Vortaro de Esperanto 1910

Havi ĝustan ideon pri io, distin- gi ion laŭ ĝiaj proprecoj: koni la detalojn de l' afero.

-

2.

Havi rilatojn kun iu: Jam de dudek jaroj mi konas lin.

Konigi.

Fari ion konata de iu: konigi al iu la dokumentojn.

Koniĝi.

Fariĝi konota de iu, ekligi rilatojn kun iu: Dum niaj kongresoj oni koniĝas kun tre multaj samideanoj.

Konato.

Persono, kiun oni konas, kun kiu oni havas rilatojn.

Ekkoni.

Fariĝi konanta: La plimulto ekkonas Esperanton dank' al artikoloj en naciaj ĵurnaloj.

Rekoni.

Ree ekkoni ion dank' al la memoro: Rekoni iun sub la masko.

Konanto.

Kiu konas, kiu bone konas, specialisto: Konanto de la lumiga demando.

Memkono.

Kono de si mem: Laŭ Sokrato la memkono estas la plej malfacila afero.

Koncentra.

Havanta komunan centron:

du koncentraj rondoj.

Koncentrigi.

Kolekti en unu loko, kunigi en unu loko:

koncentrigi la tutan administradon en la ĉefurbo.

Koncentriĝi.

Kuniĝi, koncentriĝi en unu loko.

Koncepti

(Filoz.). Akiri spiritan bildon pri io, komprenon, konscion pri io.

Koncerni.

Esti ies afero, devo, temo: La redaktado de la raportoj koncernas la sekretarion. La uzado de la akuzativo koncernas la sintakson. Komparu:

Rilati.

Koncerto.

Publika plenumo de muzika verko.

Koncesio.

Rajtigo, permeso, donata de la registaro por fondi, ekspluati publikan entreprenon:

doni koncesion je fervojo.

Konciza.

Esprimanta multon per malmultaj vortoj; mallonga sed komprenebla:

konciza raporto, konciza stilo.

Kondamni.

-

1.

Proklami juĝe ies kulpon: Malgraŭ ĉiuj argumentoj de la advokato la krimulo estis kondamnita.

-

2.

Proklami juĝe la punon por la kulpo: kondamni al mortpuno, kondamni al trimonata malliberigo. -

3.

Opinii iun malprava, kulpa: Ĉiuĵ kondamnis la senhontan agon.

Kondamno.

Ago de tiu, kiu kondamnas.

Kondamnito.

Homo, kiun oni juĝe kondamnis:

kondamnito al la ekzilo.

Kondiĉo.

-

1.

Reciproka rajto kaj devo de interkonsentantaj personoj, bazo de interkonsento:

kondiĉo de kontrakto, je kiu kondiĉo?

-

2.

Tio, kio estas necesa, por ke io ekzistu, okazu:

La oksigeno estas kondiĉo de la vivo.

-

3.

Stato de aferoj, cirkonstanco:

Ne facile estas labori en tiaj kondiĉoj.

Kondiĉa.

Dependanta de kondiĉo:

kondiĉa promeso.

Kondiĉe ke.

En la okazo se:

Mi venos, kondiĉe ke vi venos.

Senkondiĉe.

Sen iu ajn kondiĉo.

Kondolenci.

Esprimi sian ĉagrenon pro ies malfeliĉo, perdo:

kondolenci la vidvinon.

Kondolenco.

Kondolencantaj vortoj.

Kondoro

(Zool.). Raba birdo el la familio de l' vulturoj

(Sarcoramphus gryphus).

Konduki.

-

1.

Doni la direkton al iranto:

konduki blindulon, tenante lin je la mano; konduki bruton al la bazaro. La pasio kondukas al krimoj.

-

2.

Administri, direkti:

konduki entreprenon.

Alkonduki.

Konduki al io kaj ĝin atingi:

alkonduki al la urbo.

Dekonduki.

Konduki de io kaj flankigi de ĝi:

dekonduki de la vojo.

Forkonduki.

Konduki for de io kaj ĝin forlasi:

forkonduki de la patrujo.

Enkonduki.

-

1.

Konduki ien kaj veni internen:

enkonduki en la ĉambron. -

2.

Uzi, apliki ion novan; proponi ion novan por la uzado:

enkonduki novan vorton.

Kunkonduki.

Konduki kun io, kun si:

kunkonduki sian filon.

Trakonduki.

Konduki tra io kaj atingi ĝian ekstremon:

trakonduki tra la urbo.

Kondukanto.

Homo, kiu kondukas.

Kondukilo.

Rimeno, ŝnuro por konduki brutojn:

brido kun longaj kondukiloj.

Komparu:

G-vidi.

Konduktoro.

Oficisto, kontrolanta biletojn en vagono, omnibuso:

fervoja konduktoro.

Konduti.

Agi konforme aŭ nekonforme al la reguloj de la bonmoreco, konveneco:

La knabino kondutis neriproĉinde dum la tuta servado.

Konduto.

Maniero de la agado (konforma aŭ nekonforma al la reguloj de bonmoreco kaj konveneco).

Bonkonduta.

De bona konduto. Komparu:

Agi, fari, procedi.

Konfederacio.

Unuiĝo de kelke da ŝtatoj, kiuj havas komunan registaron, sed konservas sian sendependecon:

Svisujo estas konfederacio de dudek du ŝtatoj.

Konfekcio.

Vestoj, fabrike produktataj ne laŭ mezuro.

Konferenco.

Kunsido por interkonsiliĝi pri gravaj aferoj: