20 esperantaj poemoj

la kosmo kvazaŭ mia gasto (космос словно мой гость) –

ĝis la dormoflus' forportas min (пока прилив сна /не/ уносит меня: ĝis – до; до тех пор, пока, dormo – сон, fluso – прилив).

I. Somera nokto

Mi dormeme kuŝas lite,

kvazaŭ fiŝ' en blanka sonĝo,

de la luno dorlotite

ĝis la transtegmenta plonĝo

lantsubite glutis ĝin.

Mi nun aŭskultas la tenebron,

kaj ĉiu plankoknar' aŭ pin'

eĥigas plaŭdan sangofebron.

La koro horojn fortamburas,

ritmas kvazaŭ mar' sur rokoj.

Pensoj sur la bordo kuras,

brue, kun mortantaj vokoj.

Min perturbas tiu vasto

batanta en la propra sin' –

la kosmo kvazaŭ mia gasto –

ĝis la dormoflus' forportas min.

II. Aŭtuna posttagmezo

(Осенний вечер: tagmezo – полдень, posttagmezo – время после полудня)

Foliolange (языком листьев: folio – лист, lango – /анат./ язык)

arboj flustras (деревья шепчут),

korosange (кровью сердца: koro – сердце, sango – кровь)

karno flustras (плоть шепчет)

pri aŭtuno (об осени).

Kalviĝas arboj (лысеют = облетают деревья: kalva – лысый)

antaŭvente (перед ветром = в ожидании ветра: antaŭvente = antaŭ vento).

Mi kalviĝas (я лысею)

mortosente (в чувстве смерти = предчувствуя смерть: morto – смерть, sento – чувство),

malgraŭ la suno (несмотря на солнце).

Atendi torturas (ждать мучает = ждать мучительно)

Dum sablo de l' nuno (пока песок настоящего времени: nun – сейчас, теперь, nuno – настоящее время)

pretersusuras (утекает: «шелестит мимо»: preter – мимо, susuri – шелестеть, шуршать),

malgraŭ la suno.

II. Aŭtuna posttagmezo

Foliolange

arboj flustras,

korosange

karno flustras

pri aŭtuno.

Kalviĝas arboj

antaŭvente.

Mi kalviĝas

mortosente,

malgraŭ la suno.

Atendi torturas

Dum sablo de l' nuno

pretersusuras,

malgraŭ la suno.

III. Vintra mateno

(Зимнее утро)

La vintrobesto glacispire (зимний зверь ледяным дыханием: vintro – зима, besto – зверь, животное, glacio – лёд, spiro – дыхание)

stratojn kaj en kortoj snufas (/на/ улицы и во дворах дышит: snufi – фыркать, сопеть, шмыгать носом),

levante paperbulojn gire (поднимая и кружа бумажные шарики: «поднимая бумажные комья вращательно»: papero – бумага, bulo – ком, комок, giri – вращаться, вертеться, кружиться);

forgalope eke hufas (галопом /он/ стремительно скачет: galopi – мчаться галопом, forgalopi – умчаться, ek- – приставка, означающая начало действия или его мгновенность, непродолжительность, hufo – копыто, hufi – бить копытами)

trans kampojn de la frosta koro (через поля холодного: «морозного» сердца),

el kiu frapas ĝi martele (из которого выбивает он молотом: frapi – стучать, ударять, martelo – молот)

ĝemojn de la tempdoloro (стоны ритмичной боли: tempo – время; темп, ритм, такт, doloro – боль)

duriĝanta sendegele (ожесточающейся неуклонно: «без /того, чтобы/ таять»: dura – жёсткий, твёрдый, sendegele = sen degeli, degeli – таять).

III. Vintra mateno

La vintrobesto glacispire

stratojn kaj en kortoj snufas,

levante paperbulojn gire;

forgalope eke hufas

trans kampojn de la frosta koro,

el kiu frapas ĝi martele

ĝemojn de la tempdoloro

duriĝanta sendegele.

IV. Primavere

(Весной: primavero – /поэт./ весна)

Miaj verdaj printemppensoj (мои зелёные весенние мысли: printempo – весна, penso – мысль)

freŝe ekfolias (свежо распускаются: folio – лист, folii – покрываться листьями)

sub liutaj ventkadencoj (под лютневые каденции ветра: liuto – лютня, vento – ветер, kadenco – каденция /в музыкальном произведении – вставка импровизационного характера, завершающая какой-либо раздел пьесы/).

Voĉoj en mi krias (голоса во мне кричат),