam pauperam populus ebriosus, adiumenti me totum et firmatum; realitatis essen alium valde et malitas!

Tam me presentatio hoc filmus, successum orationes ad Mauritas Philosophos, tam me utior ex multium «ursandi anguli» litteris et epistolaris, et alimodum χάρτες, et in omnes haec sriberandi homines quid me sunt fraudator et circulator, quod fefelli boni et benigni, sed super debitum credulae viri; plusquam legero me in istud epistolam, quo in meus filmus totum balatronis et bufones ludum et magistros scholam rusticis simulando; dicitur ad me, quod hoc inhonatabilis diurnariustas, quod me, populus non volunt comprehendere, quod me sunt παράσιτος et mendaciosus expilator cum non-numeri oris vel ventres. Se me legerum alimodum minationis in hoc epistolas, me tanquam vade in luxuriam caupona, in hic me volo comederum dense et bibunt valdium cum meus bonissimus amicus et combibis Eugenius Radiusis, qui sunt crassus sicut dolium, et qui «non stultus bibintur». Quoniam nos inconciliaro tertium parte ex hoc pecuniam, quo nos colligero ex populus, nos caperum consilium concelebrare hac et facero ad nos et amicis nostris universitatis et magistriensis numerabilis amplum convivium et symposium postquam cum puellam et pueris parvulis, cum vinum luxuriam et meliorandi, et cum verum teutonicos bufones.

Sed in popinae, in hic me cum meus faeculentis amicis ex Universitatae Moscoviensis sede, invadero jugulatoris in nigrum larvis, insectarior ad nos et agero rixae valdium et cruentae. Nostrum bonis et subtilis Climum Scarabaei, quid est doctor Universitatis Peterburgensis, erat verberaro scamniae tam fortis, qui non potest loqui post hoc et totum lamentatum: «Oh, capitula mea, oh, meus corpus albus et laxus, quod ut feudali, oh, mea armoracea brevitas!». Sed in istud sutuatio abruptae me non perdidi honoritas et affligectum unum ex hac praedonis tamen forte de cantharum cerevisiam, quo illum casum sine conscientiae; postquam me sufficerio cultri ex meum braccis et percuterio secundum vir ex haec. Post hac alios barbaries fugerio hinc, et nullus ex nostris magistris non aegrotaro valdium, sed post istud festis non infortunatis ad meus caput collabi integer pluvia malis, et non me videre finis illum!