Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Pewnie (конечно), ręce i nogi cholernie przeszkadzają (руки и ноги ужасно мешают) — stwierdziłam zgryźliwie (желчно сказала я). — Bez rąk i nóg (без рук и ног) jest bez porównania wygodniej (без сравнения = несравненно удобнее) …

— To ten klej… — zaczęła Alicja.

— Ja miałem rozlać przed progiem — powiedział Paweł z ożywieniem. Odruchowo wetknął trzymaną w ręku kopertę w szparę, zatrzasnął drzwiczki i zlazł ze stołka. — Chcieliśmy, żeby robiło ślady…

— Tyle ględził o tej pułapce, że w końcu przypomniałam sobie, że mam tę farbę — ciągnęła Alicja, szarpiąc na mnie spódnicę. — Spróbuj to zdjąć z siebie i włożyć szlafrok… Nie, nie możesz, masz jeszcze ręce…

— I nogi… — powiedziała Zosia z troską.

— Pewnie, ręce i nogi cholernie przeszkadzają — stwierdziłam zgryźliwie. — Bez rąk i nóg jest bez porównania wygodniej…

— Miało być coś jaskrawego (/это/ должно было быть что-то яркое), żeby morderca zostawiał wyraźne ślady (чтобы убийца оставлял отчетливые следы) — mówił Paweł (говорил Павел). — I żeby to było coś nie do zmycia (и чтобы это смыть было невозможно) …

— A to, owszem (а этого, конечно), udało wam się osiągnąć (вам добиться удалось) …

— I Alicja mieszała w słoiku z klejem (и Алиция мешала в банке с клеем) …

— Paweł, bierz to i ścieraj podłogę (Павел, бери это и оттирай пол) — przerwała Zosia stanowczo (решительно перебила Зося), wtykając mu kawał waty (втыкая/всовывая ему кусок ваты). — Tylko tego brakuje (только это не хватает = еще не хватало), żeby się ta arystokratka Herberta (чтобы эта аристократка Герберта) tu gdzieś przylepiła (где-нибудь тут прилипла). Nie tam, tylko tu (не там, а здесь)! Tu, w kuchni (здесь, на кухне)! I w przedpokoju (и в прихожей). I koło wychodka (и возле сортира)! Wszędzie tam (везде там), gdzie Joanna chodziła (где ходила Иоанна)!

— Latała po całym domu (она летала = носилась по всему дому) … — mruknął Paweł z dezaprobatą (неодобрительно пробормотал Павел).

— Miało być coś jaskrawego, żeby morderca zostawiał wyraźne ślady — mówił Paweł. — I żeby to było coś nie do zmycia…

— A to, owszem, udało wam się osiągnąć…

— I Alicja mieszała w słoiku z klejem…

— Paweł, bierz to i ścieraj podłogę — przerwała Zosia stanowczo, wtykając mu kawał waty. — Tylko tego brakuje, żeby się ta arystokratka Herberta tu gdzieś przylepiła. Nie tam, tylko tu! Tu, w kuchni! I w przedpokoju. I koło wychodka! Wszędzie tam, gdzie Joanna chodziła!

— Latała po całym domu… — mruknął Paweł z dezaprobatą.