Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

Słuchałam tych fragmentów dialogu nietaktownie i z nadzwyczajnym zainteresowaniem. Alicja poszła robić kawę. Pomogłam jej z nadzieją, że prędzej wróci i Edek powie coś więcej. Potem trzeba było jeszcze donieść śmietankę, cukier, słone paluszki, więcej piwa, więcej koniaku, szwajcarskie czekoladki i polski sernik, papierosy i owoce. W drzwiach materializowały się i znikały niewyraźne sylwetki, pod lampą pojawiały się i znikały purpurowe nogi. Edek dostał kawy, uspokoił się i zamilkł, wyczerpany widocznie krótkim, acz energicznym przedstawieniem.

— A w ogóle to jeszcze nie koniec (а вообще-то еще не конец) — powiedziała nerwowo Alicja (нервно сказала Алиция), siadając koło mnie (присаживаясь возле меня). — Jeszcze przyjadą Włodzio i Marianne (еще приедут Владек и Марианн).

— Dobry Boże (Боже милостивый)! Też do ciebie (тоже к тебе)?!

— Też do mnie (тоже ко мне). Jeżeli Elżbieta i Leszek wyjadą przedtem (если Эльжбета и Лешек уедут = успеют уехать до этого), to będę ich miała gdzie położyć (то у меня будет куда их положить), ale jeśli nie (а если нет), to chyba im wynajmę hotel (тогда я им, наверное, сниму гостиницу). Lada dzień zabraknie mi bielizny pościelowej (со дня на день/вот-вот у меня не будет хватать/закончится постельное белье) … Co gorsza (хуже того), nie wiem (я не знаю), kiedy przyjadą (когда /они/ приедут), bo są w podróży (потому что они в путешествии = в дороге).

— Gdzie są w podróży (в каком путешествии)? — spytałam mechanicznie (спросила я механически), najazd na Allerød oszołomił mnie bowiem gruntownie (поскольку наезд на Аллеред меня основательно ошеломил) i już sama nie wiedziałam (и я уже сама не знала), co mówię (что говорю). W gruncie rzeczy (по сути дела; rzecz — вещь, дело) było mi całkowicie obojętne (мне было совершенно безразлично), gdzie przebywają Włodzio i Marianne (где пребывают/находятся Владек и Марианн), przerażające było (ужасным было то), że mają przybyć tu (что они намереваются приехать сюда).

— Zdaje się, że gdzieś w Belgii (кажется, где-то в Бельгии).

— A, to rzeczywiście po drodze (а, ну это действительно по дороге/пути). Wiadomo (понятно = ясное дело), że Dania leży w prostej linii na trasie między Belgią i Szwajcarią (что Дания лежит/находится на прямой линии между Бельгией и Швейцарией).

— Oni nie wracają jeszcze do Szwajcarii (они еще/пока не возвращаются в Швейцарию), wybierają się do Norwegii (/а/ собираются в Норвегию). Czy on śpi (он что, спит)?

— A w ogóle to jeszcze nie koniec — powiedziała nerwowo Alicja, siadając koło mnie. — Jeszcze przyjadą Włodzio i Marianne.

— Dobry Boże! Też do ciebie?!

— Też do mnie. Jeżeli Elżbieta i Leszek wyjadą przedtem, to będę ich miała gdzie położyć, ale jeśli nie, to chyba im wynajmę hotel. Lada dzień zabraknie mi bielizny pościelowej… Co gorsza, nie wiem, kiedy przyjadą, bo są w podróży.

— Gdzie są w podróży? — spytałam mechanicznie, najazd na Allerød oszołomił mnie bowiem gruntownie i już sama nie wiedziałam, co mówię. W gruncie rzeczy było mi całkowicie obojętne, gdzie przebywają Włodzio i Marianne, przerażające było, że mają przybyć tu.

— Zdaje się, że gdzieś w Belgii.

— A, to rzeczywiście po drodze. Wiadomo, że Dania leży w prostej linii na trasie między Belgią i Szwajcarią.

— Oni nie wracają jeszcze do Szwajcarii, wybierają się do Norwegii. Czy on śpi?

Spojrzałam na czerwone (я взглянула на красные), nieruchome nogi Edka (неподвижные ноги Эдека).

— Chyba tak (кажется, да). Te pokazy go zmęczyły (эти показы/демонстрации его переутомили). Będziesz go budzić czy zostawisz tak, jak jest (будешь его будить или оставишь так, как есть), żeby tu spał do rana (что спал тут до утра)?

— Nie mam pojęcia (понятия не имею). Ciekawe (интересно), co on do mnie napisał (что он мне написал) …

— A w ogóle dostałaś od niego jakiś list (а ты вообще получала от него какое-нибудь письмо)?