Vortaro de Esperanto 1910

Determini, al kia kategorio devas io aŭ iu aparteni:

kvalifiki en la 9*>ardion.

Kvalito. - 1.

Tio, kio faras, ke persono aŭ objekto estas tia, kaj ne alia:

posedi ĉiujn kvalitojn de bona oratoro. -

2.

Grado de eco:

tuto de plej alta kvalito.

Kvankam

Ceda konjunkcio = malgraŭ tio, ke: Kvankam ŝi estas riĉa, ŝi vestas sin tre simple.

Kvanto.

Eco, dank' al kiu objekto povas esti kalkulita, mezurita; grandeco, nombro: La kvanto de la idolistoj estas granda en Afriko. La kvalito estas pli grava, ol la kvanto.

Kvar.

Dufoje du; 4:

La kvar sezonoj.

Kvara.

Kiu okupas lokon, signitan per la nombro kvar; kiu sekvas tri:

kvara vico, kvara volumo.

Kvarfoje.

Kvar fojojn.

Kvarobla.

Kvarfoje pli granda:

kvarobla prezo.

Kvarobligi.

Fari ion kvarfoje pli granda:

kvarobligi la amplekson de revuo.

Kvarobliĝi.

Fariĝi kvarfoje pli granda:

Dum unu jaro la kvanto de l' societanoj kvarobliĝis.

Kvarono.

Ĉiu el la kvar egalaj partoj, en kiujn estas dividita tuto:

kvarono da horo

= 15 minutoj.

Kvarope.

Kune kvar (pri personoj):

promeni kvarope.

Kvaranteno.

Restado pli aŭ malpli longa, kiun devas fari en izolita loko la personoj kaj bestoj, venantaj de infektita lando:

kvaranteno kontraŭ la pesto.

Kvarco

(Ĥem.). Mineralo, konsistanta el pura siliko.

Kvarto.

Tono, kvara de la baza.

Kvartalo.

Parto de urbo: La Latina kvartalo en Parizo estas loĝata de studentoj.

Kvarteto.

-

1.

Muzika verko por kvar voĉoj aŭ por kvar instrumentoj. -

2.

Personoj, kiuj ludas tian verkon.

Kvasto.

Ornamaĵo de mebloj, de vestoj, en formo de ronda peniko.

Kvazaŭ.

Prepozicio kun la senco: kiel se:

Li parolas kvazaŭ pastro =

kiel se li estus pastro.

Kvestoro.

Oficisto de la trezorejo. en la antikva Romo.

Kverko

(Bot.). Arbo el la familio de l' kupuliferoj: ĝia ligno, tre fortika, estas uzata por mebloj, plankoj

(Quercus).

Kvieta.

Nekolerema, nefacile incitebla, nepasia, pacema:

kvieta karaktero, kvieta besto.

Kvieto. Kvieteco.

Stato de tio, kio estas kvieta.

Kvietigi.

Fari iun kvieta:

kvietigi homon, sovaĝan beston, doloron.

Kvietiĝi.

Fariĝi kvieta.

Kvietigisto.

{nun: domptisto} Homo, kies specialo estas kvieligi la sovaĝajn bestojn. Komparu:

Milda, trankvila, serena.

Kvin.

Kvar plus unu ; 5:

La kvin fingroj de la mano.

Kvinto.

Tono, kvina de la baza.

Kvintesenco.

Esenco de esenco; plej koncize esprimita esenco de afero.

Kvintiliono.

Miliono da trilionoj: 1,000,000,000,000,000,000.

Kvita.

Nenion ŝuldanta al iu, fininta la kalkulojn kun iu sen ŝuldo: Mi ŝuldas al vi ankoraŭ

100

frankojn; post unu monato mi pagos ilin kaj ni estos kvitaj.

Kvitiĝi.

Fini la kalkulojn kun iu sen ŝuldo: kvitiĝi kun iu.

Kvitanco.

Ricevatesto.

Kvitanci.

Doni, skribi kvitancon.

La, l'.

Artikolo difinita, uzata kiam oni parolas pri konataj personoj, objektoj, aferoj.

Labiatoj

(Bot.). Familio de dukotiledonaj, unupetalaj vegetaĵoj:

mento, salvio.

Labirinto.

Konstruaĵo, konsistanta el granda nombro da ĉambroj, tiel dismetitaj, ke tre malfacile estas trovila eliron; loko, el kiu malfacile estas trovi eliron:

La antikva kvartalo de nia urbo estas vera labirinto.

Labori.

Streĉi siajn korpajn aŭ spiritajn fortojn por atingi celon, por plenumi ion:

labori en fabriko, labori en oficejo.

Laboro.

Ago de tiu, kiu laboras:

Dolĉa estas la ripozo post la laboro.

Laboranto.

Homo, kiu laboras.

Laboristo.

Iionio, kiu sin dungas por laboro.

Laborejo.

Loko, kie oni laboras.

Laborema.

Kiu amas labori.

Mallaborema.

Kiu ne amas labori, maldiligenta.

Kunlabori.

Plenumi komunan laboron kun aliaj personoj:

kunlabori en gazeto.

Punlaboro.

Laboro, kiun plenumas kondamnito, kiel punon:

punlaboro en la minejoj.

Laca.

Perdinta de la laboro aŭ maldormo la fortojn kaj la deziron labori:

laca de la draŝado, de la marŝado, de la nokta diboĉo.

Lacigi.

Fari iun laca.

La rapida laboro baldaŭ lacigas.

Laciĝi.

Fariĝi laca:

laciĝi de kurado.

Laceco.

Stato de tiu, kiu estas laca.

Nelacigebla.

Kiu ne laciĝas:

nelacigebla propagandisto.

Lacerto