Читаем Vortaro de Esperanto 1910 полностью

Metiisto, kiu faras tablojn, benkojn el ligno.

Likeno

(Bot.). Vegetaĵo kriptogama, kreskanta sur ŝtonegoj, arboj, muroj

(Lichen).

Likvidi.

Reguligi la kontojn, ĉesigante komercan aferon.

Likvoro.

Trinkaĵo el alkoholo, aromaj vegetaĵoj kaj sukero:

la likvoro "chartreuse".

Lilio

(Bot,). Multjara bulba herbo el la familio de l' liliacoj

(Lilium).

Liliacoj

(Bot.). Familio de unukotiledonaj vegetaĵoj:

asparago, konvalo, bulbo, poreo, ajlo.

Limo.

Linio, apartiganta du najbarajn teritoriojn, landojn:

limo de vilaĝo, landlimo.

Limigi.

Fari limon de io:

Oriente la landon limigas rivero.

Senlima.

Ne posedanta limon, tre granda.

Templimo.

Tempo, momento, antaŭ kiu io devas esti farita:

templimo de kambio, templimo de konkurso.

Komparu;

Ekstremo, fino.

Limako

(Zool.). Molusko kun malgranda konko, kaŝita en ĝia haŭto

(Limax).

Limfo.

Flaveta aŭ senkolora fluidaĵo, konsistanta el la fluida substanco de la sango kaj el leŭkocitoj, cirkulanta en la histoj.

Limonado.

Trinkaĵo el akvo, citrono kaj sukero.

Lino

(Bot.). Unujara herba vegetaĵo el la familio de l' linacoj, el kies fadenoj oni faras teksaĵojn kaj el kies semoj oni ekstraktas oleon

(Linum).

Linacoj

(Bot.). Familio de dukotiledonaj multepetalaj vegetaĵoj:

Lino.

Lingvo

.Tutaĵo de la vortoj kaj esprimoj, uzataj de unu nacio por kompreniĝo:

la angla lingvo.

Lingva.

De lingvo, koncernanta lingvon.

Lingvisto

Specialisto en la lingvoscienco.

Multlingvulo.

Homo, konanta multajn lingvojn; poligloto.

Lingvistiko.

Lingvoscienco.

Linio.

-

1.

(Geom.). Postesigno de punk- to sin movanta en la spaco; limo de supraĵo:

rekta, kurba, rompita linio. -

2.

Vico de vortoj, skribitaj aŭ presitaj en sama direkto:

Ĉia paĝo de la verko havas 40 liniojn.

Linii.

Fari liniojn, desegni liniojn sur io:

linii paperan folion.

Interlinio.

Interspaco inter du najbaraj linioj. Komparu:

Streko.

Linko

(Zool.). Raba besto el la familio de l' katoj

(Lynx).

Lipo.

Movebla rando de la buŝo:

supra kaj malsupra lipo.

Lipharoj.

Haroj sur la supra lipo de plenaĝaj viroj.

Liro.

-

1.

Antikva kelkkorda instrumento.

2.

Emblemo de la poezio:

rompi sian liron

— ĉesi skribi versojn.

Liriko.

Poezio, kantanta

sentojn, pentranta la eksteran mondon laŭ la personaj impresoj kaj sentoj de la poeto:

odo, himno.

Lirika.

Koncernanta la lirikon, apartenanta al la liriko:

lirika versaĵo.

Listo.

Nomaro, en kiu la nomoj estas skribitaj unu sub alia: nomaro:

listo de kandidatoj.

Komparu:

Registro, tabelo.

Lito.

Meblo por kuŝi aŭ dorrni:

ligna, metala lito; hotelo kun cent litoj,

Litaĵo.

Tio, kion oni metas sur la lito.

Litokovrilo

Tio, per kio oni kovras liton, per kio sin kovras persono, kuŝanta en lito.

Litotuko.

Granda tuko, per kiu oni kovras la matracon.

Litanio. 1.

Preĝo, konsistanta el longa serio de mallongaj alvokoj al Dio, Dipatrino, al la sanktuloj.

2.

Longa kaj teda nomado:

Oni legis en la kunsido tutan litanion de projektoj.

Litargiro

(Ĥem.). Plumboksido, flava pulvoro, uzata en la fabrikado de l' vitro.

Litero.

Ĉiu el la signoj, kiujn oni uzas en la skribado kaj presado, por esprimi la sonojn de la lingvo:

Multaj lingvoj posedas supersignitajn literojn.

Literaturo.

-

1.

Skribitaj verkoj, kiel pen- traĵo de la spirita vivo kaj kulturo de la nacio:

la antikva greka literaturo.

-

2.

Tutaĵo de la verkoj pri iu temo:

la literaturo pri Napoleono.

Litio

(Ĥem.). Li. Ĥemia elemento, la plej malpeza el la metaloj.

Litografi.

Skribi, fari desegnaĵojn sur ŝtona plato kaj reprodukti ilin sur papero per la presado.

Litografisto.

Homo, kies profesio estas litografi.

Litologio.

Scienco pri la ŝtonoj kaj ŝtonegoj.

Litro.

Kuba decilitro, unuo de la mezuro de l' fluidaĵoj kaj sekaj substancoj.

Liturgio.

Ordo de la religiaj ceremonioj kaj preĝoj, difinita de la eklezio.

Liuto.

Korda instrumento kun longa kolo kaj duongloba korpo.

Liveri.

Doni, porti en ies posedon, por ies uzo:

liveri al iu dokumentojn, liveri viandon al armeo.

Liveranto.

Homo, kiu liveras komercaĵojn laŭ interkonsentitaj kondiĉoj.

Livreo.

Speciala vesto de la servistoj de l' riĉuloj, en restoracioj. Komparu:

Kostumo, uniformo.

Lodo.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Поэзия как волшебство
Поэзия как волшебство

Трактат К. Д. Бальмонта «Поэзия как волшебство» (1915) – первая в русской литературе авторская поэтика: попытка описать поэтическое слово как конструирующее реальность, переопределив эстетику как науку о всеобщей чувствительности живого. Некоторые из положений трактата, такие как значение отдельных звуков, магические сюжеты в основе разных поэтических жанров, общечеловеческие истоки лиризма, нашли продолжение в других авторских поэтиках. Работа Бальмонта, отличающаяся торжественным и образным изложением, публикуется с подробнейшим комментарием. В приложении приводится работа К. Д. Бальмонта о музыкальных экспериментах Скрябина, развивающая основную мысль поэта о связи звука, поэзии и устройства мироздания.

Александр Викторович Марков , Константин Дмитриевич Бальмонт

Языкознание, иностранные языки / Учебная и научная литература / Образование и наука