Сказ пра залатое пёрка

Чакалі год, чакалі два -
На абяцанках трын-трава.
Чакалі тры гады, чатыры -
Да торбы торбу прычапілі.
Чакалі пяць, чакалі шэсць -
Ужо смыліць, курыцца шэрсць.
Чакалі сем, чакалі восем -
Ужо на латах латы носім..."

Так плача й плача Беларусь,

I гэты плач пачуў Кастусь
I ў Божы Храм ва ўрочны час
Прыслаў з архангелам наказ:

"Канчайце хныкаць, дзецюкі!

Калі вам здзек і глум такі
Не пранізаў душу наскрозь
За гэтых восем год - дык вось:
I дзевяць-дзесяць праміне,
I дваццаць-трыццаць праміне -
I ўсе вы дойдзеце ў ярме
I згасне долі вашай зніч, -
Калі забудзеце мяне
I мой з-пад шыбеніцы кліч".

2002-2003

ДЫК ХТО МЫ?

Мова! Ёй роўных у свеце няма -
Па вобразнасці, па выразнасці.
А мы яе душым у клешчах ярма -
Самі ж, па праву уласнасці.

Самі ж, варожы каб цешыўся зброд,

На страты ідзем незваротныя.
Дык хто мы: вялікі і вольны народ
Ці ў Бога нікчэмцы звыродныя?

2003

ЗАПОЗНА, ПАНОВЕ...

Як ні прамоўлю - усё неўпапад,
Ды так, што ад злосці жыгаламі пораць:
Справа - нястомны саліст "дэмакрат",
Злева - стагорлы "славянасаборац".

Аж дзіўна - як дружна!

Аднак жа - за што?
Люблю сугалоссе, спакой і свабоду.
3-за чорных шор і карычневых штор
На свет і людзей не глядзеў ад роду.

Ні ў форме палкоўнік,

Ні ў штацкім маёр
Мяне на кручку не трымаў пакрыёма.
I хоць у пакутах сумленне маё -
Мне ніцая радасць раба не знаёма.

Таму і вар'юе іх вольны мой кліч

У матчынай мове, не здадзенай гэрцам.
"I ты, галяпуюць, прадайся і ўкленч!
I ты адрачыся і станься зняверцам!"

Дарма - галяпуюць.

I пораць - дарма.
Запозна: мяне ўжо дастаць немагчыма
Я - там ужо, там, дзе няволі няма,
Дзе толькі свабода, любоў і Айчына.

2003, люты

БАЛАДА ПРА МІКАЛАЯ I КАЦЯРЫНУ

Жыў-быў на свеце Мікалай.
Жыла-была з ім Кацярына.
Хоць бачылі: жыццё - не рай,
Свой лёс сям'я не мацярыла.

Бо зналі: ёсць Народ і Край,

I ёсць - чым доля надарыла:
У Мікалаі - Мікалай,
А ў Кацярыне - Кацярына.

Але жыццё дало разлом

На неспадзеўным развароце.
Размежаваць дабро і зло
Прадыктавала ... дзірка ў роце.

I людзі ў злосці пачалі

Бурыць, ламаць, таптаць і бэсціць
Усё, што самі ж падвялі
Пад кодэкс праў і кодэкс чэсці.

Бурылі, верачы найперш,

Што здань руйнуецца былая.
А зруйнавалі ўрэшце рэшт
У Мікалаі - Мікалая.

Тапталі, мялі, як трысцё,

Сляпую шкодную дактрыну.
А растапталі перш за ўсё
У Кацярыне - Кацярыну.

2003, сакавік

ДУХ БАЦЬКАЎШЧЫНЫ