Olbrzymi Niedźwiedź na srebrnym półmisku budził podziw wszystkich gości. Ale bardziej jeszcze dziwiło ich to, że obok Niedźwiedzia leżały na półmisku skrzypce ze strunami ze sznurków. Księżniczce przyszedł do głowy taki żart i kazała położyć obok Niedźwiedzia skrzypce.
Jedna z pań podniosła skrzypce i obejrzawszy je, powiedziała:
– Na takich skrzypcach grać nie można.
– Można
(можно)! – krzyknął Grajek (крикнул Музыкант). I chcąc przekonać wszystkich (и, желая убедить всех;I co się stało
(и что /же/ произошло)? Ledwo rozległy się pierwsze takty melodii (едва раздались первые такты мелодии), Niedźwiedź i Szczupak zerwali się z półmisków i zaczęli tańczyć (Медведь и Щука вскочили с мисок и начали танцевать). Goście przerazili się najokropniej i tłumnie zaczęli uciekać (гости пришли в ужас и толпой начали убегать: «ужаснулись самым ужасным образом»;– Można! – krzyknął Grajek. I chcąc przekonać wszystkich, że mówił prawdę, chwycił w jedną rękę skrzypce, w drugą smyczek, uderzył nim po strunach i zaczął grać.
I co się stało? Ledwo rozległy się pierwsze takty melodii, Niedźwiedź i Szczupak zerwali się z półmisków i zaczęli tańczyć. Goście przerazili się najokropniej i tłumnie zaczęli uciekać, a pierwsi uciekali Grajek i Księżniczka.
Ale nie zdążyli uciec
(но они не успели убежать), bo Niedźwiedź rzucił się za nimi (потому что Медведь бросился за ними), jedną łapą przytrzymał Grajka (одной лапой придержал Музыканта;Ale nie zdążyli uciec, bo Niedźwiedź rzucił się za nimi, jedną łapą przytrzymał Grajka, drugą – Księżniczkę. Potem Niedźwiedź i Szczupak zasiedli w pustej sali przy stole i tymi samymi nożami i widelcami, którymi ich miano kłuć i krajać, pokłuli i pokrajali Grajka i Księżniczkę – i zjedli.
Jan Kasprowicz
(Ян Каспрович)
17. O królu wężów i o walecznym a czystym młodziencu Perłowicu
16(О короле змей и о храбром