Польские сказки

Trzeci znów prawi:

– Pani w Paprocinach, od siedmiu lat chorująca, już wkrótce naszą będzie; mąż jej cały prawie majątek na lekarzy stracił, ale jej nikt nie pomoże, bo tego żaden nie wie, że ona hostię wypluła i że żaba, która ją połknęła, siedzi w jej izbie pod wielką szafą; chcąc tedy chorą do zdrowia przyprowadzić, trzeba żabę rozciąć, hostię z niej wydobyć, obmyć i chorej dać pożyć.

– Wiem ci ja więcej (я знаю больше; ci – тебе) – rzekł pierwszy (сказал первый). – Oto niedawno spostrzegłem (вот я недавно заметил; spostzrec – заметить), że tu pod szubienicą rośnie takie ziele (что здесь под виселицей растёт такая трава; rosnąć – расти), że gdyby ślepy (что если бы слепой), choć z urodzenia (хоть с /самого/ рождения), oczy sobie nim potarł (глаза себе ей потёр; potzreć – потереть), to by sobie zaraz wzrok przywrócił (то бы себе тотчас зрение вернул).

– Wiem ci ja więcej – rzekł pierwszy. – Oto niedawno spostrzegłem, że tu pod szubienicą rośnie takie ziele, że gdyby ślepy, choć z urodzenia, oczy sobie nim potarł, to by sobie zaraz wzrok przywrócił.

Wtem zegar godzinę dwunastą uderzył i owe trzy kruki wnet odleciały (вдруг часы пробили двенадцать, и те три ворона сразу же улетели; wnet – сейчас, скоро; сразу же). Ślepy począł macać po słupach i przekonał się (слепой начал ощупывать столбы и убедился: «начал щупать по столбах»; macać – щупать, ощупывать), że leżał pod szubienicą (что лежал рядом с виселицей); dalej zaczął znowu macać po trawie (дальше = потом стал снова ощупывать траву), urwał jedno ziółko (сорвал одну травку), drugie i trzecie (вторую и третью), aż wreszcie trafiwszy na to (пока наконец, не наткнувшись на ту; aż – пока не), co wzrok przywraca (что зрение возвращает), gdy nim potarł oczy (когда ей потёр глаза), poczęło mu w nich błyszczeć (начало ему в них блестеть), aż dalej coraz bardziej robiło mu się jaśniej (аж = а дальше делалось ему всё светлей), na koniec przejrzał zupełnie (наконец прозрел совершенно). Wtedy, gdy już świtać zaczęło (тогда, когда уже рассветать начало; świt – рассвет), szedł na Bóg zdarz i dopytywał się do wioski i do domu owej położnicy (шёл = пошёл куда глаза глядят и расспрашивал, /как добраться/ до деревни и до дома той роженицы: «шёл на Бог угадай…»; zdarzyć się —произойти, случиться; диал. угадаться; dopytywać się o kogoś, coś – расспрашивать о ком-л., чём-л.), o której krucy sobie radzili (о которой вороны себе = между собой совещались). Już się zmierzchało (уже смеркалось; zmierzch – сумерки), gdy tam przyszedł i o nocleg gospodarza prosił (когда туда пришёл и ночлега у хозяина просил = попросил).