Maksimuma.
De plej alta grado, kiun oni povas atingi:
Maksimume.
Ne pli multe ol:
Makulo.
Alikolora aŭ malpurigita sur io: makulo sur la haŭto, makulo sur papera folio.
Makuli.
Kovri per makuloj: makuli veston.
Makulaturo.
Presaĵo, skribaĵo, makulita, difektita, taŭga nur kiel pakpapero.
Makzelo
(Anat.). Osto, kiu portas la dentojn:
Mal-.
Prefikso por derivi vortojn kun kontraŭa senco:
Mala.
De kontraŭa senco.
Male.
En kontraŭa senco, kontraŭe.
Malakito.
Verda ŝtono, el kiu oni faras vazojn, skatolojn k. t. p. Malakita. El malakito:
Malario
(Med.). Malsano, karakterizata de atakoj de febro kaj febrotremo.
Maleolo
(Anat.). Ekstera kaj interna tubero ĉe la malsupra ekstremo de la kruro.
Malgraŭ.
Prepozicio kun la senco: ne turnante atenton al io, ne atentante ion:
Komparu:
Spite.
Malica.
Ĝojanta pri malfeliĉo, malsukceso de aliaj.
Malice.
En malica maniero, kun malico.
Maliceco.
Eco de tiu, kiu estas malica.
Malto,
Ekĝermantaj kaj sekigitaj grajnoj de l' hordeo, sekalo kaj de aliaj graminacoj, uzataj en la fabrikado de l' biero kaj alkoholo.
Malvo
(Bot.). Herba vegetaĵo el la sam- noma familio, kun grandaj, belaj floroj
Malvacoj
(Bot.). Familio de dukotiledonaj multepetalaj vegetaĵoj:
Mamo
(Anat). Parto de la brusto, enhavanta la laktajn glandojn:
Mameto.
Malgranda tubero sur la supro de la mamo.
Mamnutri.
Nutri per sia mamo
Mambesto.
Besto, apartenanta al la klaso, kies idoj estas nutrataj per la lakto de siaj patrinoj:
Mamuto
(Zool.). Eŭropa grandega elefanto de la diluvia epoko
Mano
(Anat.). Parto de la ekstrema supera membro, konsistanta el la kvin fingroj kun iliaj radikoj.
Manlaboro.
Laboro, plenumata per la manoj.
Manplato.
Interna supraĵo de la mano.
Manpremo.
Premo per la mano, kiel signo de la saluto aŭ adiaŭo:
manumo.
Parto de la maniko ĉe la mano.
Cirkaŭmano.
Braceleto.
Plenmano.
Tiom, kiom povis enteni fermita mano:
Mandareno.
Alta ĥina oficisto.
Mandato.
-
1.
Dokumento, per kiu iu rajtigas alian personon agi en sia nomo. -
2.
Dokumento, ordonanta pagi iun sumon da mono, al montrita persono:
Komparu:
Asigno, ĉeko.
Mandolino.
Instrumento kun 4-6 kordoj, pinĉataj per la fingroj, kun duongloba korpo kaj mallonga kolo.
Maneĝo.
Konstruaĵo kun tera planko, kie oni instruas la rajdĉevalojn kaj lernas rajdi.
Mangano
(Ĥem.). Mn. Ĥemia elemento, metalo grize-blanka, tre malmola kaj romp- ebla.
Manĝi.
Maĉi kaj gluti nutraĵon:
Manĝaĵo.
Tio, kion oni manĝas.
Manĝegi.
Multe kaj avide manĝi.
Manĝegulo.
Homo, kiu multe kaj avide manĝas.
Manĝoĉambro.
Ĉambro, destinita por la manĝado.
Manĝilaro.
Iloj, vazoj, per kiuj kaj el kiuj oni manĝas:
Maten-, tag-, vespermanĝo.
Manĝo, kiu havas lokon matene, dum la tago, vespere:
Manio.
Nenormala, ekstreme forta inklino al io:
Maniero.
-
1.
Vojo, metodo, laŭ kiu io estas farata:
-
2.
Konduto, gestoj en la rilatoj kun aliaj:
Manifesto.
Solena komunikaĵo de regnestro, de ĉefo de politika partio:
Maniko.
Parto de la vesto, kovranta la brakon.
Manipuli.
Procedi per la manoj, farante ion, uzante instrumenton.
Manki.
Ne esti, esli en nesufiĉa kvanto malgraŭ la bezono.
Manko.
Foresto, nesu« fiĉa kvanto de io necesa:
Manometro.
Aparato, por mezuri kaj montri la premon de vaporo aŭ gaso.
Manovro.
Militista ekzerco, ŝajniganta batalon, militon.
Mansardo.
Subtegmenta ĉambro, loĝejo.
Mantelo.
Vasta vesto, ordinare sen manikoj, kiun oni portas sur la aliaj vestoj. Komparu:
Bluzo, burnuso, kitelo.
Mantilo.
Punta kovraĵo de la kapo kaj ŝultroj, kiun portas la hispanaj virinoj.
Manufakturo.