Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)

Sed vos scire, quo me non sunt stultus, et me non credo in aliquandum famam sine inspectionis firmum; me certe sciro, qui vos contererum illegitimae vecturis aliquando medicamentis, qui in Rossicum terre interdictum totum vel partis, – me bene memore, quod me auxiliam vos cum transvehectum sit mercis trans finis Donbassum et Rossicum. Nunc me decet facere unae receptus et loquar duo verbis de tam, quat agor nostrum negotiam in Novaerossica, et ut hoc bella luitiam et pretiam, ex qualis aerarium, ex quid et, – qui ingentis maxime, – ex cuius pecuniam, ex cuius crumenam. Omnes ex sic nominatum magistris nostris, – et etiam ille baceolus et scurra Eucharistus, qui me «glorificare» singularum, – ille sunt totum stultae, quo non intellegero, quid vituperarum me in naturae; aliqua opusculum in illa maledicta et sacra diurna me tam σκανδαλόζω, quid me non scire, hoc meus oculis occultaro, – tamen istam dissertationis me laedero et nunquam laudaro; sed istud erat discessus lyricorum. Igitur, omnes ex nostrum magistris scire et intellegerum, quo bellae in Donbassum non esset sine maxime valde pecuniam, sine massae montis agnum et aurum, sine auxilium ex dives homines, et sine aliquam factoris, sed non esse in omnes Rossicum Mundi, quat nos struexi hoc et nunc (et in alium mundi tam) aliquam vires dives et abundantis, quid volui adjumenti haec bellum supervacanae et cruentae, et hac pulsum nos ad radicis et extremum videndum. Sed quid, quare me narrare vestrum omnes est; vos scire, quo armatis non potentum vivere et militare proeliis sine ναρκότικαις alimodum: omnes miles nostrum sunt narcomanis et latrunculis, quo non habeo aliquando honoriae vel misericordiae, et me non dixit de aliquam honestatis; nos adhiberui illum suam et venderum in Rossica. Videlicet, aliquam vires stultae et sensibilis, qui sunt mollis intelligentes docti, quae plorare et lacrimare super homicidiam, infanticidiam et aliquae cidiam, quat habeo loci in Donbassum, sed istud thermophilum tepidariam hebrae; quod dicit nuper meus servus domi: «illum sunt mitis, et nos – militis!». Est vires est «caro ballistis», quod dicit Poeta Angelicus; hac miles et praefectis – sicut pecus, quid decet morte enim nostrum voluntas; non esse malum in hac non sunt – totum lex naturae durant, sed justitiam.

Igitur, me nunc nuper visitare Argentoratum, quod gallicas nominatum Strassburgum, et in unae refectoriae luxuriam abireo cum meus amicus novum – vos non scire eam, enim illum est repraesentantis Commissiae Europiam, et me alerui eam et multibus illum ineptiam complereo, et dare ad eam pecuniam et praediam, et terram, et autovehiculis etc., enim istud benitas amator me et agnum purum vel limpidum. Hac officialis possunt auxiliam me in meus negotiam politicae, in quid me et adireo in hoc civis IV (sic!) mensis retro; in fluctum haec temporem me non adimplerum nunquam ex meus operam initialis et primii, sed instituerui plusquam novae capite cruciatus et non me videre finis istum dolores: omnes dies me surrigere ex mea camae, qui in meus numerum cauponiam, in VI horae et ireo in Commissiam, et totum in X horis vesperis me finis laborare in haec institutis horribilis. Quando me totum venirio in istud civis cum malum auris, – Pecuniosus et Peccatorius, – me fideles, qui me possunt decicidi omnes meus problematis cum pecuniam tam maximum, et me sordidarum haec numismatis in sinistrum et in dextrum, et non consummare vel calculare illum, et non ad pretiam spectare, et omnes membris ex Eurocommissiae applauderare me, et loqui in couloires, quod haec francis nominatum: «Quat hac melior et bene in suam largitatis vir? Se in Donbassum esse tamen dives virorum, ergo nos decet auxiliam illum!». Sed nunc valdium parte de pecuniam meus finalis, et me deberum comminuerui meus expensis, enim me impendi IV menses XL millionis (40 000 000) euros, et nunc me habeo tantum IX! Sed quando me praecisum fluminis aureis, tam omnes curtisani ex me aversarior, et nunc me non scire, qui me facere. Non simpliciter Huttenus nominatum haec civis hac «Civis Aureus», et scribo in unum  dialogos: «Istud civis steti vicine duam flumenis magnum – Rhenum et Illum, et omnes divities ex omna Alemannia hic confluero, et multum agnum et aurum in aerarium Fuggerum essent, et etiam valde in ecclesiam, ad sacerdores et cleris aliquandum, ad officiales imperialis in cistam compingerunt.». Percursum plusquam 500 annorem, et nunc omnes in haec civis tale quod erat retro, et nunquam serio non mutantur, et quod et V saeculis retro multitudo virorum ex omnes marginis Europae et mundi advenirio hic cum dense congestum pretiam chartis, syngraphis et alimodum documentis aestimabilis, et reddidi illum in manus haec incontinentiam virorum ex Commissiae!