Vortaro de Esperanto 1910

konferenco de diplomatoj.

Konfesi.

-

1.

Malkaŝi siajn pekojn: La pastro absolvis la konfesinton.

-

2.

Malkaŝe diri: Mi devas konfesi, ke mi tute ne amas lin.

Konfeso.

Ago, vortoj de tiu, kiu konfesas.

Konfidi.

-

1.

Esti certa pri la honesteco, kompetenteco de iu:

Konfidu, sed vidu.

-

2.

Doni, lasi ion al la zorgoj, fideleco de iu:

Forveturante, la gepatroj konfidis la infanon al la vartistino.

Konfido.

Sento de tiu, kiu konfidas.

Konfidato.

Homo al kiu oni konfidas siajn sekretojn:

konfidato de la mastro.

Konfidema.

Kiu facile konfidas; kredema. Komparu:

Fidi.

Konfidencio.

Sciigo, kiun oni komunikas al iu, konfidante al lia diskreteco.

Konfidencia.

Komunikata kun konfido al ies diskreteco:

konfidencia letero.

Konfidencie.

En konfidencia maniero:

diri ion konfidencie.

Konfirmi.

-

1.

Proklami la verecon de io; jesi:

konfirmi la novaĵon.

-

2.

En la katolika kaj protestanta kulto: solene ripeti la benon de la bapto.

Konfirmo.

Ago de tiu, kiu konfirmas; soleno, en kiu oni konfirmas.

Konfirmoto.

Junulo, kiu sin preparas al la soleno de la konfirmo.

Konfiski.

-

1.

Forpreni kiel punon por la ŝtata trezorejo: konfiski bienojn de ribelanto.

-

2.

Forpreni objekton malpermesitan, ne konforman al la reguloj: konfiski al la lernanto malpermesitan libron; konfiski nefreŝan viandon en la bazaro.

Konfiti.

Kuiri fruktojn kun sukero, por ilin konservi en la densa siropo.

Konfitaĵo.

Konfititaj fruktoj.

Konflikto.

Malkonsento, malpaco, kaŭzita de kontraŭeco de deziroj, de opinioj:

konflikto inter du regnoj; konflikto kun la propra konscienco.

Konforma.

De sama karaktero, bone akordiĝanta kun io:

Stilo konforma al la temo.

Konforme.

En maniero konforma al io.

Konformigi.

Fari ion konforma al io.

Konformiĝi.

Fariĝi konforma al io.

Konfuzi.

Kaŭzi perdon de la trankvileco, de la memcerteco de iu, per subita malkovro de lia kulpo:

La juĝisto tute konfuzis la krimulon per siaj demandoj.

Konfuzo.

Stato, sento de tiu, kiu estas konfuzita.

Konfuziĝi.

Fariĝi konfuzita:

Ŝi tute konfuziĝis, vidante la penetreman rigardon de la edzo.

Komparu:

Konsterni.

Konglomerato.

-

1.

Kungluaĵo, konsistanta el nature kuniĝintaj diversaj ŝtonegoj. -

2.

Objekto, konsistanta el kunigitaj ne samspecaj, ne unuformaj partoj.

Kongregacio.

-

1.

Religia kunfrataro. -

2.

Komisio de kardinaloj, al kiuj la papo konfidas aferojn de la eklezio.

Kongreso.

Kuniĝo de personoj, kun- venintaj de diversaj urboj aŭ landoj por diskuti komunajn aferojn, sciencajn demandojn:

internacia kongreso de kuracistoj.

Koniferoj

(Bot.). Pinglarboj: granda klaso de nudsemaj arboj kaj arbetoj plejparte kun pinglosimilaj ĉiam verdaj folioj:

abio, pino.

Konjako.

Speco de brando el fermentinta vina suko, fabrikata en la samnoma franca urbo.

Konjekti.

Fari konkludojn, ne ŝufiĉe certajn pro manko de bazo.

Konjekto.

Konkludo, opinio de tiu, kiu konjektas.

Konjektebla.

Kiun oni povas konjekti. Komparu;

Diveni, supozi, suspekti.

Konjugi.

Ŝanĝi la finiĝon de verbo laŭ la tempoj, nombroj, personoj, modoj, formoj (aktiva, pasiva).

Konjugo.

Paradigmo, tabelo, laŭ kiu oni konjugas:

En la latina, franca lingvo ekzistas kvar konjugoj.

Konjugacio. Konjugo.

Konjunkcio.

Vorto neŝanĝebla, kuniganta vortojn aŭ frazojn:

kaj, se, ke.

Konko.

-

1.

Malmola kovraĵo, ĉirkaŭanta kelkajn specojn de moluskoj. -

2.

Objekto, havanta la formon de konko:

la konko de la oreto.

Konkava.

Sfere kava: Konkava okulvitro korektas la miopecon.

Konkiri.

{nun: konkeri} Akiri per milito; aligi al sia lando per milito, almiliti:

La Romanoj konkiris la tutan antikvan mondon.

Konkludi.

Formi sian opinion, kiel rezultaton de sia rezonado aŭ sin bazante sur agoj aŭ vortoj de alia persono:

konkludi de io, el io.

Konkludo.

Opinio de tiu, kiu konkludas.

Konklude.

Kiel konkludo.

Konkreta.

Perceptebla per la sentoj; neimagata, reala.

Konkrete.

En konkreta maniero.

Konkuri.

Peni superi alian, kiu kondukas saman komercan aferon aŭ havas la saman celon (vakanta loko, premio):

konkuri kun iu.

Konkuro.

Agoj de tiu, kiu konkuras:

lojala konkuro.

Konkuranto.

Persono, kiu konkuras.

Konkurso.