Сагындым. Кайт инде

Аны авызына салкын требк каптырдылар.

Ул чирканып китте. Иреннрен ялмап алды.

– р!

Ул бар кчен требкг рде.

Тырышып, эчедге бтен таблетка исен чыгарырга телп.

– Тагын р! Акырынрак!

Ул тагын рде.

Тртип сакчысы трепкне алып карады да башын кагып куйды. м язучыны шундук артка каерылган кулларыннан ктреп алдылар. Авыртуга чыдый алмыйча, ул бгелеп тште, тик шул мизгелд к кемнедер итеге йзен брелде. Ул ушын уйды.

* * *

Искндр бишект ята иде. Моа кадр йоклаганмы ул, лл хтерене уянган чагы нкъ шушы вакытка туры килгнме – бу кадресен алый алмады. Ул кул арбасында да, караватта да тгел, нкъ мен бишект ята иде. Бишек йне кайчандыр акка буялып хзер инде аз гына саргая башлаган матчасына эленгн иде. Трздн кергн кояш нуры малайны кзлрен чагылдыра, моннан кзене йомып та, борылып ятып та котылып булмый, ул ирексездн керфекк яшь кундыра, ртлеп еларга мбр ит иде. Малай инде еларга дип авызын брештергн иде бугай.

Ул зене моа кадр нрс эшлп ятканын да хтерлми, блки, йоклагандыр, блки… Лкин ул бер нрсне яхшы хтерли, нкъ шушы мизгелд аны стен кемнедер якты клгсе тшеп, кояшны бйлнчек нурларыннан коткарды, Искндр еларга дип брелгн иреннрен д ыярга онытып, гаплндн тгрклнгн кзлре белн, леге хлг сбпче булган нрсне эзлде. м Аны крде. Ччлрен бер як читк кыйгачлап тараган, бтен булмышы белн елмаеп торган ирне кргч, ул тынычланып калды, хтта елмаеп ибрде. Аны елмаюы теге ирне келен тагы да ктрде, ахры, ул д куллары белн аны гдсен кочаклап алды да:

– й, минем улымны!.. Карале ничек елмаеп каршылый бит!.. – дип, йзе белн Искндрне ккрген капланды м кайнар сулышы белн д, борын очлары белн д, магаена шуып тшкн ччлре белн д малайны ккрклрен, муеннарын, битлрен кытыклатып ирклрг тотынды. Бу мизгелд Искндрг шундый рхт иде, аны йрге ккргеннн чыгардай булып талпынды, ул зене чиксез шатлык белн тулышып шаркылдап клгнен ишетте, ул зене шулкадр ягымлы, шулкадр сйкемле, шулкадр ягыравыклы авазлар чыгара алуы чен д сенде, зен зур кеше итеп хис итте.

Ир кеше кчле куллары белн бишегеннн кубарып алып югарыга чйгнд, аннан да бхетле кеше юк иде, Искндр зене леге зур кешедн д биегрк була алуы белн горурланды, тбнг, аны учларына тшкнд, бу горурлык хисе бтен барлыгын ана стедй ылы да, рхт т, татлы да бер дулкынга кмеп, йтеп алатып булмастай лззт бирде. Ир кеше аны ккрген кысып тагын бераз ирклде д бишекк кире куйды м елмаеп, бармаклары белн Искндрне борынын кытыклатып алды да, кайдадыр китеп барды.

– Китм! – дип кычкырды аа Искндр,– Китм, зинар, сине белн шундый кызык булды. Шундый рхт булды сине белн. Син шул тиклем кадерлесе, син кирксе миа! Китм! Китм инде!

Искндр ле сйлш белми иде. Шуа кр аны нилр сйлгнен беркем д аламады. Бары тик аны шулай рслнеп, ярсып-ярсып мыгырлавына гаплнделр ген. Искндр, бтен язмышы шушы кешене кит-китмвен ген бйле булган сыман, аман-аман бер к сзлрне кабатлады:

– Китм! Китм, зинар… Сине белн шундый кызык булды. Шундый рхт булды сине белн. Син шул тиклем кадерлесе, син кирксе миа! Китм инде! Китм!

м ул ярсып елап ибрде.

Озак елады. нисе кулыннан да тшермич сгатьлр буена юатырга маташып йрде д, ахыр чикт баласын кочаклап зе д еларга тотынды:«Бер д болай тгел иде бит. Нилр булды со сиа, балакаем?! Нилрг шулкадр рслнсе?!»

Озакламый ак халатлы апа килеп итте. Искндрне эчлрен, бил тирлрен басып карады, ниндидер салкын тимер белн ккрлрен, аркаларына тиде. м инрен ген сикертеп нидер сйлде. Аннан со Искндрне капландырып яткырдылар да арт саныны сул ягын чеметтерделр. Искндр отыры ныграк еларга тотынды. м бераздан бтенлй башка дньяга кчте.

Тшенд ул ТЕГЕ ИРне крде. Ул ир машинада бара иде. Юк, ул Искндрне елауларын ишетеп, аны янына ашыга иде бугай. йе, ул ашыга иде. Нык ашыга иде. Кинт нрсдер коточкыч тертлп куйды. Бтен днья ялкынга уралды. Искндр аны кулларын крде, ниндидер кгазь кисген йомарлап тоткан кулларын… м уянып китте. Ул кабат бу дньяга кайтты.

м зен ирклгн ирне ктте.

Лкин теге ир бтн йлнеп килмде.

Озак ктте аны Искндр. Бишеген ниндидер шл тш белн йокыларын онытып торып утырды. Тир-ягына релеп-релеп, озак-озак каранып торды. Тапмады. Елады. Тагын ктте.

Аны, шул кешене кабат крер чен ген бишегеннн тшеп, й буйлап йрисе килде. Бишегенд чблн торгач, бер мл егылып тште. Еламады. Буяулы идн буйлап тгррг тотынды. Тик ТЕГЕ ИР стл астында да, карават астында да, кбртке арасында да юк иде. Ул ме кабат егыла-егыла, карават аягына ябешеп торып басты. Тир-якка релеп-релеп озак карап торды. Тик УЛ кренмде.

Йорт арасындагы эшлрен тгллп кергн нисе, карават аягына тотынып, акырын гына тпи атлаган малаен кргч, башта куркып китте, аннан со куанычыннан нишлрг белмич, аны кочаклап алды, ирклде, чтек-чтек итеп ккк чйде. Малайга рхт иде. Рхт, чиксез зур лззт иде бу. Лкин бу теге ирне ирклве кебек тгел иде.

– тт, тт…– диде Искндр, зене ни чен мондый авазлар чыгаруын бик к тшенеп т итмстн, – тт-т!..

Аны мунча чапканда да, бишегенд чакта ирклгнд д гел: «т-тт-тт!..»– дип ирклилр иде. ле аваз салуы, блки, шуны белн бйле булгандыр. Лкин нисе бу сзлрне ишет белн кычкырып елап ибрде. Улын кысып кочаклый-кочаклый елады ул.

Озак елады.