Quando dominatio Ecclesiam Vaticanum in Occidentis satus sum vergere in labis, et postquam et Ecclesia Ortodoxis in Rossicae et in Greciae quoque deperdero totum flammae suo, et quando potestatis desererui illum tamen, – in haec tempore saecularis systemae educationis assumptum in omnes terris, qui brevi temporem nuper libertatis nactum ex dominationis ecclesiam, sic status et imperium, qui retro habeo hac Ecclesia Romana vel etiam multum! Minister educationis faciei sicut Sanctissimus Papa, illum administratoris primum – sicut Curtisani, Cardinalis et aliquando homines ex Curiae Romanae, qua in Roma est, et haec Curiam durum similitudinis nostro Ministerium, et Moskvae sicit Roma, et localis ministri et praefecti sicut episcopi antiqualis, et ministeriam subjectis et districtis scholae-fictionis sicut dioecesis, et rectori et decani talis abbatis, et multium Universitates, Institutis et academiam in amplum et parvum civis rossicus – sic monasteriam, et scholis in civis et vicis sic ecclesiam, et magistris in hac scholis – nostrum praedicatoris, et studenti ex Institutis paedagogiensis talis ex seminariam discipulis.
Nos cogitare, quo dominatio nostre erit durare milies annorem, et qui illa erit perennis, quat dominatio Ecclesiam Romanae, sed vita durum saevitiam ad nos, et me nunc me morbiam valde sunt, et non habeo solacium alimodum.
Et sicut me nunc in calamitatis cum caput, me imprecari ad vos, quat scribunt, qui «Dominus – illuminatio mea», et vos est Dominus meus, et ergo me clamare ad vos in malum meum. Nunc ex omnes tenebris locis evasi aliquandum homines, – iungis in massae, – iuvenes et copelam, et omnes haec volo decidi de veritas et falsiloquiam, et habendi suffragiam suam atomis, et illum non tribuit magistris scholaris et nostrum amicis ex Universitates, et hac est rebellium et aufstandis contro ordinis regalis, et me nunquam non potest deportare haec, quod me est vir dignitatibus conservatoris, et me, sicut Flaccus suam (quamvis et Quinta non habeo tam divinae Latina, sicut me habeo, et haec vir erat sunt illitteratum et affatim profanis qui in philosophiam, qui in litterarum, sed ipse interdum tradidi acutis indicii) «odi profanum vulgus et arceo».
Me scire, quo vos est vir verum Dignas et Eudaemonis, et vos est «Heldus nostrum temporem», quod scribunt Lermontovus, et, – quod putant me et omnes magistris nostris, – vos est etiam verum Sanctus Modernis, et vos est nostra extrema et letcitis fiducia, et non est aliqua in mundi, et non erit in millennium!
Valete!
Datum megalis maestitiae ex unum ruris vicine Moguntiacum.
Epistolae Constantinis Semenis ad Igorium Sagittarium.
Salvate, probus amicus meus!
Vos scribere ad me, et quando legerunt vestrum litterae, tam meum cor effluexi cruorum! Me suspectum et trepidarum multo, et non potest loquere etiam unum verbum, et totum spectare ad chartae haec in mei manus. In meus caput non composui aciei, quod haec Eurohircis, quod dicintur de illum Poloni, possunt sicut conversatum cum vos, – si vos est vir honorabilis, et si vos pecuniosus, et habeo frontis melior, et plusquam ad antlicis vibrissarum longior, et accommodate alios vestigiis! Longitudinis ter dies me cogitare de omnes haec supellectilis, quod vos enarrare in epistolae vestrum, et de negotiam, qui cum vos in Strasburgum eveni, et qui evenit cum me in Moskvae, et qui cum nostri amicis in novissimum tempum fieri, et nunc me conflictare multium et bibere vinum omnes dies.
Sed me non decet scribum de problematis meus sicut multo, quid vos etiam habeo dolores in vitae, et quando me erit infeci vestrum mentis: vos sunt homo violatis et contumelis hoc lamiis ex Internationalis iudicium jurium humanae; haec iudicis ex Iudicium Strasburgis, et officiales ex Eurocuratiae, et legates ex Europarlamentis, – omnes haec trahacis pueri, qui tantummodo extorquersi incertii, et volo totum eniti suami eius brachii lubricum et pinguis in vestrum marsupium, – inimici nostri, et hostii multibus.
Igitur, me nunc quiescerevi in Baden, qui in latinae nominatur Aquae Aureliae, et vivere hic multo bonum: me surrigere plerumque in horae IX mane et vadero in bibariae et bibero duo vel quattuor scyphum cerevisiarium (et nuper in novissimum temporem me submissum etiam cerevisiarium ventri), et postquam me ambulatum de viciis haec civis et vicinitatis; post me ireo in popina et habeo divinum epulae, comedero caro assatum et bibere duo vel trio laguncules vinosum, post me abireo in meus cauponium et conquiescero nonnihil horam ad cenis, et quando stare tempore cenae, – me vade in caupona et manducarum amplus et dulcis tortae, bibere vinum et alimodum ludersi; me nunc emendaro meum sanitas et sensum sua multo bone.