Польские сказки

Marmuszka zamknęła się w izbie i padłszy na ziemię, losu strasznego, jaki j ą spotkać miał, czekała, będąc pewna, że króljąteraz na tę samą pustą wyspę ześle, aby tam w wieży siedziała. Ale Gaweł nadto poczciw i dobry był, ażeby się miał mścić srogo… Otworzono wrota, panowie i starszyzna plackiem padła pod nogi panu, udając niezmierną radość z jego powrotu.

Gaweł nic nie mówiąc wprost do żony prowadzić się kazał. Stanął we drzwiach.

– A co, królowo Marmuszko (а что, королева Мармушка)? – rzekł (сказал). – A tom ja znów zjawił się w porę (а то /что/ я снова появился вовремя; pora – время, пора; w porę – вовремя, to – то). Nieprawdaż (не правда ли)? Na wieży mi się strasznie nudziło (на башне мне страшно скучно было; nudzić się – скучать; nudzi mi się – мне скучно). Pań Bóg pomógł, (Господь Бог помог) przyjaciele poratowali (друзья спасли)… Musimy tedy znowu żyć razem (теперь мы должны снова жить вместе), bo co się sobie raz ślubowało (потому что /то/, что друг другу однажды клялось = однажды данная клятва; ślubować – клясться; давать обет), to się rozerwać nie może (не может быть нарушена: «не может разорваться»; rozerwać się – разорваться) … Mógłbym się ja mścić (я мог бы мстить), ale nie chcę (но не хочу). Podła to rzecz (гнусное это дело; podły – подлый; низкий; гнусный)… Bez kary jednak słusznej nie ujdziesz (без справедливого наказания ты, однако, не останешься: «без справедливого наказания не избежишь»; ujść czegoś, czemuś – избежать чего-л.), królowo moja (королева моя).

– A co, królowo Marmuszko? – rzekł. – A tom ja znów zjawił się w porę. Nieprawdaż? Na wieży mi się strasznie nudziło. Pań Bóg pomógł, przyjaciele poratowali… Musi my tedy znowu żyć razem, bo co się sobie raz ślubowało, to się rozerwać nie może… Mógłbym sieja mścić, ale nie chcę. Podła to rzecz… Bez kary jednak słusznej nie ujdziesz, królowo moja.

Tu Marmuszka głowę podniosła słuchając (тут Мармушка голову подняла, слушая).

– Jestem sobie prosty chłop (я простой крестьянин) … Gaweł… z chłopa królem zostałem i z tym się nie taję (из мужика королём стал и с этим = и этого не скрываю: «не скрываюсь»; taić się – таиться, скрываться). Poszłaś za mnie (ты пошла за меня), Marmuszko, jesteś żoną moją (ты жена моя), więc wraz ze mną musisz za karę iść i rodzicom moim w chacie ubogiej do stóp się pokłonić (поэтому за = в наказание вместе со мной должна идти = пойти и моим родителям в бедной хате до стоп поклониться)… Naówczas wszystko ci przebaczę i zapomnę (тогда я всё тебе прощу и забуду; ów– тот).

Królowa Marmuszka uściskała nogi jego i na wszystko się zgodziła (королева Мармушка обняла его ноги = за ноги и на всё согласилась).