Vortaro de Esperanto 1910

Fabriko, kie oni produktas komercaĵojn el krudaj materialoj:

manufakturo de tolo.

Manuskripto.

Skribaĵo destinata esti legata de multe da personoj, esti presita:

antikva manuskripto; manuskripto skribita per plumo, per maŝino.

Maro.

Granda akvujo de sala akvo:

la Norda Maro.

Mara.

De maro:

mara bordo, mara akvo.

Apudmara.

Kiu estas apud maro:

apudmara banloko.

Maristo.

Homo, servanta sur ŝipo.

Markolo.

Mallarĝa akvujo, kuniganta du marojn:

la Gibraltara Markolo.

Marasmo.

Ekstrema malgraseco kaj perdo de l' fortoj, kaŭzita de malsano aŭ maljuneco:

maljunula marasmo.

Marcipano.

Kuko el pistitaj migdaloj kaj sukero.

Marĉo.

Akvujo de senflua densa akvo kun malseka, mola fundo, konsistanta plejparte el malkomponiĝintaj vegetaĵoj.

Marĉandi.

Disputi pri la prezo, por ricevi pli profitajn kondiĉojn:

Oni ne marcandas ĉe ni, la prezoj estas fiksitaj!

Mardo.

Tria tago de la semajno: La dimanĉon sekvas la lundo kaj mardo.

Margarino.

Artefarita butero el besta graso: Ofte oni falsas la buteron, aldonante al ĝi margarinon.

Marĝeno.

Apudranda libera parto de paĝo (de libro aŭ de kajero).

Marini.

Konservi en vinagro kun spicaĵoj:

marini haringojn.

Marinaĵo.

Marinita manĝaĵo.

Marioneto.

-

1.

Pupo kun moveblaj membroj, movata perŝnuroj aŭ risortoj. -

2.

Persono sen karaktero, sen propra volo.

Marko.

Germana monero, valoranta 1 fr. 25 cent.

Marko.

-

1.

Signo, montranta la posedanton de la signita objekto:

marko sur tolaĵo, komerca marko.

-

2.

Objekto kun speciala signo:

ludmarko, poŝtmarko.

Marki.

Meti markon sur io:

marki sian pakaĵon.

Markizo.

Franca nobelo, inter la duko kaj princo.

Marmelado.

Fruktoj kuiritaj kun sukero en densan substancon.

Marmoro.

Malmola kalka ŝtono polurebla, el kiu oni faras plankojn, monumentojn, ŝtupojn, k. t. p.

Marmora.

El marmoro:

marmora statuo.

Marmoto

(Zool.). Mambesto el la familio de l' sciuroj

(Arctomys marmota).

Marokeno.

Delikata ŝafa aŭ kapra kolorita ledo.

Marŝi.

Iri per egalaj militistaj paŝoj.

Marŝo.

-

1.

Regula militista iro. -

2.

Melodio, laŭ kiu oni marŝas.

Marŝalo.

Generalo de la plej alta rango; kortegano de alta rango.

Marto.

Tria monato de l' jaro.

Martelo.

Fera ilo kun ligna tenilo, por enigi najlojn, forĝi feron, k. t. p.

Marteli.

Bati per martelo.

Martiro.

-

1.

Homo, kiu suferis terurajn turmentojn pro sia religia kredo:

kristanaj martiroj.

-

2.

Homo, suferanta turmentojn:

malsanulo martiro.

Maso

(Fiz.). Kvanto da materio de korpo.

Masaĝo.

Premado, frotado de diversaj partoj de la korpo por kuracaj celoj.

Masaĝi.

Fari masaĝon.

Masaĝisto.

Homo, kies profesio estas masaĝi.

Masiva.

Konsistanta el senintermanka substanco, sen malplenaĵoj:

masiva braceleto.

Komparu:

Firma, fortika, solida.

Masko.

Artefarita vizaĝo el pentrita kartono, per kiu oni kovras sian vizaĝon, por fariĝi nerekonebla:

la maskoj de la karnavalo.

Maski.

-

1.

Surmeti maskon:

sin maski. -

2.

Kaŝi sub trompa ŝajno:

maski siajn intencojn.

Senmaskigi.

-

1.

Demeti maskon:

sin senmaskigi.

-

2.

Montri la veran karakteron de iu, kiu sin maskis:

senmaskigi perfidulon.

Masoni.

Konstrui el brikoj, ŝtonoj, kunigante ilin per mortero:

masoni muron, masoni domon.

Masonisto.

Homo, kies profesio estas masoni. Komparu:

Stuki.

Masto.

Longa ligna peco, sur kiu oni pendigas la velojn.

Unu-, du-, trimasta.

Posedanta unu, du, trimastojn.

Mastiko.

Substanco solida, por ŝtopi Iruojn, kunigi objektojn.

Mastiki.

Ŝtopi, kunigi per mastiko:

mastiki fenestran vitron.

Mastodonto

(Zool.). Amerika grandega elefanto de la diluvia epoko

(Mastodon giganteus).

Mastro.

Posedanto kaj ĉefo de domo, de loĝejo, de gastejo:

La afabla mastro regalis la gastojn ĝis la mateno.

Mastrino.

Mastro virino.

Mastrumi.

Administri, direkti kiel mastro: mastrumi en sia hejmo.

Maŝo.

Spaco inter la fadenoj, ŝnuroj de reto.

Maŝino.

Aparato, ilo anstataŭanta aŭ faciliganta la manan laboron:

vapormaŝino, maŝino por kudrado, skribmaŝino.

Maŝinisto.

Homo, direktanta maŝinon. Komparu:

Aparato, instrumento.

Mato.

Vulgara kovraĵo el pajlo, junko, basto.

Matadoro.

-

1.