ОДАМИЙЛИК СЎҚМОҚЛАРИДА

Ва инсоний поғонасида пасда тўрсинлар.

***

Эр деди ҳотнига келин танлаганида, -

“Ўғлинг қўйб берган ҳоҳишларинга,

Тўйдан кегин келиндан нолиганингда,

Келин кетса, кетарсан у билан бирга”.

***

Ақилга ишора етар деган донолар,

Ахмоққа калтак кам деган боболар.

Нечун бу замондаги қанча одамлар,

Боболар деганига муҳтож бўлдилар?

***

Давлатни, мансабни донога берсанг,

Саҳовати, адолати юз карра ошар.

Мабода буларни нопокка берсанг,

Унинг паст ишлари шу онда тошар.

***

Яхшига қилсанг яхшилик,

Энг ками, дуолар қилиб алқайди.

Нокастга қилсанг яхшилик,

Энг ками, ғаниминг бўлиб яшайди.

***

Нечун тангрим, сенга ибодатда юрганлар,

Иблис билан ошноликда доим бўларлар?

Ҳаётий ва инсоний қонунни доимо бўзиб,

Сен харом деган, макрух ишларни қилиб,

Адолатдан қочиб сендан паноҳ изларлар.

Кечиргин, шайтон йўлдан урди деярлар.

Масжидга борибо уз бошларин урарлар.

Минг марта йғлабо ибодатни қиларлар,

Чиқиб иблисга ҳос ишни давом этарлар.

Билмадим, иблисми ёки инсонми бўлар.

***

КЕКСА МУАЛЛИМ…

Туйда элликта одам ҳуш келдига турарди,

Кекса муалим, секин йўл четидан келарди,

Уртадан ҳоким, прокурор.и.и. б келишарди,

Бир вақтлар бу юриш одат бўлиб қолганди.

Мезбонлар муалимни олдин турга ўтказиб,

Сўнг “дорғоларга” тўйда жой кўрсатдилар.

Одамийлик борлигин улар исбот қилдилар.

***

Мабодо мажлисда қупол гапирсанг,

Билгин, бу жойга лойиқ эмассан.

Демак, ўз бурчингни оқлай олмайсан,

Унутма, атрофда юзлаб одамлар.

Сендан юз карра яхши эпларлар.

***

Ватан ва халқинга бўлса садоқат,

Илимсизликка етган нокас қилма ишини,

Тусувчи бўлма халқ учун тараққиётни,

Мард бўл, арзиганга топшир курсини.

***

МАШРАБНИ БАЛҲДА…

Э тангрим, сенга бордур саволим,

Иблисга ошно бўлган ҳокимлар,

Руҳонийлар, мулла ҳамда қозилар,

Поклик ва адолатни кўйлаганида,

Машрабни Балҳда дорга осдилар.

Иблислар бу ишни қилганларида,

Нега ўзинг, сенга содиқ деганлар,

Дорғолар деб ўзларини билганлар,

Биргаликда томошода бўлдинглар?

Арбоблар ўзлари нопок бўлсалар,

Халқ ҳолини доим оғир қилурлар.-

Дея мавлоно Машраб кўйлагандилар.

***

НАСИМИЙДАН ҚЎРҚДИЛАР…

Халқни доим алдаб юрган ахлоқсизларни,

Амалдору, руҳонийлар асл юзин очганни,

Ахлоқ, одоб, адолатни талаб қилган шоирни,

Шариат “пешволари” юртида банда қилдилар.

Насимийни оёғини қирқиб, пайин тешдилар.

Қассоб молни осгандайн Насимийни осдилар.

Бирга адолатни, ахлоқни, ҳақиқатни осдилар.

Тангрига ибодат қилибо, уни алдаб юрганлар,

Хақдан қурқмадилар, Насимийдан қўрқдилар.

“Адолат шерлари”шунда шоқолга айландилар,

Аҳлоқсизлар қаторида томошода тўрдилар.

***

ОЛЛОҲНИ АЛДАМА САН

Намоз ўқишдан олдин тахоратни қиласан.

Тухтагин, олдин виждонингни покла сан.

Виждон тоза бўлмаса тахоратни қилма сан.

Бўларни бажармасанг соҳта намоз ўқирсан.

Ўзингни алдасанг ҳам тангрини алдама сан,

Порани олган бўлсанг уни қайтараолар сан,

Нархини қўтариб сотсанг унда нима қиласан?

Адолатдан қурқанда масжидга сен чопарсан,

Оллоҳдан паноҳ излаб ибодатни қилур сан.

Юз тахорат қилсанг ҳам, поклана олмагайсан.

Уғрилар, пораҳурлар, кабохатлар билан сан,

Бўларнинг садҳидаги асли виждонсиздан сан.

Халқдан юлиб доимо катта гунох қилгайсан,

Таҳорат қилганда ҳам, бил намозда соҳта сан.

Халқни алдаганда ҳам, ҳақни алдамагин сан.

Тангри карами кенгдир, буни яхши биласан,

Вақти келиб барига ўзинг жавоб бергайсан.

ҚАЙТА ЯРАТГАН…

Биламиз, она еримиздаги ҳаётни,

Етти маротаба қайта яратилганни.

Кўриб инсонларни нопоклигини,

Бир марта йўқ қилган ёкиб оловни,

Яна яратиб устида янги хаётни,

Кўтармади инсонларни илатларини,

Қирқ минг йилдан кейин чидолмай,

Зилзиладан йўқ қилди кўплаб инсонни.

Умид билан яратди қайта ҳаётни,

Кўриб яна нопок одамийларни,

Қуруклик келтириб тўхтатди уни.

Қайтадан яратган янги дунёни,

Разиллика тўлдирди инсон дегани,

Кутараолмай устида нопок ҳаётни,

Сув бостирди шўнда бутун оламни.

Яна юз минг йиллар ўтказиб,

Яратди устида янги ҳаётни.

Мўкаммал қилди яна инсонни.

Аммо кўриб инсон нопоклигини,

Музлатди ернинг тўртдан учини.

Инсон! Қилгин бундан сен хулосани,

Покиза тут ўзингни хар бир сўзингни,

Ниятинг, фикринг ва амалларингни,

Тангри яратганига муносабатингни,

Покиза тут доимо ўзинг қалбингни.

Тоза тут ҳар доим юрган йўлингни.

Ҳамда бутун умр Ернинг юзини,

Асраб халқинг учун бойликларини.

НОКАСТЛАР

Пенсия ёши деб қанча ишчини,

Баъзи рахбарлар ишдан олишди,

Бўш қолган иш ўринларни,

Икки бўлиб улар сотишди,

Четлатиб яхши мутаҳассисни,

Қўйишди ишга саводсизларни,

Кўрсатди халққа, душманлигини,

Ватанига ўзининг хоинлигини.

ЭЪТИБОР ҚИЛИНГ

Кўп минг йиллик тарихни ўрганиб чиқинг,

Подшоҳми ё меҳнат қилиб умр ўтгазган,

Имон, виждон, диёнат билан тоза яшаган,

Инсон авлоди бахтли, баркамол бўлган.

Қалоб, порахўр, ўғри, халқидан юлган,

Етти авлодини улар, куйдириб кетган.

ИНСОН БЎЛСАНГ…

Биринчи оламни яратган Оллоҳни севинг,

Бўлинг унинг учун доим ҳалол, покиза.

Сўнг мехнаткаш ҳалқни хурматин қилинг,

Бўлиб унга бир умр мехру – иззатда.

Кейин табиатни ардоқланг, асраб – авайланг,

Ҳар қулоч ерини, бор бойликларини,

Халқ учун ҳар доим тежаб ишлатинг.

Шундан сўнг одамлар сафига туринг.

ЎЗ ҚУЛИМИЗДА

C.С.С.Р. вақтида, катта шахарларида юрганимизда,