Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)

Trans duo dies me ire in Moscoviensis Pedagogicam Regnum Universitetae; in hac locus nos amore rector et decanus (haec amoritas me valde multio et non quod fratri), et professores, et totum studentis non deprehendi observantiae ante nos, et non dempsi capitum quod nos videro; modernis iuvenes viri, – studenti et studiosi, et baccalauri novaemodi, – omnes haec bufones contritum me suam inscientiam et infamiam ad nos. Nos sunt diurnarii, quid vulgus decet verecundiam quod deorum antiquas vel apostolis dei, sed nunc illum ad nos relationis quod ad cloacalis! Verum dicit meus idolum Tullius, «quo erat vitii sunt, tam nunc est moralitas». Tanquam essen bene reductum bonum tempores soveticus, quando vulgaris plebis contemptibilem nostrum pedis lamberui, quod dicit poeta Demenus Pauper: «Et lamberui pulvis meus vestigii». Quando me inducem cum meus amicus Eugenius Radiusis in Grand Atrium Universitatis, tam ad nos insequior studenti diaboli, qui clamavit in omnes oris: «Magister Constantin – est canis filius; illum sunt mendax et vinolentus, quat et amicus illum!». Illum dicit, se me et quasi sicut me omittero in Universitate, tam mundi corrumpior totum, enim me reditus dare ad officiales multum; vos decet scire, quo me verum non dare reditus, sed dare totum doni luxuriam. Plusquam illum loqui, quo me stultus, et quo me emero diplomae meum, et aliam fatuitas haec gerero; post istud ignotum scholaris nos verberarum tamen forte, qui me et nunc non potenti ambulare optimae! Malum, tormentum, morbiam et dolores in mea vita totum detruderum sanitas, felicitas et omnis bonum, qui erat in ille! Quot poeta dicit:

Me tabescerui ex angoris,

Tollero germinis et ramis,

Sicut populus vel myrtus;

Me bibit lignosus spiritus!

Quat hac triste confiteri, me nuper verum bibit spiritus et potiam multium tertiam dies sine finis (sed non est erat spiritus lignosus), quod me scire, qui totum illum possunt me laudant parve et brevitas. Me valde infirmum, et totum celeriter, verisimiliter, morte; vos erat meus bonissimus magister, et vos singularum auxilum me et suppetiam, et vos decet subvenum me nunc, quando omnes viri et immo canis me odium et parvipendentiam me. Nunc me proficiscior ex Moscoviae in Germaniae, ad aquam mineralis medicosum, quod me decet sanitas meus corrigero post omnes dolores, quo faceritas cum me nuper. Cum haec epistolae me mittere ad vos carminae Grecum, qui me scribum hodie in prandium temporem.

Valete et servaro sibi!

Scribum ex аеroportis Nepotum.

Μου η λαχτάρα.

Εγώ πάλι εμμονή με φοβερή λαχταρά,

Όχι στη ζωή μου, ούτε ανάπαυση, ούτε χαρά.

Να αντέξει κάθε μέρα προσβολές μου είναι δυσκολό

Από τους ανθρώπους, το πνεύμα άθλια και σκοτεινό μυαλό.

Αδαείς και ανόητοι οι εκπαιδευτικοί τη χώρα λυμαινονταί,

Ούτε ένα σχολείο απαλλαγμένο από αυτά δεν έχει μειναί.

Ποιος χρειάζεται τώρα οι γνωςείς αυτές?

Πολλούς, αλλά δεν τους εκπαιδευτικούς ολές.

Ψυχολόγος μας για την ψυχή τίποτα δεν ξέρει,

Των γραμματικών δεν ξέρει, πού να κόμματα θέσει.

Ότι και να πω, αν τσακώνονται άσεμνο συγγραφείς

Πίνουν κρασί πολύ και συνθέτουν το διαφορετικό ανοησίες.

Δεν διδάσκουν τώρα οι εκπαιδευτικοί ήθη και έθιμα τα παιδιά,

Αλλά οι ίδιοι βυθισμένη στην απαίσιο και αηδιαστικό αμαρτιά.

Με περιφρόνηση λένε για τους εκπαιδευτικούς καλύτεροι ανθρωποί,

Αλλά το μάθημα αυτό στον εαυτό σας εκλέγουν συνήθως ανοητοί.

Ανόητα ιδεαλιστές και κάποιοι ηθικολογοί

Πολύ ενδιαφέρον, όπως και οι πλουσιοί.

Epistolae Dmitrium Monedulum ad Georgius Eucharistus.

Salvete!

Vos sunt amicus meus bonum,

Et amator grandi dulcis cibum,

Te meus sunt lux in tenebris regnum,

Et frater amoritas in meus lectum!

Me salutant te, amicus meus, qui nunc me habeo profectus grandiosus et innumerabilis honoritas, quo cecidi ad caput meus, quod nix pruinis! Tamen philosophius ex Pharisiam, de quam me videtur scribunt nuperior, venirio ad nos et dare ad me valde nummate pecuniam ex aerarium Universitetae Sorbonnae, et est summae totum valde, qui me nunc emero sibi novum autovehiculum et etiam tam esse etiam valde pecuniam; vos decet laudant de me, quo vestrum Magister nunc et imperum ex inopiam totalis; retro me possunt comedere jecuri ficatum vel, quod nominatio ille gallicas, – foie gras, – totum duo dies septimae, sed nunc me manducare istud ad omnes vesperis meus.