Vortaro de Esperanto 1910

(Zool.). Rampulo, kies longa korpo estas kovrita de kornaj skvamoj

(Lacerto).

Laĉo.

Ŝnuro el linaj, kotonaj, silkaj fadenoj, kiun oni traigas tra specialaj truoj por kuntiri korseton, ŝuon k. t. p. Laĉi. Kuntiri, ligi per laĉo.

Lado.

Metalo en folioj, precipe stanita fera folio.

Lafo.

Fandita, varmega substanco, eliĝanta el la vulkanoj.

L

Lago.

Granda akvujo, ĉirkaŭita de la tero:

la Ĝeneva lago.

Lageto.

Malgranda akvujo de senflua akvo, ĉirkaŭita de la tero:

lageto en ĝardeno.

Laguno.

Apudborda neprofunda parto de maro kun multaj insuletoj, formanta kvazaŭ lagon:

la lagunoj de Venecio.

Laiko.

-

1.

Homo, kiu ne apartenas al la pastraro. -

2.

Homo nekompetenta, nespecialisto.

Laika.

De laiko, kiu koncernas laikon:

laika edukado.

Lako.

Terebinta aŭ alkohola solvaĵo de rezino, uzata por gardi objektojn de la malsekeco kaj fari ilin brilantaj.

Laki.

Kovri per lako.

Laktolo.

Lakita tolo, Komparu:

Emajlo, glazuro, poluro.

Lakeo.

-

1.

Hejma servisto ĉe riĉuloj, plej ofte portanta specialan livreon. -

2.

Homo tro humila, sen memestimo.

Lakmuso.

Blua farbo ruĝiĝanta de

l'

acidoj kaj ree bluiĝanta de l' alkalioj.

Lakona.

Konciza.

Lakone.

En lakona maniero.

Lakonismo.

Maniero paroli koncize.

Lakso.

Ofta eligado de nenormale fluidaj ekskrementoj.

Laksi.

Ofte eligi nenormale fluidajn ekskrementojn.

Laksigi.

Kaŭzi lakson de iu.

Laksiga.

Kaŭzanta lakson:

La ricina oleo estas la plej populara laksiga rimedo.

Lakto.

Blanka fluidaĵo, produktata de la inoj de l' mambestoj por nutri la idojn:

la bovina lakto.

Lakta.

E1 lakto, konsistanta el lakto:

lakta manĝaĵo, lakta dieto.

Laktuko

(Bot.). Vegetaĵo (salato) el la familio de l' kompozitoj

(Lactuca).

Lamo

(Zool.). Remaĉulo el la familio de l' kameloj

(Auchenia lama).

Lama.

Malhelpata en la paŝado kaŭze de kripleco de piedo:

Antaŭ unu jaro ii falis de la tegmento kaj de tiu tempo li estas lama.

Lamulo.

Homo lama.

Lami.

Esti lama, iri kiel lama.

Lamigi.

Fari iun lama:

La kanona kuglo lamigis la soldaton.

Lambastono.

Bastono, sur kiu sin apogas la lamulo.

Lamao.

Pastro de Budho ĉe la Mongoloj kaj Tibetanoj.

Lamaismo.

Budha sekto ĉe la Mongoloj kaj Tibetanoj.

Lameno.

Plata, tre maldika peco.

Lampo.

Vazo kun meĉo kaj bruligebla fluidaĵo, por lumigi:

petrola lampo.

Lano.

Molaj, krispaj haroj de kelkaj bestoj, precipe de la ŝafoj.

Lana.

El lano:

lana teksaĵo.

Lanco.

Batalilo, konsistanta el ligna stango kun akra pinto.

Lanceto.

Ambaŭakra kunmetebla ĥirurgia tranĉilo.

Lando.

Granda limigita parto de la tero, prezentanta apartan tuton laŭ la loĝantaro aŭ laŭ la politika vidpunkto:

En niaj kongresoj partoprenas reprezentantoj de preskaŭ ĉiuj landoj.

Alilando. Eksterlando. Fremdlando.

Ne nia lando.

Alilanda. Eksterlanda. Fremdlanda.

De alia lando, venanta de alia lando:

fremdlanda gasto, alilanda komercaĵo.

Hejmlando.

Patrujo.

Aliland-, Eksterland-, Fremdlandano.

Loĝanto, civitano de alia lando.

Samland- ano.

Loĝanto, civitano de la sama lando. Komparu:

Regno, ŝtato.

Lango.

Muskula organo en la buŝo, por manĝi kaj paroli.

Lantano

(Ĥem.). La. Ĥemia elemento, malofta metalo.

Lanterno.

Skatolo kun travideblaj partoj, en kiun oni metas lumigantan objekton (kandelon, lampon) por ĝin gardi de la vento.

Lanugo.

Delikataj maldikaj plumoj de junaj birdoj.

Lapiso.

Nitrato de arĝento, uzata en la medicino:

La lapison oni nomas ankaŭ infera ŝtono.

Lardo.

Graso, formanta tavolon sur la ripoj de bestoj, precipe de porkoj.

Lardi.

Trapiki viandon per pecoj de lardo. Komparu:

Graso, sebo.

Larĝa.

Granda en la transversa direkto:

larĝa strato, larĝa rivero.

Larĝeco.

Eco de tio, kio estas larĝa.

Laŭlarĝe.

Transverse.

Larĝigi.

Fari ion larĝa.

Plilargigi.

Fari ion pli larĝa.

Larĝiĝi.

Fariĝi larĝa.

Plilarĝiĝi.

Fariĝi pii larĝa.

Mallarĝa.

Malgranda en la transversa direkto.

Lariko

(Bot.). Arbo el la familio de l' koni- feroj, la sola perdanta ĉiuvintre la pinglojn; ĝia ligno estas uzata por ŝipoj, subakvaj konstruaĵoj

(Larix).

Laringo

(Anat.). Supera parto de la spira kanalo, organo de la voĉo.

Larmo.

Guto de akvosimila fluidaĵo, kiun eligas ploranta okulo.

Larmi.

Plori, verŝi larmojn.

Larvo