Persono malsana je la epilepsio.
Epilogo.
Fino de literatura verko:
Episkopo.
Ĉefpastro de distrikto en la katolika eklezio.
Episkopeco.
Titolo, posteno de episkopo.
Ĉefepiskopo.
Ĝefo de episkopoj de provinco, de lando.
Epistolo.
Solena nomo de letero: epistolo de Sankta Johano.
Epitafo.
Surskribo sur tombo.
Epiteto.
Substantivo aŭ adjektivo aldonata al substantivo, por ĝin karakterizi:
». Komparu:
Apozicio.
Epitomo.
Resumo de libro, de rakonto.
Epizodo.
-
1.
Intermetita fragmento en parolado, poemo, romano, ne ligita kun la ĉefa agado.
- 2.
Aparta fakto, okazo .
Epizootio
(Med.). Epidemia malsano de bestoj.
Epoko. - 1.
Grava momento en la historio: La Bulonja kongreso restos por ĉiam epokfaranta momento en la historio de Esperanto.
2.
Periodo, jararo: la antaŭhisioria epoko. Komparu:
Periodo, stadio.
Epoleto.
Signo sur la ŝultroj de la militista uniformo, montranta la rangon.
Epopeo.
Poemo pri gravaj okazoj kaj heroaj agoj de unu persono aŭ de tuta nacio:
Eposo.
Poezio rakontanta:
- Er.
Sufikso, esprimanta ĉiun el la unuoj, malgrandaj partoj, elementoj, el kiuj konsistas tuto:
Erari.
-
1.
Perdi la vojon, foriri de la ĝusta vojo, iri sur malĝusta vojo:
- 2.
Havi malĝustan, malveran opinion pri io, malĝuste kalkuli, malĝuste skribi:
Eraro.
Malĝusta, malvera opinio, kalkulo:
Erarigi.
Konduki al eraro, trompi:
Erarlumo.
Delikata lumo, kiu vagas super marĉoj, tombejoj kaj alia lokoj, kie malkomponiĝas organikaj substancoj.
Eriko
(Bot.). Arbeto el la samnoma familio, kun rozaj floroj
Erinaco
(Zool.). Mambesto el la familio de l' insektomanĝaj, kies haŭto estas kovrita de pingloj
Erizipelo.
Infekta malsano, karakterizata de febro kaj inflamo de la haŭto, precipe kaj plej ofte de la vizaĝo.
Ermeno
(Zool.). Malgranda blanka kvar- piedulo, el la familio de l' musteloj, kun mult- valora pelto
Ermito.
-
1.
Piulo vivanta sola, izolite.
- 2.
Homo evitanta la aliajn, amanta vivi sola.
Ermita.
Havanta ecojn de ermito:
Erotiko.
Versaĵo pri la amo.
Erotika.
Kiu rilatas la amon, voluptama.
Erpi.
Skrapi kampon.
Erpilo.
Kampa skrapilo.
Erupcio.
Subita, rapida eliĝo: erupcio de vulkano, erupcio de ekzantemo.
Escepti.
Ne kunpreni, ne kunkalkuli, eligi el la nombro de: la mortigistojn oni esceptis el la amnestio.
Escepto.
Afero esceptita: « La esceptoj konfirmas la regulojn.
Esenco. - 1.
Densigita solvaĵo:
- 2.
Tio, kio prezentas la naturon de io; ĉefaj nepraj ecoj de io:
Esenca.
Havanta ecojn de esenco.
Eskadro.
Ŝiparo ekspedita por milito.
Eskadrono.
Taĉmento de kavalerio, parto de kavaleria regimento.
Eskarpo.
Ter- aŭ masonmuro, defendanta unu flankon de kavo de fortikaĵo.
Eskorti.
Akompani por gardi, por malhelpi forkuri:
Eskorto.
Eskortanta aro.
Esperi.
Atendi, kredi realiĝon de sia deziro:
Espero.
Stato, sento de tiu, kiu esperas.
Espereble.
Oni povas esperi, kredeble.
Malesperi.
Perdi esperon.
Esplori.
Peni precize ekkoni, ekscii:
Esploro.
Ago de tiu, kiu esploras.
Esploristo.
Persono, kies okupo estas esplori.
Esplorema.
Kiu havas inklinon al esploroj. Komparu:
Lerni, studi.
Esprimi.
Montri siajn pensojn, siajn impresojn per gestoj aŭ vortoj:
Esprimo.
Gestoj, vortoj de tiu, kiu esprimas.
Establi.
establi firmon. negocon.
Esti. - 1.
Ekzisti:
2.
Esti servas por kunigi la atributon kun la subjekto:
3.